Χρόνος. Κάτι που δεν μπορούμε να αγγίξουμε, κάτι που δεν κατανοούμε απόλυτα. Οι μεγαλύτεροι λένε πάντα, μην αφήνεις το χρόνο να πηγαίνει χαμένος, οι νεότεροι, ούτε που το σκέφτονται. Παρελθόν, παρόν, μέλλον, γράφουν όλα τα βιβλία. Τίτλοι, ζήσε στο παρόν. Μην γυρνάς πίσω, το παρελθόν είναι απλά η σκόνη που άφησες. Το παρόν είναι το μόνο που έχεις. Το παρόν σου διαμορφώνει το μέλλον. Όλοι λίγο πολύ, αυτά τα έχουμε διαβάσει, ο καθένας με τον τρόπο του, ίσως να τα έχει και εξετάσει. Για μένα, δεν είναι τίποτα παραπάνω από λέξεις και ετικέτες που βάζουμε στα πράγματα, για να μπερδευόμαστε.
Τι θα σκεφτόσουν, αν σου έλεγα, ότι ο χρόνος είσαι εσύ με ότι εμπεριέχει στη ζωή σου και όπως θες βάφτισέ τον; Θα σου θέσω ένα ερώτημα. Τι γίνετε, για παράδειγμα, αν το παρελθόν δεν έχεις επιτρέψει να λέγεται παρελθόν και αυτό γιατί έχεις επιλέξει να συνυπάρχει μαζί σου στο παρόν; Αν δεν άφησες το παρελθόν πίσω, αν δεν το ξέχασες, αν δεν παράτησες την ιδέα αυτού του μοναδικού σκοπού για τον οποίο έχεις έρθει σε αυτή τη ζωή και ζούσε παράλληλα με σένα, ωρίμαζε με σένα, εξελισσόταν με σένα, περίμενε με σένα, άντεχε με σένα, έβλεπε εσένα, ένιωθε εσένα, ακόμα λέγεται παρελθόν;
Η δική μου θεωρία είναι ότι αν αναλωνόμαστε με το χρόνο, χάνουμε την ουσία. Μετά από αρκετή παρατήρηση και αναζήτηση, κατέληξα, ότι όταν στη ζωή έχεις κατανοήσει τον λόγο ύπαρξής σου, σου έχεις δώσει την ταυτότητά σου και το καθαρό νόημα σου, ξέρεις για ποιον λόγο υπάρχεις, τότε απλά προσφέρεις. Αυτό το κάνεις, γατί νοιάζεσαι, γιατί είσαι ανήσυχο πνεύμα και θες να καταλάβεις. Συνεχίζεις και προσφέρεις, δεν παραπονιέσαι ακόμα και όταν οι συνθήκες σου μοιάζουν δύσκολες, μέσω της προσφοράς, γνωρίζεις καλύτερα τον ίδιο σου τον εαυτό, γίνεσαι ακόμα πιο σίγουρος για τις αποφάσεις σου, που ίσως κατά την διάρκεια της διαδρομής αυτής, να σου είχαν γεννηθεί ερωτηματικά. Κάποιες φορές αναρωτήθηκες, αν ο δρόμος που διαβαίνεις είναι ο σωστός, και αν είναι, πάλι αναρωτήθηκες, πώς μπορείς να είσαι σίγουρος ότι είναι. Η απάντηση εδώ, κατέληξα είναι ότι, για να φθάσουμε σε έναν προορισμό, δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος, άρα η σωστή κατεύθυνση είναι αυτή που σε οδηγεί στον προορισμό σου, χωρίς να νιώθεις χαμένος και οι στιγμές που αναρωτιέσαι είναι απλά τα σκαμπανεβάσματα της ψυχολογίας σου, για να σου δώσουν ακόμα περισσότερη δύναμη. Η πιο σημαντική ερώτηση, λοιπόν, για μένα που οφείλουμε να κάνουμε στον εαυτό μας, είναι το προς τι ζούμε. Ποιος είναι ο λόγος της δικής σου ύπαρξης. Αν την έχεις απαντήσει, αυτή την ερώτηση, τότε ίσως το κείμενο σε αγγίζει, αν πάλι όχι, θα το βρεις ουτοπία και θα παρακάμψεις την ερώτηση. Σε διαβεβαιώνω όμως, πώς αν την απαντήσεις, η ζωή σου θα αλλάξει μορφή.
Θα έχει τη μορφή της σιγουριάς, της αυτοπεποίθησης, της συνειδητότητας, που ο χρόνος δεν θα σε εξουσιάζει, δεν θα είσαι υπηρέτης του. Άλλωστε, αν ένα πράγμα μπορεί να σε κάνει δυνατό είναι η πίστη, είναι το να πιστεύεις σε κάτι με όλη τη δύναμη και με όλη σου τη ψυχή. Πολλοί, μπορεί, σε θεωρήσουν “τρελό" για αυτό που ΕΣΥ μόνο βλέπεις και να προσπαθήσουν να σου αλλάξουν άποψη. Έχω να σου πω, όμως, πώς αν εσύ εμμένεις κάπου, υπάρχει λόγος και ο λόγος αυτός θα φανερωθεί, όταν θα είσαι εσύ πια έτοιμος να λάβεις το κλειδί, για να ανοίξεις μια πόρτα εντελώς καινούρια. Όλη αυτή η διαδρομή της δικής σου πορείας, σου δίνει ζωή και κίνητρο, είναι το δικό σου όραμα, για να βελτιώνεσαι, να θες να γίνεσαι όλο και καλύτερος, γιατί ξέρεις, έχεις δει την εικόνα, την έχεις τόσο καλά ζωγραφίσει και αποτυπώσει μέσα στη καρδιά σου, που υπάρχει ούτως ή άλλως. Όπως και να έχει την ζεις και αν νιώθεις διαφορετικός, είναι γιατί είσαι και δεν πειράζει καθόλου...
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)