Ο Σταύρος Ζαλμάς για δεύτερη σεζόν πρωταγωνιστεί στην καθημερινή σειρά του Open “Έρωτας Φυγάς” και υποδύεται τον “Στέφανο Παράσχο”.
Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε στο FTHIS.GR και έκανε μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν και την εποχή που έπαιζε στη σειρά “Άγγιγμα Ψυχής”. Μάλιστα, εξήγησε και τους λόγους που απουσίαζε τα προηγούμενα χρόνια από την τηλεόραση.
Ακόμη, ο Σταύρος Ζαλμάς αποκάλυψε ποια είναι η σχέση του με τον χρόνο.
-Δεύτερος κύκλος της σειράς του Open “’Έρωτας Φυγάς”! Πως νιώθετε που συνεχίζει την πορεία της;
«Είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι για την επιτυχία. Αυτό είναι το ζητούμενο από έναν ηθοποιό, ο οποίος δημιουργεί κάτι και αυτό το κάτι βρίσκει ανταπόκριση από τον κόσμο. Είμαι χαρούμενος κι εγώ προσωπικά γιατί έχω “πλάσει” έναν χαρακτήρα που ο κόσμος τον έχει αγαπήσει. Αυτό μου δίνει κουράγιο και θα συνεχίσω αυτή την πάρα πολύ δύσκολη δουλειά και θα ξεπερνάω τις δυσκολίες».
-Πως πήρατε την απόφαση να είστε σε μια καθημερινή σειρά; Φαντάζομαι θα είναι και περισσότερες οι απαιτήσεις και οι δυσκολίες…
«Είχα κάνει μια guest εμφάνιση στη σειρά του ΑΝΤ1 “Ήλιος” και μου έγινε η πρόταση και έλαβα υπόψιν το σενάριο. Για εμάς τους ηθοποιούς το σενάριο είναι η πρώτη ύλη και είναι αυτό που κοιτάμε πρώτο. Έμαθα ότι υπάρχει και μια εκλεκτή ομάδα ηθοποιών που είναι το δεύτερο που μας ενδιαφέρει. Ποιος είναι ο σκηνοθέτης, μια καλή παραγωγή και ένα κανάλι που ναι μεν είναι καινούργιο, αλλά προσπαθεί να ανοίξει χώρο και μας βοηθάει όσο μπορεί. Αποφάσισα να το κάνω και ήξερα και αισθανόμουν από πέρυσι ότι θα έχει επιτυχία. Πριν ξεκινήσει να προβάλλεται το περίμενα».
-Ο κόσμος τι σας λέει; Σας σταματάνε στο δρόμο να σας μιλήσουν;
«Ο κόσμος μου λέει ό,τι καλύτερο μπορώ να πω. Δείχνει μεγάλο θαυμαστό και μεγάλο σεβασμό. Και ο πιο απλός άνθρωπος που θα τα πει με δικά του λόγια, θα σου πει ότι “ωραία μας τα είπες”».
-Είχατε αρκετά χρόνια να εμφανιστείτε στην τηλεόραση πριν τον “Ήλιο”. Για ποιο λόγο δεν σας βλέπαμε και απουσιάζατε;
«Η τηλεόραση στα χρόνια της κρίσης έπεσε πολύ. Το θέατρο και η τέχνη στα δύσκολα χρόνια αναγεννάτε. Το ίδιο συνέβη και στην Ελλάδα. Το θέατρο στα χρόνια της κρίσης αναγεννήθηκε γιατί είχε περάσει ένα τέλμα στη δεκαετία του 2000. Είδαμε ξαφνικά εκείνες τις πικρές ημέρες της κρίσης για τον ελληνικό λαό το θέατρο να αναγεννιέται σαν τέχνη και να δείχνει πάρα πολύ ωραία πράγματα που έχουν σχέση με την ψυχαγωγία του κόσμου και όχι με τη διασκέδαση. Ασχολήθηκα περισσότερο με το θέατρο. Τα τελευταία χρόνια το τοπίο στην τηλεόραση άρχισε να ξαναγίνεται σκεπτικό και ωραίο και αποφάσισα να ξανά δουλέψω. Εγώ είμαι στην τηλεόραση από το 1992. Έχω κάνει πολλές σειρές αλλά όχι συνέχεια. Αφήνω μια ανάπαυλα να περάσει».
-Είναι κάτι που έχετε ανάγκη να κάνετε;
«Είναι κάτι που το επιλέγω, το οποίο μου στοιχίζει οικονομικά, αλλά θέλω μια δουλειά να ξεχαστεί πριν ξεκινήσω την επόμενη. Θέλω μπορέσω να κάνω τις επιλογές που πριν από κάθε δουλειά».
-Μια επιτυχημένη σας δουλειά που έχει “χαραχτεί” στο μυαλό των τηλεθεατών ήταν το “Άγγιγμα ψυχής”…
«Ήταν το “Άγγιγμα Ψυχής” και το “Άφρικα” που ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία. Τότε το 1992 βίωσα την ίδια επιτυχία που βίωσα και με το “Άγγιγμα Ψυχής”. Γενικά όλες οι σειρές που έκανα στην τηλεόραση λίγο - πολύ ήταν επιτυχημένες και δεν θυμάμαι να έχω κάνει λάθος επιλογές».
