Ο Αλέκος Συσσοβίτης τη φετινή σεζόν πρωταγωνιστεί στην καθημερινή σειρά του Open, “Έρωτας Φυγάς”, και κάνει πρόβες για την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου “Βασιλιάς Ληρ”, που θα κάνει πρεμιέρα στα μέσα Δεκεμβρίου.
Παράλληλα, ο γνωστός ηθοποιός περιμένει να βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία “Ο Καπετάν Μιχάλης”. Το αριστούργημα του Νίκου Καζαντζάκη μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη και κάνει πρεμιέρα στις 21 Δεκεμβρίου.
Ο Αλέκος Συσσοβίτης, ο οποίος βρίσκεται στο πρωταγωνιστικό cast της εν λόγω ταινίας, σχεδόν ένα μήνα πριν κυκλοφορήσει, μίλησε αποκλειστικά στο FTHIS.GR.
Αφού αναφέρθηκε στον ρόλο του στην πολυαναμενόμενη ταινία, είπε και για την επιχείρηση που έχει στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και για τη σειρά “Είσαι το ταίρι μου”.
-Μετράμε αντίστροφα μέχρι την πρεμιέρα της ταινίας “Ο Καπετάν Μιχάλης”, στην οποία συμμετέχετε! Πείτε μας μερικά πράγματα για τον ρόλο σας και για την ταινία…
"Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Αιμίλιος Χειλάκης, που έχει τον ομώνυμο ρόλο. Είναι ένα έργο που πραγματικά βασίζεται πάνω στον Καπετάν Μιχάλη. Εγώ κάνω τον Νουρήμπεη, ο οποίος ήταν ο αδελφοποιητός του φίλος. Μεγαλώσανε από παιδιά παρέα, αλλά ήταν μουσουλμάνος, ενώ ο Καπετάν Μιχάλης ήταν χριστιανός. Μεγάλη μερίδα των Κρητικών είχαν αλλαξοπιστήσει για να σωθούν από το σπαθί του Τούρκου. Παρόλα αυτά, υπήρχαν βαθιές ρίζες, με μια παράδοση, η οποία ήταν αξεπέραστη και καθόριζε τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Οπότε μέσα τους κρατούσαν μια έντονη φιλία, ιδίως αν τα παιδιά μεγάλωναν παρέα και ας ήταν από “διαφορετικά στρατόπεδα”. Ήταν η κινητήριος δύναμη για να μπορέσει να υπάρξει γαλήνη και ειρήνη των δυο λαών στον ίδιο τόπο. Ο Νουρήμπεης - κατά τη δική μου γνώμη - είναι ένας άνθρωπος που επιδιώκει την ειρήνη, προσπαθεί να αποφύγει τον πόλεμο μεταξύ των δύο λαών. Σ’ αυτή τη διαδρομή θα θυσιάσει και κάτι πολύ προσωπικό. Θα γνωρίσει και θα συστήσει τη γυναίκα του, Εμινέ, στον Καπετάν Μιχάλη, που αυτό θα είναι και η αρχή του τέλους και της δικής του πορείας και της ειρήνης. Ο έρωτας που θα υπάρξει ανάμεσα στον Καπετάν Μιχάλη και την Εμινέ θα αλλάξει τη σχέση όλων και θα επέλθει η επανάσταση. Φυσικά αυτή θα είναι η αφορμή! Τα αίτια είναι πιο βαθιά και είναι πίσω στον χρόνο, όπου είναι η σκλαβιά και ότι αυτό επιφέρει".
-Πως ήταν τα γυρίσματα της ταινίας για εσάς;
"Πέρασα πάρα πολύ καλά. Είχα περίπου 15-20 ημέρες γύρισμα στην Κρήτη γιατί ο χαρακτήρας πεθαίνει στη μέση του βιβλίου. Οπότε ήταν ωραία το διάστημα που πήγα και η συνεργασία που είχα με όλους και κυρίως με τον Κώστα Χαραλάμπους που είναι ο εμπνευστής της ιδέας και ο σκηνοθέτης της ταινίας. Βρίσκεσαι σε ένα πολύ καλό κλίμα με συνθήκες αντίξοες στην Ελλάδα για μια μεγάλη, για τα δεδομένα μας, παραγωγή. Έπρεπε να κάνουμε υπομονή και επιμονή, αλλά γνωρίσαμε την Κρήτη καλύτερα και την αγαπήσαμε, όπως και τους ανθρώπους της. Εύχομαι να μπορέσαμε να αποδώσουμε το περιεχόμενο του βιβλίου. Ήταν καλή συνεργασία".
