Με το να γνωρίζεις περισσότερα, δεν διαλύεται η άγνοια. Μπορεί να μαθαίνεις ολοένα και περισσότερα κι εσύ να παραμένεις ο ίδιος. Η γνώση γίνεται εθισμός. Γνωρίζεις περισσότερα, εσύ όμως δεν γίνεσαι περισσότερος. Αν δεν τη καταλάβεις αυτή τη λεπτή διαφορά αρχικά θα είσαι χαμένος μέσα στην άγνοια και μετά θα είσαι χαμένος μέσα στη γνώση. Αν δεν φτάσεις στο σημείο να πεις ότι η γνώση σε αυτό το σημείο της ζωής μου πρέπει να κάνει στην άκρη, δεν θα προχωρήσεις προς το επόμενο σημείο, να αναζητήσεις, δηλαδή, τη σοφία, γιατί τη σοφία την βρίσκεις μόνο μέσα από την εμπειρία.
Φθάνει, λοιπόν, η μέρα που τα έκανες όλα όπως έπρεπε και τα ξεκαθάρισες. Ακολούθησες πιστά τους κανόνες που σε ήθελαν να μην βιαστείς, προχώρησες βήμα βήμα, όπως λέει άλλωστε και ο Παταντζάλι, ο άνθρωπος που έχει γράψει τις sutras, (κανόνες της γιόγκα), κατανόησες και η συνειδητότητα είναι παρούσα. Ο ζεν άνθρωπος για όσους δεν γνωρίζουν, δεν είναι αυτός που δεν θυμώνει, δεν είναι αυτός που δεν μιλάει, δεν είναι αυτός που δεν λυπάται. Είναι αυτός που αντιδρά, ή ακόμα καλύτερα αυτός που αντιμετωπίζει τις καταστάσεις με βάση την αιτία που αντικρίζει και δεν ψάχνει αφορμές για να εξωτερικεύσει τα όσα νιώθει. Ο περισσότερος κόσμος ζει μέσα από τη κατάσταση του θυμού, αυτή είναι και η πιο χαμηλή συχνότητα και ξεσπά με την παραμικρή αφορμή. Στην ουσία αναζητά αφορμές για να εξωτερικεύσει τον συσσωρευμένο θυμό του, σε αντίθεση με τον ζεν άνθρωπο που ζει μέσα από τη κατάσταση της αγάπης και όταν θυμώνει αφορά την περίσταση και μόνο.
Όταν λοιπόν έχεις τελειώσει με τους διαχωρισμούς. Καλό, κακό. Όμορφο, άσχημο. Φως, σκοτάδι. Όταν έχεις αποδεχτεί τα πάντα ως έχουν και υπάρχεις χωρίς φόβο στη ζωή και την απολαμβάνεις, ξάφνου δεν σε καλύπτουν άλλο τα μικρά βηματάκια. Έκανες και το τελευταίο, ήξερες ότι πρόκειται για το τελευταίο βήμα σε αυτό το κεφάλαιο της ζωής σου και ήξερες ότι βάζεις τελεία στα μικρά. Τώρα θες το άλμα, το μεγάλο άλμα, μόνο που χρειάζεται πολύ θάρρος και πολύ τόλμη, επειδή κινείσαι στο άγνωστο. Η απόσταση είναι τεράστια ανάμεσα σε σένα και στην κοιλάδα στην οποία πας να προσγειωθείς. Δεν έχεις ιδέα τι θα συναντήσεις καθώς οδεύεις από το γνωστό στο εντελώς άγνωστο. Όμως θες να φθάσεις στη κορυφή, θες την έκσταση. Έχεις ξεχάσει να χορεύεις, να αφήνεσαι, έχεις συνηθίσει στον υπολογισμό, στα μαθηματικά. Μόνο που ξύπνησες, πέρασες από τη θεωρία και τη γνώση, στην εμπειρία, στη πράξη και αυτή σε άλλαξε και δεν υπάρχει πλέον επιστροφή, μόνο μπροστά. Η φώτιση αυτή, σου αφύπνισε το πάθος για τη ζωή που είχες αφήσει πίσω και αναρωτιόσουν το γιατί. Μέχρι που απάντησες. Έψαχνες για γνώσεις συνέχεια, άλλαζες δασκάλους και πανεπιστήμια, μέχρι που το είδες μπροστά σου. Universe- σύμπαν, university- πανεπιστήμιο.
Το καλύτερο πανεπιστήμιο είναι το σύμπαν, για αυτό άλλωστε η λέξη πανεπιστήμιο έχει βγει από τη λέξη σύμπαν. Αν δεν κάνεις πράξη τις γνώσεις, είναι σαν να μην τις έχεις. Ίσως είναι και επικίνδυνες, γιατί σε κάνουν να παπαγαλίζεις δοκίμια και ίσως να μπερδεύεσαι ακόμα περισσότερο. Να σου αρέσει μεν αυτό που μαθαίνεις, αλλά ενδεχομένως να είναι και τόσο εκτός από εσένα που να σε κάνει ακόμα περισσότερο δυστυχή. Και σου λέω βγες από το καβούκι και ζήσε το μεγαλύτερο φόβο σου. Αντιμετώπισε, με ελαφρότητα αυτό που φοβάσαι, όχι με βαρύτητα, μην το αναγκάσεις να υπάρχει, απλά δοκίμασέ το και άστο να δεις τι θα σου πει, τι θα σου εκμυστηρευτεί. Δεν έχεις να χάσεις κάτι, μόνο να κερδίσεις έχεις. Το μόνο που ξέρεις σίγουρα είναι ότι η καρδιά σου είναι δυνατή και δεν επιθυμεί άλλο μικρές δόσεις ευτυχίας, επιθυμεί την έκσταση. Έχει ξυπνήσει το μέσα σου και ήδη έχει αρχίσει να χορεύει. Αυτός ο χορός συμβαίνει μόνο σε όσους πετυχαίνουν το ξαφνικό, σε όσους δεν φοβούνται να κάνουν το άλμα…
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)