Ο Νίκος Ψαρράς τη φετινή σεζόν πρωταγωνιστεί στη σειρά του ΑΝΤ1 “Η Μάγισσα” και ο ρόλος του έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα από το τηλεοπτικό κοινό.
Παράλληλα, ο γνωστός ηθοποιός παίζει μαζί με τη Μαρίνα Ασλάνογλου στην παράσταση “Σκηνές από έναν γάμο”, σε σκηνοθεσία της συζύγου του, Έλενας Καρακούλη.
Ο Νίκος Ψαρράς παρά το φορτωμένο του επαγγελματικό πρόγραμμα, βρήκε ευκαιρία και μίλησε αποκλειστικά στο FTHIS.GR για όλους και για όλα.
Μεταξύ άλλων, ο Νίκος Ψαρράς αναφέρθηκε στη συμμετοχή του στη “Μάγισσα” και στο συγκλονιστικό φινάλε, ενώ αποκάλυψε ποια ήταν η αντίδρασή του όταν διάβασε τις τελευταίες σκηνές.
Ακόμη, ο Νίκος Ψαρράς έκανε μια τρυφερή εξομολόγηση για τη σύζυγό του και τον γιο τους.
Δείτε επίσης! Νίκος Ψαρράς σε Ελένη Μενεγάκη: "Μου είχες πει κάποια στιγμή το 2007 'να κάνεις παιδί' και κατάλαβα ότι..."
-Τη φετινή σεζόν πρωταγωνιστείτε στη σειρά του ΑΝΤ1, “Η Μάγισσα”, και υποδύεστε τον “Κανέλλο”. Πείτε μας μερικά πράγματα για τον ρόλο σας...
«Κλείσαμε ένα χρόνο γυρισμάτων για μια σειρά που όλοι έχουμε αγαπήσει και λατρεύουμε πολύ. Ο Κανέλλος είναι μέσα στην καρδιά μου και νομίζω θα είναι για πολλά χρόνια. Είναι ένας θετικός χαρακτήρας, ένας καλής πάστας άνθρωπος, ένας άνθρωπος, ο οποίος άφησε όλη του τη ζωή στην άκρη και αφιερώθηκε στο καλό της οικογένειάς του. Μέχρι τέλους γι’ αυτό θα πασχίζει».
-Αναφέρατε ότι θα είναι ένας ρόλος που θα σας μείνει για πολλά χρόνια. Τι είναι αυτό που ξεχωρίσατε τόσο πολύ σ’ αυτόν;
«Εγώ σ’ αυτή τη δουλειά είμαι από τα γεννοφάσκια της. Από τις πρώτες σκέψεις που υπήρχαν σε μια σελίδα χαρτί. Οπότε έχω ζήσει όλο το γέννημα της σειράς, τη σύλληψη, τα πρώτα γυρίσματα. Αυτό που νομίζω ότι αγάπησα πιο πολύ από όλα - εκτός ότι είναι εκπληκτικό σενάριο - είναι όλη η ομάδα που δούλεψε. Ότι γίναμε όλοι σαν πραγματική οικογένεια. Περάσαμε πάρα πολλές ώρες εκεί και περνάμε ακόμα. Χαίρομαι για το αποτέλεσμα, χαίρομαι που έχει απήχηση στο κοινό γιατί κακά τα ψέματα ότι και να κάνουμε, δεν υπάρχει χωρίς να το δουν οι θεατές».
-Είστε από τους ανθρώπους που θα μπείτε στη διαδικασία να κοιτάξετε τα νούμερα τηλεθέασης ή τα σχόλια που γίνονται στο Χ/Twitter;
«Μπαίνω κάποιες φορές. Τα νούμερα τηλεθέασης δεν μας απασχολούν τόσο εμάς, όχι ότι δεν τα κοιτάμε και δεν τα σχολιάζουμε. Αυτό αφορά περισσότερο το κανάλι. Σε νοιάζει όμως να το δει ο κόσμος. Όταν έχεις δουλέψει ατελείωτες ώρες και έχεις κουραστεί, δεν θέλεις ο κόπος σου να πάει χαμένος. Θέλεις να έχει απήχηση. Όποιος λέει το αντίθετο, ψεύδεται (Γέλια)».