-Υπήρχαν σκηνές στην ταινία που σας δυσκόλεψαν όταν τις γυρίζατε;
"Μια σκηνή μάχης που είχαμε πραγματικά ήταν πολύ δύσκολη. Χρησιμοποιήσαμε πραγματικά σπαθιά, το οποίο είναι επίφοβο. Ελαφρά τραυματισμένος φεύγει σίγουρα κάποιος από μια τέτοια σκηνή, οπότε είχαμε μια αντικειμενική δυσκολία. Εγώ προσωπικά έπρεπε να κάνω κάποια μαθήματα - λίγα έκανα αλλά θα ήθελα περισσότερα- για να ιππεύσω το άλογο γιατί το κάλπαζα. Αυτά ήταν τα σωματικά θέματα. Σε ψυχικό υπόβαθρο, ο ρόλος σαφέστατα είχε απαιτήσεις και υπήρχε μια δυσκολία, αλλά αν δεν υπάρξει δυσκολία, δεν υπάρχει καλό αποτέλεσμα. Εγώ ταυτίζομαι πάντα με τη δυσκολία που έχουν οι χαρακτήρες που υποδυόμαστε. Σίγουρα θα πρέπει να ζοριστούμε γιατί παίζουμε ζορισμένους ανθρώπους".
-Πως προέκυψε η συνεργασία αυτή;
"Είχα εκδηλώσει μια βαθύτατη εκτίμηση για την προηγουμένη ταινία του Κώστα Χαραλάμπους την “Δεμένη κόκκινη κλωστή” που βασίζεται πάνω στον εμφύλιο. Είχα έρθει σε επαφή μαζί του και ο ίδιος είχε βλέψεις να παίξω σε δυο - τρεις ταινίες που είχε κατά νου και τώρα μας δόθηκε η ευκαιρία με αυτή την ταινία να κάνουμε τη γνωριμία μας".
-Με ποιο κριτήριο εσείς θα διαλέξετε τις δουλείες που θα κάνετε; Είναι το σενάριο ή οι συνεργάτες;
"Και τα δύο! Πλέον μπορώ να σου πω ότι προέχει η συνεργασία και οι άνθρωποι και οι συντελεστές μιας δουλειάς. Το καλό κλίμα, χωρίς εντάσεις και νεύρα. Δηλαδή ο ψυχολογικός παράγοντας είναι πολύ σημαντικός και σίγουρα το ενδιαφέρον του ρόλου. Αν δεν σε κεντρίσει ο ρόλος και αν με κάποιον τρόπο δεν “μιλήσει” μέσα σου, μετά παίρνεις κάτι τυπικό που δεν έχει μεγάλο ενδιαφέρον για μένα. Θες ένα κίνητρο για να πεις ότι πάω σε μια δουλειά".
-Η ταινία κυκλοφορεί τον Δεκέμβριο! Θα πάτε να την παρακολουθήσετε; Γενικότερα βλέπετε τις δουλειές που κάνετε είτε στην τηλεόραση, είτε στον κινηματογράφο;
"Ναι τις παρακολουθώ. Δεν τις απολαμβάνω, όπως ο κόσμος γιατί όλοι μας όταν βλέπουμε τον εαυτό μας κοιτάμε τα αδύναμα σημεία μας και όχι τα δυνατά. Εκτιμώ και τα θετικά σημεία και αυτό με βοηθάει να διορθώνομαι, να πηγαίνω πιο πέρα και να εφησυχάζω ότι ωριμάζω, άρα γίνομαι καλύτερος ηθοποιός. Είναι μια διαδρομή που η ζωή έχει μια καθημερινή μελέτη. Δεν μπορείς να πεις τίποτα ότι είναι δεδομένο".
-Είστε και στην καθημερινή σειρά του Open, “Έρωτας Φυγάς”. Πείτε μας και μερικά πράγματα γι’ αυτή σας τη δουλειά…
"Είναι άψογη η συνεργασία με τους δύο σκηνοθέτες, όλους τους ηθοποιούς και την παραγωγή. Το σενάριο έχει ενδιαφέρον και παίζω έναν ρόλο που κάποιος θα τον χαρακτήριζε αρνητικό χαρακτήρα, αλλά η ψυχή του καθενός ξέρει τι είναι αυτό που τον φέρνει να πράττει, όπως πράττει. Έχει παιδικές καταβολές και έρχεται να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του. Οπότε όλο αυτό τον βγάζει εκτός μέτρου. Μέσα στην εμμονή που μεγάλωσε με έναν συγκεκριμένο στόχο, αδύνατο να μην θυσιαστεί να τον υλοποιήσει. Ακόμα και αν χάσει τον ίδιο του τον εαυτό. Σίγουρα είναι κάτι που με ενδιαφέρει ως ηθοποιό, να υποδύοαι χαρακτήρες που έχουν “ζουμί” μέσα τους. Δεν χρειάζεται να ακολουθούμε την ταμπέλα του καλού ή του κακού. Κανείς στη ζωή δεν είναι ένα από τα δύο".
