Η τραγουδίστρια Πένυ Σκάρου, σε μια συνέντευξη από καρδιάς, στη δημοσιογράφο Νάνσυ Παραδεισανού και το περιοδικό "People", μίλησε για το ατύχημα που της άλλαξε τη ζωή αλλά και τα νέα δεδομένα στη ζωή της.
Πόσα δευτερόλεπτα αρκούν για να αλλάξει η ζωή σου; Πώς είναι να βιώνεις τη δυσκολότερη στιγμή σου; αυτά σκεφτόμουν, καθώς περνούσα την κεντρική είσοδο του ΚΑΤ, για να συναντήσω την τραγουδίστρια που τα ξημερώματα του Σαββάτου 28 Ιουνίου παρασυρθηκε με το μηχανάκι που οδηγούσε απο αγνωστο οχημα στην Πειραιώς…
Αν και η Πένυ Σκάρου φορούσε κράνος, τα τραύματα στο σώμα της ήταν πολλά και σοβαρά. Το δεξί της πόδι ακρωτηριάστηκε από το γόνατο, ενώ το πρόσωπό της παραμορφώθηκε από τα χτυπήματα. Εκείνη τη μέρα βρέθηκε στο θάλαμο εντατικής θεραπείας στο νοσοκομείο Άγιος Σάββας, λόγω έλλειψης κρεβατιών στο ΚΑΤ, όπου μεταφέρθηκε στη συνέχεια.
Η λευκή ξύλινη πόρτα του δωματίου 3016 είναι κλειστή και το χτύπημά μου διστακτικό. Σκέφτομαι ποια θα είναι τα πρώτα μου λόγια. Τι λες σε έναν άνθρωπο που βρίσκεται σοβαρά χτυπημένος και με ακρωτηριασμένο πόδι, την ώρα που γυρνά χαρούμενος στο σπίτι του, έχοντας κλείσει μια σημαντική συνεργασία; Η πόρτα ανοίγει και αντικρίζω χαμογελαστά πρόσωπα να με καλωσορίζουν, με την Πένυ να πρωταγωνιστεί στα γέλια και τα πειράγματα. Αν δεν κοιτάξεις τα τραύματα στο σώμα και το κεφάλι της, νομίζεις πως έχεις κάνει λάθος δωμάτιο. Όμως είμαστε στο ΚΑΤ, στον τρίτο όροφο, μεσημέρι Πέμπτης και έχω απέναντί μου την Πένυ, που με υποδέχεται με δύο δυνατά φιλιά στα μάγουλα και μου ζητά να καθίσω δίπλα της να τα πούμε. Ούτε δάκρυα, ούτε στενοχώριες, ούτε άσχημες σκέψεις. Δίπλα της οι τρεις αδελφές της, η μαμά της, Ευτυχία, ο μπαμπάς της, Χρήστος, και πολλοί φίλοι. Της ζητώ να μου πει τις πρώτες αυθόρμητες σκέψεις της για το τροχαίο ατύχημα που της άλλαξε τη ζωή.
"Καταρχάς ευχαριστώ όλο τον κόσμο για την αγάπη που μου έδειξε. Πήρα πολλή αγάπη, δεν φανταζόμουν ότι υπάρχει τόση! Κι εκεί που ήθελα να κάνω δέκα φορές κάποια πράγματα, τώρα θέλω χίλιες! Λέω ότι θα γίνω καλά για τη μουσική μου – πρώτα, βέβαια, βάζω την οικογένειά μου. Θεωρώ ότι όλο αυτό είναι μια δοκιμασία για μένα. Γίνομαι πιο δυνατή. Δεν με ένοιαζε να πέθαινα εκεί στην άσφαλτο. Έχω περάσει τόσο ωραία στη ζωή μου, που θα έφευγα χαρούμενη. Θα με ενοχλούσε, όμως, αυτό που θα άφηνα πίσω, ο πόνος των δικών μου. Σήμερα είδα τον πατέρα μου βουρκωμένο και συνειδητοποίησα τι έχει συμβεί. Πολλοί φίλοι και γνωστοί δεν με επισκέφθηκαν, φοβούμενοι το πώς θα με δουν. Δεν άντεχαν να με αντικρίσουν στο κρεβάτι χωρίς πόδι. Κακώς, βέβαια. Στη ζωή όλα μπορούν να συμβούν και δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Αυτό το τροχαίο με άλλαξε, σκέφτομαι διαφορετικά πια. Μόλις γίνω καλά, θα πάω να κάνω ένα τατουάζ. Σκέφτομαι να “χτυπήσω” ένα μάτι με μια αλυσίδα κι ένα σταυρό πάνω στο πόδι μου που ακρωτηριάστηκε" λέει η Πένυ.
Μετά το εξιτήριο, θέλει να μείνει σπίτι. Να ηρεμήσει έχοντας συντροφιά την οικογένεια και τους φίλους της. Εξάλλου, πρέπει να περάσουν μερικές μέρες για να μπορεί να ανοίξει το στόμα της κανονικά. Όμως, όπως μου λένε οι αδελφές της, είναι πολύ αισιόδοξη. Όπως τους λέει καθημερινά: "Μόλις φτιάξω το στόμα μου, θα δοκιμάσω τεχνητά μέλη για να προχωρήσω στην αποκατάσταση του ποδιού μου. Ίσως κάνω μερικές συναυλίες στο τέλος του καλοκαιριού. Αυτά που έχω πει ότι θα κάνω θα τα κάνω, ακόμα και χωρίς πόδι, το έχω βάλει πείσμα. Καλά, δεν είμαι συνέχεια έτσι δυνατή. Και βέβαια έχω κλάψει για ό,τι συνέβη, σίγουρα με στενοχωρεί η διαδικασία που θα περάσω από εδώ και πέρα". Όταν τη ρωτούν πώς νιώθει για τον άνθρωπο που τη χτύπησε και την άφησε αβοήθητη στην άσφαλτο, το πρόσωπό της δεν συσπάται, δεν δακρύζει, δεν θυμώνει. Μιλάει ήρεμα και χωρίς παύσεις. "Στην αρχή ήθελα να κάνω κακό στον άνθρωπο που με χτύπησε. Τώρα, πραγματικά νομίζω πως, όταν κάποιος κάνει κάτι κακό, το βρίσκει από τον Θεό. Όλα εδώ πληρώνονται. Εδώ είναι η κόλαση, εδώ και ο παράδεισος. Θέλω να είμαι ήρεμη και να σκέφτομαι καλά πράγματα. Με ενδιαφέρει να γίνω καλά και να περάσω ένα θετικό μήνυμα στον κόσμο που μπορεί να βιώνει κάτι αντίστοιχο με εμένα. Μόλις μου βάλουν το τεχνητό πόδι, λοιπόν, θα βγω και θα χορέψω κάπου δημόσια. Έχω ακούσει για ανθρώπους που αυτοκτονούν όταν τους συμβεί ό,τι μου συνέβη. Αυτός θα είναι ένας τρόπος να εκμεταλλευτώ τη δημοσιότητα που μου δόθηκε, να δώσω κουράγιο και να πω ότι γίνεται να ζεις όπως πριν, ίσως και καλύτερα".
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό "People" που κυκλοφορεί με το "Πρώτο Θέμα".