-Από τύχη θεωρείτε ότι έχει συμβεί αυτό;
«Δεν γίνεται από τύχη. Άντε από τύχη να σου συμβεί μια φορά. Δεν σου συμβαίνει συνέχεια. Με κάποιο κριτήριο επιλέγεις, το οποίο δεν έχει να κάνει με το οικονομικό αλλά με το καλλιτεχνικό πρωτίστως».
-Μπαίνετε στη διαδικασία να συγκρίνετε το πώς δουλεύατε εκείνη την εποχή με την τώρα; Μιλάω για την εποχή του “Άγγιγμα Ψυχής”...
«Είναι εντελώς άλλη δουλειά το εβδομαδιαίο σίριαλ και τελείως διαφορετική δουλειά το καθημερινό σίριαλ. Επειδή έχουν αλλάξει οι εποχές λόγω της κρίσης, ήταν και άλλα τα οικονομικά δεδομένα τότε. Όχι μόνο της αμοιβής των ηθοποιών, αλλά με την έννοια της πολυτέλειας που είχαν οι άνθρωποι τότε να δουλεύουν με πιο αργούς ρυθμούς. Υπήρχαν περισσότερα χρήματα και μπορούσαν οι καλλιτέχνες και οι άνθρωποι να δίνουν περισσότερο χρόνο σ’ αυτό που κάνουν κυνηγώντας ένα καλύτερο αποτέλεσμα.
Τώρα έχουν δυσκολέψει τόσο πολύ τα πράγματα που μας ζητείται να βγάλουμε το ίδιο αποτέλεσμα σε απειροελάχιστο χρόνο. Σας πληροφορώ ότι επειδή ο άνθρωπος είναι πολύ προσαρμοστικό ον, τα καταφέρνει! Αν όμως μας έβλεπαν από την κλειδαρότρυπα κάποιοι ξένοι από το Χόλυγουντ ή το Λονδίνο θα τους είχε “πέσει» η γνάθος για το πως αυτοί οι άνθρωποι καταφέρνουν και βγάζουν αυτό το αποτέλεσμα χωρίς να υπάρχει χρόνος. Τότε αν αισθανόσουν ότι κάτι δεν έχει πάει καλά, μπορούσες να ζητήσεις να ξαναγυρίσεις τη σκηνή. Τώρα πάρα πολλές φορές έχεις μια και μοναδική ευκαιρία. Πρέπει να γίνει κάτι φοβερά “χοντρό” για να ξαναγίνει η σκηνή.
-Σε τι πιστεύετε ότι οφείλεται το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές σειρές εποχής στην τηλεόραση όπως είναι και η δική σας;
«Νομίζω στο γεγονός ότι πέτυχε. Τα έργα εποχής έχουν μια επιπλέον γοητεία. Τα ρούχα, τα αυτοκίνητα και μάλιστα της δεκαετίας του ’50 που, κατά τη γνώμη μου, φτιάχτηκαν τα ωραιότερα ρούχα και υπήρχαν τα ωραιότερα αυτοκίνητα και τα ωραιότερα αντικείμενα. Ήταν μια χρυσή δεκαετία από πλευράς αισθητικής. Η αρχιτεκτονική, η ζωγραφική, η μουσική και εδώ και στο εξωτερική ήταν μια “έκρηξη” ποιότητας αισθητικής. Όλο αυτό το πράγμα στην προσπάθειά μας να προσεγγίσουμε την εποχή εκείνη σαν εικόνα, δημιουργεί μια γοητεία στον θεατή και ίσως μια νοσταλγία. Είναι ένα κίνητρο κανείς να κάνει έργα εποχής».
-Θα παρακολουθήσετε τον εαυτό σας στην τηλεόραση; Βλέπετε τα επεισόδια;
«Φροντίζω να βλέπω πολλά επεισόδια - όχι όλα - για να παρακολουθώ τι κάνω».
-Είστε αυστηρός κριτής του εαυτού σας;
«Πολύ σκληρός κριτής και είμαι από τους ανθρώπους που αυτοδιορθώνονται επειδή το μάτι μου θα πέσει πάντα στο λάθος. Όχι μόνο σε μένα, σε όλη τη σκηνή. Θα εντοπίσω ποιο είναι το λάθος».
-Η σχέση σας με τον χρόνο ποια είναι;
«Αυτή που βλέπεις (γέλια). Κατά γενική ομολογία γερνάω καλά, οπότε δεν έχω δει κάτι στον καθρέφτη που θα με τρομάξει. Είμαι απόλυτα συμφιλιωμένος με την ηλικία μου, την έχω ζήσει τη ζωή μου, είμαι χορτασμένος. Απλώς εύχομαι να είμαι υγιής μέχρι το τέλος. Εν ολίγης εύχομαι να φύγω ξαφνικά, να μη ζήσω την παρακμή και την ανημπόρια και τον πόνο».