-Παράλληλα κάνετε πρόβες και για το Εθνικό Θέατρο, όπου θα είστε στην παράσταση “Βασιλιάς Ληρ”. Πότε έχετε πρεμιέρα”
"Ξεκινάμε 13 Δεκεμβρίου. Οι πρόβες πάνε πολύ καλά και είναι πολλή απαιτητική η δουλειά στη λεπτομέρειά της. Ο Γιάννης Χουβαρδάς είναι ένας σκηνοθέτης, ο οποίος στηρίζεται και βασίζεται πάνω στη λεπτομέρεια. Ο ρόλος μου εκεί δεν είναι μεγάλος και απαντώ σ’ αυτό που είπαμε και πριν. Σε μια δουλειά δεν πας για τη σημαντικότητα του ρόλου, αλλά για τη σημασία της συνεργασίας με τους συντελεστές. Πιστεύω θα βγει μια ενδιαφέρουσα παράσταση και νιώθω ότι είμαστε μια ομάδα δεμένη και καταθέτει το καλύτερο. Είμαι ευχαριστημένος και είναι η πρώτη φορά που θα συνεργαστώ με το Εθνικό Θέατρο και για μένα είναι ενδιαφέρον".
-Κάνετε πρόβες για το θέατρο και βρίσκεστε και σε μια καθημερινή σειρά. Υπάρχει καθόλου ελεύθερος χρόνος για να κάνετε πράγματα για εσάς;
"Αν υπάρχει ελεύθερος χρόνος, κατατίθεται στον δικό μου χώρο, στο “Faust” που βρίσκεται στην πλατεία Αγίας Ειρήνης. Το φτιάξαμε με τον Αντώνη Περιστεράκο και έχουμε κλείσει μια δωδεκαετία λειτουργίας. Εκεί θα πάω να δω τα μουσικά events και τα θεατρικά events, οπότε ο προσωπικός μου χρόνος αυτή την περίοδο δεν είναι προσωπικός, είναι δημόσιος (Γέλια). Ευτυχώς δεν είναι μεγάλοι σε όγκο οι ρόλοι στην τηλεόραση και στο θέατρο, έτσι ώστε να με γεμίσουν άγχος γιατί εκεί πραγματικά μπορεί να αγχωθεί κανείς και να χάσει τον έλεγχο".
-Πως πήρατε την απόφαση να ανοίξετε έναν δικό σας χώρο; Ένα καλλιτεχνικό στέκι..
"Παρατηρούσαμε την οικονομία της χώρας και τα πολιτιστικά δρώμενα. Την απόφαση την πήραμε όταν ξεκίνησαν τα μνημόνια και οι Έλληνες έβγαζαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Εμείς είπαμε να μην κάνουμε κάτι τέτοιο και να πάρουμε το ρίσκο. Το πήραμε και δικαιωθήκαμε. Έτσι μπορέσαμε να επιβιώσουμε στη δεκαετία των τεσσάρων μνημονίων, ακόμη και στον κορονοϊό. Βιοποριστικά μας “έλυσε” λίγο τα χέρια. Παράλληλα για μια εφταετία κάναμε δικές μας μίνι θεατρικές παραγωγές και καταφέραμε και καλλιτεχνικά να υπάρχουμε και να βελτιωνόμαστε. Οι δουλειές που κάναμε, καλλιτεχνικά ήταν πολύ απαιτητικές".
-Είναι δύσκολο να έχει κάποιος μια δική του επιχείρηση και να μπορεί να βγάλει τα προς το ζην; Γιατί μιλάμε ότι κάνατε αυτό το άνοιγμα και στην περίοδο της οικονομικής κρίσης...
"Είναι πολύ δύσκολο και είναι μεγάλος ο ανταγωνισμός. Έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την ικανότητα των επιχειρηματιών. Αν είναι καλοί επιχειρηματίες, η δουλειά γίνεται πιο εύκολα. Μπορεί να είναι βιώσιμο. Δεν είναι ακατόρθωτο, αλλά θέλει έμπειρους επιχειρηματίες. Αν κανείς δεν ξέρει το αντικείμενο, κινδυνεύει να χάσει αρκετά χρήματα".
