Επιστρέφοντας από τις διακοπές με ανανεωμένες σκέψεις

Φέτος ενδέχεται να πέρασα από τις πιο όμορφες διακοπές που έχω περάσει ποτέ. Τι διαφορετικό είχαν; Πρωτίστως εμένα σε απόλυτη αρμονία με το ποια είμαι και το τι θέλω. Γνώρισα ανθρώπους, ταξίδεψα χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα, αφέθηκα στον άνεμο για πρώτη φορά στη ζωή μου. Παλαιότερα, θα ήμουν αγχωτική σε κάτι τέτοιο. Αισθανόμουν άνετα σε προορισμούς και παρέες που γνώριζα πολύ καλά, δεν αφηνόμουν σε απρόοπτα γεγονότα, ήθελα να έχω τον απόλυτο έλεγχο. Αυτό λοιπόν ήταν και το πρώτο που απέβαλα. Βρήκα ότι αυτό εν τέλει με βλάπτει σε μεγάλο βαθμό. Δεν μπορώ να σου εγγυηθώ, ότι αν θες μεγάλες και ουσιαστικές αλλαγές στη ζωή σου, δεν θα πέσεις έστω και σε μία παγίδα, γιατί θα ήταν ψέματα. Την διαφορά όμως θα κάνει η αντιμετώπισή σου, δηλαδή το να αναγνωρίσεις το γεγονός, να το παρατηρήσεις και να βγεις από αυτό ακόμα πιο δυνατός, ακόμα πιο σίγουρος για σένα. Είναι αναπόφεκτο να περάσουμε από δοκιμασίες και αυτό γιατί τεστάρονται οι αντοχές μας, οι δυνάμεις μας. Το πιο σύνηθες είναι η επιστροφή στα γνώριμα και ασφαλή σοκάκια με τον ίδιο πάντα προορισμό. Αυτό κάνουν οι πολλοί. Εσύ που νιώθεις διαφορετικός, που αισθάνεσαι ότι δεν ανήκεις εκεί που βρίσκεσαι, μάλλον πρέπει να αλλάξεις ο ίδιος οπτική. Το μόνο που μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι ότι υπάρχει εκεί έξω ακριβώς αυτό που σε πληρεί, αρκεί να μην τρομάξεις, γιατί το πιο πιθανό αυτό που σε τρομάζει, αυτό είναι και για σένα. Οφείλεις να προαποφασίσεις τι θέλεις, με απόλυτη σαφήνεια, γνωρίζοντας ότι ο δρόμος που θα διαβείς θα έχει τις δυσκολίες του, αλλά μόνο για καλό σου. Βγαίνοντας, λοιπόν, από τον γνώριμο για χρόνια δρόμο μου και εμμένοντας παρά τις δοκιμασίες, είδα και βλέπω μεγάλες αλλαγές να γίνονται. Και πάλι ελέγχω την ζωή μου, αλλά μέσα από την γαλήνη και την αίσθηση του σκοπού της ζωής μου. Αισθάνομαι πια ότι θέλω δίπλα μου αληθινούς ανθρώπους. Ανθρώπους που λένε αυτά που σκέφτονται, αλλά και που σκέφτονται αυτά που λένε.

Έμαθα να βλέπω και όχι να κοιτάζω. Βλέπω πώς αντιδρά κάποιος, πώς κουτσομπολεύει, πώς ζηλεύει, πώς μιλάει και μπορώ να καταλάβω τι άνθρωπος είναι. Αυτός που κουτσομπολεύει έναν φίλο του σε μένα, θα κάνει το ίδιο και για μένα πίσω από την πλάτη μου, αυτός που λέει ψέματα ή κοροιδεύει μπροστά μου φίλους του, θα το κάνει και για μένα. Δεν συμβιβάζομαι με το άδικο και δεν σιωπώ άλλο με τα δεν πειράζει. Πειράζει και παραπειράζει. Δεν μένω στο να ονειρεύομαι έναν όμορφο κόσμο γαλήνιο και ειλικρινή που να μην φοβάται να μιλήσει, τον δημιουργώ. Δεν σιωπώ πια στην αδικία, μιλώ. Με σέβομαι, για να αντέχω ανούσιες σχέσεις και περιττές κουβέντες. Δεν με πλησιάζουν άλλο μίζεροι άνθρωποι, άδειοι μέσα τους και αν με πλησιάσουν δεν αντέχουν να μείνουν, καθώς δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την χαρά, επιθυμούν για βάση τους, με εκλάμψεις ευτυχίας, την λύπη τους. Στον έρωτα δεν αναζητώ το μέτριο, αλλά αυτό που θα με ιντριγκάρει και θα με οδηγήσει στην εξύψωση. Έμαθα να με αγαπώ. Έμαθα να ψάχνω όσους με ψάχνουν. Να σέβομαι όσους με σέβονται. Τους υπόλοιπους απλά τους συγχωρώ, δεν έχω άλλο θυμό. Τον τελείωσα. Τώρα δεν φοβάμαι την μοναξιά. Την προτιμώ σε σχέση με παρέα που με βλάπτει. Το ομορφότερο, ωστόσο, είναι ότι έπαψα να νιώθω μόνη. Τώρα νιώθω γεμάτη, ξέρω τι θέλω. Την αλήθεια…….  Εσυ;;;;;;;;