-Τι μηνύματα λαμβάνετε από τους τηλεθεατές για τον ρόλο αυτόν;
«Γέλασα πολύ τελευταία γιατί με αποκαλούν “Εθνικό θείο”. Χαίρομαι γιατί τον αγαπούν όλοι τον Κανέλλο. Δεν θέλουν να τον πειράξει κάποιος, συγκινούνται όταν με βλέπουν να κλαίω, γελάνε γιατί και ο ρόλος είναι καυστικός και ευέξαπτος. Μόνο αγάπη έχω εισπράξει. Ακόμα και στο θέατρο μου λένε “Γεια σου ρε Κανέλλο”».
-Στα προηγούμενα επεισόδια είδαμε ότι η Δαμιανή προσέγγισε τον Κανέλλο βάση σχεδίου και έχουμε μάθει τα αισθήματα που είχε ο Κανέλλος για εκείνη. Ξέρουμε αν θα υπάρξει κάτι άλλο μεταξύ τους και πώς θα καταλήξει η ιστορία τους;
«Εγώ ξέρω πώς θα καταλήξει, αλλά δεν μπορώ να το πω. Ο Κανέλλος μένει μόνος του. Αφιερώνεται στην οικογένειά του, όπου αυτός είναι ο στόχος του».
-Το τέλος της σειράς το γνωρίζετε;
«Ναι! Αυτό γυρίζουμε τώρα. Οι σκηνές που μας έχουν μείνει και γυρίζουμε είναι από το 71, το 72 και το 73 επεισόδιο. Το φινάλε μας. Τρία καταιγιστικά επεισόδια, με κούραση, πολύ κόσμο, φοβερές ανατροπές και δύσκολα γυρίσματα».
-Πώς αντιδράσατε όταν διαβάσατε τις τελευταίες σκηνές;
«Σαν μωρό. Όπως το μωρό που λαχταρά κάτι πολύ. Θυμάμαι την ημέρα που ήρθαν στο email μας τα σενάρια και σταματήσαμε να μιλάμε και ανοίξαμε τα κινητά μας και αρχίσαμε να τα διαβάζουμε. Λέγαμε “Πω πω! Εδώ γίνεται αυτό, εδώ γίνεται εκείνο”. Αυτό είναι πολύ ωραίο γεγονός γιατί όταν εμείς λαχταράμε να δούμε προς τα που οδεύει η ιστορία, σημαίνει ότι μας έχει κερδίσει. Κανένας δεν περιμένει να γίνει το φινάλε όπως θα γίνει».
-Γνωρίζετε αν υπάρχουν σκέψεις ή συζητήσεις για δεύτερο κύκλο;
«Ξέρω ότι υπήρχαν διάφορες σκέψεις για να γίνει δεύτερος κύκλος. Αν γίνει δεύτερος κύκλος, η ιστορία δεν θα συνεχιστεί, θα γίνει ένα μεγάλο άλμα 100 χρόνια πίσω για να δούμε από πού ξεκίνησε η μαγεία. Αυτό θέλουν να δώσουν τα παιδιά που γράφουν τη σειρά, οπότε δεν θα είναι εμπλεκόμενος κανένας από τους ηθοποιούς που παίζουμε τώρα. Γι’ αυτό δεν είμαστε ενήμεροι. Δεν μας αφορά».
-Σ’ αυτόν τον έναν χρόνο που κάνετε τα γυρίσματα, έχετε ξεχωρίσει κάποια σκηνή την οποία θεωρήσατε πιο δύσκολη;
«Υπήρχαν πολλές σκηνές και δύσκολες, που ήμασταν μέσα σε καύσωνα με 45 βαθμούς και 10 ώρες μέσα στον ήλιο με χειμωνιάτικα ρούχα. Σκηνές με φωτιές, σκηνές νυχτερινές με πολύ κόσμο, αλλά ο άνθρωπος τα ξεχνάει τα δύσκολα και θυμάται μόνο τα καλά. Εγώ δυσκολεύομαι να θυμηθώ ζόρικα πράγματα, πιο πολλές ευχάριστες μνήμες μου έρχονται και πολύ γέλιο. Γελάγαμε πάρα πολύ στα γυρίσματα, με το συνεργείο, με τους σκηνοθέτες κλπ. Όταν περνάς 50 ώρες με κάποιους ανθρώπους κάθε εβδομάδα, γίνεσαι οικογένεια».