-Τα περισσότερα χρήματα από τις δουλειές σας στο θέατρο και την τηλεόραση τα επενδύατε στον χώρο αυτό;
"Σαφέστατα. Όσα χρήματα είχα μαζέψει “έπεφταν” εκεί για να μπορέσει να είναι βιώσιμος ο χώρος. Δεν μας έβαζε ποτέ “μέσα” για να τον χρηματοδοτούμε, αλλά για να τον κατασκευάσουμε και σίγουρα βάλαμε ότι είχαμε και δεν είχαμε".
-Ο ηθοποιός -κατά την άποψή σας- έχει ένστικτο κατά τη διάρκεια των προβών για το πώς μπορεί να πάει η παράσταση που συμμετέχει; Δηλαδή να καταλαβαίνει αν θα αρέσει ή όχι αυτό που θα παρουσιαστεί στον κόσμο….
"Βεβαίως και καταλαβαίνει! Έχεις την αίσθηση που πάει το πράγμα και από ένστικτο αρκετές φορές δεν κάνεις λάθος. Αν πετύχαμε μια μέτρια παράσταση, μέτρια θα πάει ή μια καλή και μια κακή αντίστοιχα. Αποδεικνύεται σε βάθος χρόνου. Αν κατά τη διάρκεια της πρόβας υπάρχει μια έντονη σπίθα που θα προκαλέσει την καλή φωτιά, το αποτέλεσμα της παράστασης είναι αδιαμφισβήτητο ότι θα αρέσει στον κόσμο. Φυσικά έχουμε και παραστάσεις που ήταν καλές και δεν πήγαν καλά γιατί το έργο ήταν δυσνόητο. Παρόλο που η παράσταση ήταν καλή, το έργο δεν πέρναγε στον κόσμο. Έχουμε δει και παραστάσεις που ήταν μέτριες σε απόδοση, απλώς επειδή για παράδειγμα είχαν επώνυμη διανομή ή καλύτερη προβολή, πήγαν καλύτερα από όσο θα έπρεπε. Ο καλλιτέχνης όμως νιώθει κατά τη διάρκεια των προβών πως πάει το πράγμα".
-Εσείς πως λαμβάνετε τις κριτικές; Είτε αυτές είναι θετικές, είτε αρνητικές…
"Η θετική μπορεί να σε εφησυχάσει και είναι χρήσιμη γιατί σου αναπτερώνει το ηθικό, που όλοι θέλουμε μια ένεση θετικής σκέψης. Όλοι αναζητούμε το μπράβο και την επιβεβαίωση. Η αρνητική στις αρχές μπορεί να σε απογοητεύει και ειδικά αν δεν διανύεις μια περίοδο αυτοπεποίθησης και είσαι ευάλωτος. Μπορεί να σε καταρρακώσει, αλλά εμένα προσωπικά οι αρνητικές πολλές φορές επειδή φαίνεται ότι έχω πείσμα, με πείσμωναν και με έκαναν καλύτερο. Όταν αντιλήφθηκα ότι κάποιες από αυτές είναι ουσιαστικές και έβλεπαν ένα πρόβλημα που δεν έχω δει και κατάλαβα γιατί μιλάνε, το δούλεψα και πήγα πιο πέρα και τότε ευχαρίστησα και αυτόν που με κρίνει. Όταν είναι κακοπροαίρετες πλέον αδιαφορώ".
-Για την ταινία “Καπετάν Μιχάλη” αφήσατε μουστάκι και σε πολλές θεατρικές παραστάσεις βλέπουμε μια άλλη εικόνα σας. Είστε άνθρωπος που σας αρέσει να πειραματίζεστε πάνω στη σκηνή;
"Έχω εμφανιστεί βαμμένος χρυσός στο πρόσωπο και με ξυρισμένο κεφάλι και σκουλαρίκια στη “Λούλου” του Γιάννη Χουβαρδά. Βαμμένος ήμουν αρκετές φορές σε σημείο να μην με αναγνωρίζει ο θεατής. Στον “Προμηθέα Δεσμώτη” δεν καταλάβαιναν ότι είμαι εγώ κι αυτό μου το είπε πολύς κόσμος. Δεν είναι μόνο το βάψιμο. Είναι η εξωτερική αλλαγή, η κινησιολογία, ο λόγος. Όλο αυτό πώς παρουσιάζεται. Η πραγματική μεταμφίεση του ηθοποιού ξεκινάει από το ψυχικό παράγοντα. Η εικόνα μπορεί να αλλάζει συνέχεια, αλλά αν δεν αλλάξει μέσα ο πυρήνας σου, δεν θα κάνει διαφορά στον θεατή. Διαφορά στον θεατή θα κάνει όταν και η εξωτερική σου εμφάνιση και το εσωτερικό σου περιεχόμενο έχει επηρεαστεί από αυτό που παίζεις. Είτε είμαι με μούσια, είτε με μουστάκι, το επιζητώ αυτό".
