Τι γίνεται με τον άνθρωπο, που ξέρει τι θέλει, νιώθει το συναίσθημα και την ανάγκη να αντιδράσει, αλλά για κάποιο λόγο δεν τολμάει να δράσει; Έχεις πολύ πιθανό και ΕΣΥ υπάρξει αυτός ο άνθρωπος κάποια στιγμή στη ζωή σου, ωστόσο, αναρωτήθηκες ποτέ τι μπορεί να είναι αυτό που σε παγώνει να δράσεις; Όταν συμβαίνει αυτό σε κάποιον, η λεγόμενη διακοπή, δηλαδή, ξέρει τι θέλει να κάνει και πώς να το κάνει, κινητοποιεί την ενέργεια του συναισθήματος και όμως δεν τολμά να περάσει στη πράξη και άρα διακόπτει την ροή, μπλοκάρει τον εαυτό του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να σε ακινητοποιεί ακόμα περισσότερο, καθώς αντί να αντιμετωπίσεις την κατάσταση και να δεις που θα σε οδηγήσει, την σκέφτεσαι όλο και περισσότερο μεγενθύνοντάς την στο μυαλό σου, κάνοντας σενάρια και όλο αυτό να φτάσει να λειτουργήσει εις βάρος σου, καθώς σε καταρρακώνει και σε γεμίζει στρες, που κάνει την δράση ακόμα πιο δύσκολη. Στη συνέχεια, αυτό που προκαλείται είναι ανησυχία. Η ανησυχία μετατρέπεται σε αμφιβολίες αντί για αποφάσεις, η ανησυχία μεγαλώνει και έτσι καταλήγουμε στην αναποφασιστικότητα. Ενώ, η κινητοποίηση που αρχικά θα μπορούσε να μετατραπεί σε διέγερση, τώρα μεταβάλλεται σε άγχος και μάλιστα επιβλαβές. Το άγχος που γεννιέται από αμφιβολίες και αναποφασιστικότητα, βιώνεται σχεδόν πάντα με μια βαθιά αίσθηση ανικανοποίητου. Τι γίνεται δηλαδή; Δημιουργείται μια Χ σκέψη ότι πράττοντας κατά αυτό τον Χ τρόπο θεωρητικά, θα συμβεί αυτό το Χ αποτέλεσμα. Χιλιάδες ερωτήσεις κατακλύζουν το μυαλό, μη γνωρίζοντας ότι ενώ νομίζεις ότι φοβάσαι την αποτυχία του θέματος που σε απασχολεί, το υποσυνείδητο φοβάται την επιτυχία του. Αυτό, γιατί το μυαλό πιο εύκολα διαχειρίζεται αυτό που σε επιβεβαιώνει όλα αυτά τα χρόνια της ζωής σου, παρά το άγνωστο να δεις και να βιώσεις την αντίθετη πλευρά του νομίσματος, ίσως την απόλυτη επιτυχία, ίσως την απόλυτη ευτυχία. Για φαντάσου αυτό που ορκίζεσαι σχεδόν χρόνια και είσαι και σίγουρος να αποδειχτεί ότι έκανες λάθος. Αυτό λοιπόν που θέλω να πω είναι ότι αυτό που σε τρομάζει αληθινά, απλά δεν το έχεις αναλογιστεί, είναι το να πετύχει αυτό που ονειρεύεσαι και όχι να αποτύχει, άλλωστε αν αποτύχει για άλλη μια φορά θα βγάλεις τον εαυτό σου λάδι, ότι έχεις πάντα εσύ δίκιο. Αν πετύχει όμως; Αν συμβεί; Αν σου αρέσει; Τι θα κάνεις; Κάτι θα πρέπει να κάνεις και αυτό είναι που φοβάσαι εν τέλει. Την επιτυχία της έκβασης φοβάσαι και όχι την αποτυχία της, για αυτό και μένεις ακίνητος. Δεν είναι όμως κρίμα να είσαι χιλιοστά δίπλα από την μαγεία και να τρομάζεις να απλώσεις το χέρι να γευτείς τη γεύση της; Αναρωτιέμαι...
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)