-Δεν είναι δύσκολος μετά ο αποχωρισμός όταν ολοκληρώνεται μια δουλειά;
«Πολύ! Είναι φοβερά επώδυνο. Κάποιοι χαρακτήρες έχουν ήδη τελειώσει και τους έχουμε αποχαιρετήσει. Έτσι όμως είναι η δουλειά μας. Όλα κάποια στιγμή τελειώνουν, αλλά αυτό θα μείνει. Στις παραστάσεις βγάζεις στην τελευταία παράσταση το κουστούμι σου και δεν το ξαναβάζεις ποτέ. Εκείνο είναι πιο επώδυνο».
-Θα έχουμε συγκλονιστικές εξελίξεις με τον Αντρέι; Το ρωτάω γιατί ο Κανέλλος έμαθε πρώτος ότι είναι ο ανιψιός του και το ανακοίνωσε στην υπόλοιπη οικογένεια...
«Ο Κανέλλος αγαπάει τον Αντρέι σαν παιδί του. Τον έχει και τον προστατεύει σαν κόρη οφθαλμού. Θα δούμε πολλά. Έχουμε ακόμη 30 επεισόδια».
-Εσείς θα καθίσετε να παρακολουθήσετε τα επεισόδια που προβάλλονται τώρα στην τηλεόραση;
«Βλέπω το κάθε επεισόδιο γιατί υπάρχουν πολλές σκηνές που δεν ήμουν “παρών” και με ενδιαφέρει να δω τι κάνουν οι Γερακάρηδες, οι άλλοι συνάδελφοι της οικογένειάς μου. Έχω ακούσει πολλά πράγματα για σκηνές που δεν ήμουν “παρών” και πραγματικά περιμένω να τις δω».
-Με ποιο κριτήριο θα διαλέξετε τις δουλειές που θα κάνατε; Έχετε πάρει μέρος σε αρκετές επιτυχημένες θεατρικές και τηλεοπτικές δουλειές! Πιστεύετε ότι μπορεί να είναι και τύχη;
«Είναι και τύχη και ζαριά. Τώρα είναι μια περίοδος που συζητάς τι θα κάνεις και θεατρικά και τηλεοπτικά. Ακούς διάφορες προτάσεις, τις αφουγκράζεσαι, βλέπεις τι ρόλος θα είναι αυτός που θα παίξεις, αλλά το πιο σημαντικό είναι με ποιον θα το παίξεις. Ποιοι θα είναι απέναντί σου ή δίπλα σου και ποιος θα σε σκηνοθετήσει. Είναι πολλοί παράγοντες που παίζουν ρόλο για να πάρεις μια απόφαση και να πεις “ναι με ενδιαφέρει”. Για μένα κάθε φορά είναι να κάνω κάτι αλλιώτικο από αυτό που έκανα φέτος. Αυτό είναι το μεγάλο δέλεαρ για μένα και η μεγάλη πρόκληση».
-Βρίσκεται χρόνο για εσάς με τόση φορτωμένη καθημερινότητα;
«Ο χρόνος είναι περιορισμένος και οι υποχρεώσεις πολλές. Προσπαθείς αυτόν τον λίγο χρόνο πέρα από το να κοιμηθείς, να δεις όσο μπορείς τους δικούς σου ανθρώπους. Δεν υπάρχει πολύς χρόνος για να κάνεις μεγαλεπήβολα σχέδια και εξόδους και ξενύχτια. Είναι από τα “απαγορευμένα”».