-Όταν τελειώνει το γύρισμα και κλείνουν οι κάμερες, πως είναι ο Σταύρος στην καθημερινότητά του;
«Ο Σταύρος πρέπει να πάει στο σπίτι να διαβάσει για την επόμενη ημέρα και να μελετήσει. Τα περιθώρια για προσωπική ζωή, με την έννοια να βγει κανείς έξω, να δει φίλους, τις καθημερινές είναι απειροελάχιστες. Τα Σαββατοκύριακα προσπαθείς να στριμώξεις όλα όσα δεν έχεις κάνει την υπόλοιπη εβδομάδα. Το Σαββατοκύριακο λες “θα ξεκουραστώ” και τελικά δεν ξεκουράζεσαι καθόλου γιατί πρέπει να δεις πέντε ανθρώπους».
-Τι σας αρέσει να κάνετε όταν έχετε ελεύθερο χρόνο;
«Θα δω φίλους να κουβεντιάσω, θα πάω στη θάλασσα και αν έχω ψυχικά περιθώρια θα δω μια ταινία ή μια παράσταση».
-Θεατρικά θα σας δούμε κάπως τη φετινή χρονιά;
«Φέτος όχι! Στο παρελθόν το έχω κάνει πολλές φορές στη ζωή μου να συνδυάσω τηλεόραση και θέατρο αλλά είναι “σκότωμα”. Κοιμάσαι τρεις με τρεισήμισι ώρες την ημέρα και είσαι πάντα στα πρόθυρα της υπερκόπωσης. Παχαίνεις γιατί ο οργανισμός δεν μπορεί να ξεκουραστεί, άρα συνεπώς τρώει και είσαι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν ζει. Δεν βλέπεις έναν άνθρωπο, γυρνάς στο σπίτι και θες να κοιτάς τον τοίχο. Το έχω κάνει και δεν μπορώ πια να το κάνω. Τα τελευταία χρόνια και ειδικά με το σοκ που περάσαμε με τον covid έχω πάρει συγκεκριμένες αποφάσεις. Να δίνω περισσότερο χρόνο στον εαυτό μου».
-Μετανιώνετε που δεν δώσατε αυτό τον χρόνο στον εαυτό σας στο παρελθόν;
«Δεν μετανιώνω γιατί το έκανα όταν ήμουν πιο νέος, πολύ πιο “λυσσασμένος” να κάνω πράγματα. Tώρα είμαι πιο “χορτάτος”. Ίσως έπρεπε να το κάνω. Μπορώ να το κάνω αλλά δεν το επιλέγω γιατί έχω αναθεωρήσει πολλά πράγματα».
-Αυτή η φορτωμένη καθημερινότητα που είχατε στο παρελθόν επηρέαζε και τις σχέσεις σας με τους ανθρώπους;
«Βέβαια! Αν δουλεύεις σαν το “κτήνος” και ξυπνάς πέντε το πρωί και γυρνάς στο σπίτι σου 12:30 το βράδυ, ποιον θα προλάβεις να δεις; Εκείνη τη στιγμή είσαι σαν να σ’ έχει χτυπήσει κεραυνός. Θες να αδειάσει το κεφάλι σου και να χαλαρώσεις. Δεν έχεις καμία διαθεσιμότητα για κανέναν. Το μόνο που επιζητάς είναι η κατανόηση».
-Πόσο εύκολα είναι να κατανοήσει κάποιος που δεν βρίσκεται σ’ αυτό τον χώρο;
«Αν έχεις μια συντροφική σχέση με έναν άνθρωπο όσο και αν είναι εκτός, μέσα από σένα αντιλαμβάνεται τα πράγματα. Αν υπάρχει και αγάπη και κατανόηση προσπαθεί όσο μπορεί να ακολουθήσει αυτό το πράγμα».
-Ασχοληθήκατε και με τα οικονομικά και εργαζόσασταν σε τράπεζα. Μετανιώσατε που τα αφήσατε πίσω για να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
«Ήταν επιλογή μου να γίνω ηθοποιός από πολύ μικρός. Απλώς εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολο να πεις στην οικογένειά σου ότι θέλεις να γίνεις ηθοποιός. Ειδικά όταν είναι μια οικογένεια που έχει σταδιοδρομήσει στην Εθνική Τράπεζα από πάππου προς πάππου».
-Πως πήρε η οικογένειά σας την απόφασή σας αυτή όταν την ανακοινώσατε;
«Κρυφά το έκανα και μετά τους έφερα προ τετελεσμένου γεγονότος».
-Τι εύχεστε για το μέλλον;
«Εύχομαι να είμαστε όλοι καλά. Να έχουμε ζεστή καρδιά και να αρχίσουμε να ξανά σκεφτόμαστε τους διπλανούς μας και τους γύρω μας. Να περνάμε όσο χρόνο περισσότερο γίνεται με τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν. Πιστεύω πως εκεί κάπου κρύβεται η ευτυχία».
*Πηγή φωτογραφιών: NDP