-Αυτή η εναλλαγή όμως δεν είναι κάπως ψυχοφθόρα; Γιατί το πρωί μπορεί να είστε στα γυρίσματα της σειράς και μετά το βράδυ να παίζετε στο θέατρο…
"Είναι από τη μία και από την άλλη είναι πολύ λυτρωτικό. Είναι μια δουλειά που αν ήταν μόνο ψυχοφθόρα δεν θα την κάναμε. Κανείς δεν θα την έκανε. Είναι μια δουλειά γνώσης, βαθιάς αυτογνωσίας και λύτρωσης. Είναι πολύ ψυχοθεραπευτική η υποκριτική".
-Η σχέση σας με τον χρόνο ποια είναι;
"Καλή γιατί προσέχω τον εαυτό μου και αυτό είναι σημαντικό. Ένας άνθρωπος που νοιάζεται για τον εαυτό του, κάνει γυμναστική, τρώει καλά, δουλεύει καλά, κοιμάται καλά, ο χρόνος τον ανταμείβει. Αν έχεις τον εαυτό σου κάτω και τον τυραννείς, δεν θα σε ανταμείψει ο χρόνος γιατί συν Αθηνά και χείρα κίνει".
-Όσα χρόνια βρίσκεστε στον χώρο έχετε πάρει μέρος σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές. Μπορεί να σας ενοχλήσει το γεγονός ότι ο κόσμος σας έχει στο μυαλό του ως ο “Νίκος” από το “Είσαι το ταίρι μου”;
"Το αντιλαμβάνομαι γιατί ήταν η πιο εμπορική σειρά, ήταν πολύ αγαπητή και συνεχίζει να είναι και θα είναι. Θα μείνει διαχρονική αυτή η σειρά. Ως άνθρωπος που έχω και κάποιον εγωισμό δεν μπορώ να ακούω συνέχεια τι έκανα παλαιότερα, θέλω να με επιβραβεύουν για το τι κάνω τώρα. Το τι έκανα 24 χρόνια πριν δεν είναι κάτι που σε χαροποιεί, θέλεις να βλέπεις ότι είσαι “παρών” και στο σήμερα. Αλλά δεν αποποιούμαι ούτε τον “Νίκο” ούτε το “Είσαι τι ταίρι μου”".
-Μετά από τόσα χρόνια υπάρχει περίπτωση να κάτσετε να δείτε τις επαναλήψεις της σειράς;
"Όχι! Μόνο τυχαία. Γενικά όμως δεν βλέπω τηλεόραση".
-Θα μπείτε στη διαδικασία να συγκρίνετε το πώς δουλεύατε τότε στην τηλεόραση και το πώς δουλεύετε σήμερα;
"Οι παραγωγές ήταν πιο κακές την περίοδο της κρίσης. Τώρα που έχουν μπει σε μια ρότα και μιλώντας για ένα καθημερινό σίριαλ, ξέρεις εξ αρχής όταν δέχεσαι την πρόταση ότι ο χρόνος πιέζει, άρα το αποτέλεσμα δεν θα είναι το ίδιο με ένα εβδομαδιαίο σίριαλ. Εφόσον δέχεσαι αυτή τη σύμβαση με αυτό τον όρο, ναι οι παραγωγές μέχρι τώρα είναι καλές και μπορώ να σου πω και καλύτερες γιατί είχα κάνει καθημερινά και προ δεκαπενταετίας, τα οποία δεν ευτύχησαν και δεν ήταν καλά ούτε ο τρόπος που τα γυρίζαμε. Μην κοιτάμε δηλαδή μερικές σειρές που είχαν τότε διαπρέψει. Δεν ήταν όλη η τηλεοπτική αγορά στο ίδιο επίπεδο. Φέτος στην τηλεόραση γίνονται πολλά πράγματα αξιόλογα. Όλο έχει να κάνει με την χρηματική υποστήριξη".
-Οι πληρωμές των ηθοποιών ήταν καλύτερες εκείνη την εποχή;
"Όχι δεν ήταν καλύτερες τότε. Ήταν λιγότεροι ηθοποιοί, λιγότερες παραγωγές και διαφορετική η αγορά. Τώρα που μεγάλωσε ο ανταγωνισμός, συνεχίζονται κάποιοι ηθοποιοί να αμείβονται καλά".
*Πηγή φωτογραφιών: NDP
Ο Καπετάν Μιχάλης - Το τρέιλερ της ταινίας