-Θεατρικά είστε στην παράσταση “Σκηνές από έναν γάμο” με την Μαρίνα Ασλάνογλου, η οποία ολοκληρώθηκε πριν λίγες ημέρες και ξεκινάτε μια περιοδεία...
«Ολοκληρώθηκε στις 28 Ιανουαρίου ένας κύκλος 2 ετών. Ξεκινήσαμε πέρυσι στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και από αρχές Οκτώβρη ήμασταν στο Σύγχρονο θέατρο με μεγάλη επιτυχία. Μεγάλη προσέλευση, σχεδόν sold out όλες οι παραστάσεις, με φοβερή αγάπη από τους θεατές. Το πιο συγκινητικό είναι ότι υπάρχουν θεατές που έχουν δει δυο και τρείς φορές την παράσταση και αυτό μας χαροποιεί. Ξεκινάμε μια περιοδεία από την Πάτρα 9,10 και 11 Φεβρουαρίου και με έναν σχεδιασμό να πάμε σε διάφορες πόλεις. Πιστεύω ότι όταν μια παράσταση είναι ευέλικτη και με λίγα άτομα, μπορεί πιο εύκολα να ταξιδέψει από έναν πολυπληθή θίασο. Επειδή κι εγώ προέρχομαι από επαρχία – κατάγομαι από ένα χωριό έξω από τη Θεσσαλονίκη – θυμάμαι με τι λαχτάρα περιμέναμε να έρθουν οι Αθηναϊκές παραστάσεις. Είναι ωραίο η παράσταση να ταξιδεύει και το έχω πάντα στόχο. Είναι ωραίο να δίνεις πνευματική τροφή σε αυτούς που το χρειάζονται, που θέλουν να ξεφύγουν, να προβληματιστούν, να γελάσουν, να συγκινηθούν και να φύγουν αλλιώτικοι από το θέατρο».
-Είναι δύσκολο για έναν ηθοποιό η περιοδεία;
«Είναι δύσκολη αλλά είναι και πολύ ωραία. Τα καλοκαίρια είναι πιο δύσκολη από αυτό που θα κάνουμε τώρα. Τα καλοκαίρια έχεις τον παράγοντα ζέστη, κάθε μέρα μετακινείσαι και αλλάζεις πόλη, κάθε μέρα πριν την παράσταση πρέπει να κάνεις προσαρμογή στον χώρο, να κάνεις ζέσταμα και αντί να κάνεις διακοπές εσύ ταξιδεύεις κάθε μέρα».
-Τη σκηνοθεσία της παράστασης έχει αναλάβει η σύζυγός σας, Έλενα Καρακούλη. Πώς είναι να συνεργάζεστε με έναν τόσο δικό σας άνθρωπο;
«Είναι η τέταρτη φορά που συνεργαζόμαστε. Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Είναι πολύ ωραίο και δύσκολο ταυτοχρόνως. Όταν στήνεται μια παράσταση εγώ το παρακολουθώ από την πρώτη στιγμή. Βλέπω πώς μεταφράζει το έργο, πώς το διασκευάζει, τί σκέψεις έχει και είμαι κομμάτι όλης της προετοιμασίας που δεν συμβαίνει όταν δουλεύεις με έναν άλλον άνθρωπο. Πας συνήθως στην πρόβα την πρώτη ημέρα και βλέπεις τις σκέψεις του σκηνοθέτη».
-Το έργο αναφέρεται στον γάμο ενός ζευγαριού και τη σχέση που έχει αυτό μεταξύ του. Πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιο μυστικό για έναν επιτυχημένο γάμο;
«Αν υπήρχε, όλοι αυτό θα ψάχναμε για να το πούμε ψιθυριστά στον άλλον. Οι σχέσεις δοκιμάζονται, όποια σχέση και να είναι. Και οι φιλικές και οι οικογενειακές. Όλοι θέλουμε να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που μας αγαπάνε, που μας καταλαβαίνουν, που είναι ειλικρινείς και που ονειρεύονται μαζί μας».
-Εσείς τι είναι αυτό που θαυμάζετε στη σύζυγό σας;
«Πολλά πράγματα. Το χιούμορ της, την αφοσίωσή της, ότι με υποστηρίζει, ότι είναι καλή μάνα και μεγαλώνει υπέροχα τον γιο της. Είναι ένας πολυδιαβασμένος άνθρωπος, είναι πολύ ταλαντούχα, με φοβερό κέφι για τη δουλειά και τη ζωή γενικότερα».
-Η σχέση με τον γιο σας ποια είναι; Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως πατέρα;
«Φιλαράκος, αυστηρούλης και από την άλλη περνάμε πολύ καλά. Πολύ ωραία σχέση».
-Διάβασα ότι είναι και αυστηρός κριτής με τη δουλειά σας…
«Σχεδόν ο πιο αυστηρός κριτής. Στα μάτια του γιου μου η δουλειά μου είναι κάτι που με κρατάει μακριά του. Δεν είναι πάντα πολύ χαρούμενος με τη δουλειά μου. Ειδικά τα βράδια που πρέπει να πάω στο θέατρο, δεν είναι κάτι που του αρέσει».
-Σας έχει δει στο θέατρο ή στην τηλεόραση;
«Έχει δει αρκετές παραστάσεις, έχει δει όλες μου σχεδόν τις σειρές τα τελευταία χρόνια. Από το “Σκηνές από ένα γάμο” έχει δει μόνο την πρώτη και την τελευταία σκηνή, δεν έχει δει την υπόλοιπη παράσταση γιατί θεωρήσαμε με τη σύζυγό μου το παιδί να μην μπει στα τόσο δύσκολα μονοπάτια και σε τέτοιες δύσκολες συγκρούσεις σε αυτή την ηλικία».
-Έχετε περισσότερο άγχος όταν βρίσκεται κάτω από τη σκηνή η σύζυγος ή ο γιος σας;
«Πάντα. Εμείς βλέπουμε ποιοι είναι από κάτω. Εμείς τους υποδεχόμαστε, ξέρουμε αν υπάρχουν φίλοι μας, συγγενείς, κριτικοί θέατρου κλπ. Μοιραία το μυαλό σου είναι σε αυτούς που ξέρεις. Το καλό με το θέατρο είναι ότι αν αφεθείς και χαλαρώσεις και συγκεντρωθείς σε αυτό που πρέπει να παίξεις, ξεχνιέσαι.
-Αν σας έλεγε ο γιος σας ότι θα γίνει ηθοποιός, πώς θα αντιδρούσατε;
«Θα του έλεγα ότι είναι μια δουλειά δύσκολη, θα πρέπει να διαβάζει πολύ στη ζωή του, αλλά αν είναι αυτό που αγαπά εγώ θα είμαι εδώ να τον υποστηρίξω. Απλώς να θυμάται ότι το επάγγελμά μας πρέπει να το αγαπάμε. Αν καταφέρουμε αυτό που είναι χόμπι μας να το κάνουμε δουλειά, τότε θα είμαστε πολύ ευτυχισμένοι άνθρωποι και πολύ δημιουργικοί».
-Εσείς αντιμετωπίσατε δυσκολίες στα χρόνια που βρίσκεστε στον χώρο;
«Βέβαια! Δεν είναι όλα ρόδινα. Το θέατρο είναι πάρα πολύ δύσκολο και δυσκολεύει όσο περνάνε τα χρόνια. Δυσκολεύει όσο περνάνε τα χρόνια γιατί εμπλέκονται άνθρωποι που δεν το ξέρουν. Κυρίως στο κομμάτι της παραγωγής. Μπλέκονται άνθρωποι, οι οποίοι ήρθαν για να βγάλουν λεφτά. Εκεί υπάρχει θέμα. Εγώ είμαι πολύ επιφυλακτικός όταν ακούω για νέους παραγωγούς που έρχονται σαν κομήτες από το πουθενά και σαν κομήτες φεύγουν και φεσώνουν κόσμο. Είναι πολύ λυπηρό».
-Έχετε ζήσει αρκετά χρόνια στην Αμερική. Έχετε σκεφτεί πώς θα ήταν η ζωή σας αν δεν γυρνούσατε πίσω στην Ελλάδα;
«Σίγουρα θα ήταν διαφορετική. Μπορεί να ήταν χειρότερη. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Εγώ έφτασα μέχρι ένα σημείο στην Αμερική, όπου είπα ότι πρέπει να έχω έναν καλό ατζέντη και να είμαι σε πράγματα πρώτης γραμμής ή να επιστρέψω στην Ελλάδα. Αφιέρωσα έναν μεγάλο χρόνο για να βρω μια καλή εκπροσώπηση, αλλά δεν τα κατάφερα και επέστρεψα. Δεν μετανιώνω. Αν γύρναγα τον χρόνο πίσω και μου δινόταν η ευκαιρία να ξαναπάω και να σπουδάσω στην Αμερική, να προσπαθήσω ξανά, θα έκανα το ίδιο. Αν είχα την γνώση που έχω τώρα θα τα έκανα με διαφορετικό τρόπο».
-Η ζωή στην Αμερική πώς ήταν;
«Από τα πιο ωραία κομμάτια στη ζωή μου. Πολύ ενδιαφέρουσα, με δυσκολίες αλλά και πολύ χαρά».
-Θα ήθελα να μου πείτε πως είναι ο Νίκος Ψαρράς στην καθημερινότητά του και με τους ανθρώπους του…
«Κουρασμένος (Γέλια). Έτσι θα με χαρακτήριζα αυτή την περίοδο. Είμαι όπως όλοι μας. Η δουλειά, είναι δουλειά, η καθημερινότητα, είναι καθημερινότητα. Πρέπει να φάμε, να πληρώσουμε λογαριασμούς, να δούμε φίλους. Ότι ανάγκες έχουν οι υπόλοιποι, έχουμε και εμείς οι ηθοποιοί».
-Για το μέλλον τι εύχεστε;
«Εύχομαι για όλους μας να έχουμε υγεία γιατί τη θεωρούμε δεδομένη και δεν είναι. Να ονειρευόμαστε, να ταξιδεύουμε, να γελάμε πολύ και να μην έχουμε καθόλου τοξικότητα δίπλα μας. Η τοξικότητα είναι ένα πολύ νοσηρό πράγμα και ύπουλο. Όταν την βλέπουμε να τρέχουμε μακριά».
-Κλείνοντας, αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι αν πιστεύετε πως έχουν αλλάξει τα πράγματα από την ημέρα που ξεκίνησε το #MeToo…
«To #MeToo ήταν μια αντίδραση ανθρώπων, οι οποίοι αισθάνθηκαν ότι έπρεπε να μιλήσουν και είναι αναφαίρετο δικαίωμα. Δημοκρατία έχουμε. Δεν είναι μια εποχή που τελείωσε. Νομίζω οι άνθρωποι κάθε μέρα διεκδικούμε τα δεδομένα. Διεκδικούμε να είμαστε ασφαλείς, να δημιουργούμε, να μην υπάρχει κανενός είδους βία. Ούτε σωματική, ούτε ψυχική, ούτε συναισθηματική, ούτε τίποτα. Ό,τι επάγγελμα και να κάνεις, αν δεν νιώσεις ασφαλής δεν μπορείς να είσαι δημιουργικός. Νομίζω κανένας δεν θα ήθελε να φέρονται βίαια στα παιδιά τους και ας το παλεύουμε. Ο καιρός αλλάζει, οι άνθρωποι θέλουν να είναι ήρεμοι. Η βία όποια μορφή και να έχει είναι καταδικαστέα. Άρα δεν νομίζω ότι το #MeToo ήρθε, τελείωσε και κοιτάμε τώρα τα απόνερά του. Νομίζω είναι κάτι που μέρα - μέρα το παλεύουμε και για εμάς γιατί είναι κάτι που λέγεται αξιοπρέπεια, αλλά κυρίως για το τι χώρο εργασίας θα παραδώσουμε στα παιδιά μας».
*Πηγή φωτογραφιών Νίκου Ψαρρά και Έλενας Καρακούλη: NDP