Ο ηθοποιός Δημήτρης Καπουράνης για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν πρωταγωνιστεί στη σειρά “Τα καλύτερά μας χρόνια” και υποδύεται τον “Αντώνη”, τον μεγαλύτερο γιο της οικογένειας “Αντωνόπουλου”.
Ο Δημήτρης Καπουράνης γεννήθηκε στην Αλβανία, στους Άγιους Σαράντα και έχει σπουδάσει στο Πολυτεχνείο Κρήτης και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου. Μάλιστα, ο ρόλος που ενσαρκώνει στη σειρά της ΕΡΤ1 είναι η πρώτη του τηλεοπτική δουλειά.
Σε ένα διάλειμμα από τα γυρίσματα που έχει, ο Δημήτρης Καπουράνης μίλησε αποκλειστικά στο FTHIS.GR.
Μεταξύ άλλων, ο Δημήτρης αναφέρθηκε στη σειρά της δημόσιας της τηλεόρασης, στα παιδικά του χρόνια, στην απόφαση να ασχοληθεί με την υποκριτική και τι είναι αυτό που του αρέσει να κάνει στον ελεύθερο του χρόνο.
Όλα όσα δήλωσε στο FTHIS.GR ο Δημήτρης Καπουράνης
-Θα ήθελα να ξεκινήσουμε την κουβέντα από το γεγονός ότι σπουδάσατε στη Σχολή Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης, αλλά και ότι είστε απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χώρο της υποκριτικής;
Από το δημοτικό κιόλας με εξίταρε τρομερά το μάθημα του Θεάτρου. Βέβαια τότε η δασκάλα “Υποκριτικής” ήταν η Γυμνάστρια μας, η κυρία Τόνια. Η κυρία Τόνια λοιπόν με εισήγαγε στον απεριόριστο χώρο του θέατρου και θυμάμαι περίμενα πως και πως να μάθω πιο έργο θα ανεβάσουμε, την διανομή (συνήθως έπαιρνα μικρό ρόλο, γιατί οι βαθμοί μου ήταν ανάλογοι), περίμενα τις πρόβες πως και πως. Ήταν η διέξοδος μας στον πληκτικό κόσμο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Κάπως έτσι συνέχισα και στο γυμνάσιο και στο λύκειο, βέβαια εκεί κάπως έφτιαξαν οι βαθμοί μου. Στο λύκειο γνώρισα τον κύριο Νεκτάριο, αυτός μας εισήγαγε σε μια άλλη όψη του θεάτρου. Την όψη εκείνη που αναζητά την ομορφιά, την ποίηση στο κάθε τι. Πλέον στο πανεπιστήμιο δεν άργησα να ενταχθώ στην Φοιτητική Θεατρική Ομάδα του Πολυτεχνείου (ΘΟΠτσηΚ) μέσω της οποίας ερωτεύτηκα την ιδέα του να είμαι μέλος ενός θιάσου. Εκεί συναντήσαμε μια κοινωνική ουτοπία. Βέβαια ακόμα το να ασχοληθώ επαγγελματικά με την υποκριτική έμοιαζε όνειρο απατηλό. Στο 4ο έτος, συμμετέχω σε μια παράσταση ενός ημιεπαγγελματικού θιάσου μέσω της οποίας ήρθα σε επαφή με τον Θοδωρή Παπαδουλάκη, εν είδει μιας παραγωγής που ετοίμαζε για τον Alpha ( H λέξη που δε λες). Καταφέρνω και κερδίζω τον ρόλο του “Θοδωρή”. Το βήμα αυτό με έκανε να δω ότι ίσως και να μην είναι τόσο ακατόρθωτο όσο νόμιζα το να μπω σε μια δραματική σχολή (πόσο μάλλον στο Εθνικό) και ίσως να καταφέρω να ασχοληθώ επαγγελματικά με το θέατρο. Όσο για το Πολυτεχνείο, δυστυχώς, ποτέ δεν με ενδιέφερε πραγματικά.
-Την απόφαση αυτή την μοιραστήκατε για παράδειγμα με τους γονείς σας; Ποια ήταν η αντίδραση των δικών σας ανθρώπων σε αυτή την επιλογή;
Ο χώρος μας, είναι συνυφασμένος με την αβεβαιότητα και την περιπλάνηση. Στοιχεία που για τους γονείς μου, ήταν και ακόμα είναι, αρκετά για να απορρίψουν αυτή μου την απόφαση. Υπήρξαν έντονες συγκρούσεις και ανησυχίες, όμως εν τέλη αποδέχτηκαν την απόφαση μου και η συμφιλίωση δεν άργησε να έρθει.
-Τα παιδικά σας χρόνια πως ήταν;
Γεμάτα πολλή αγάπη, πνιγμένος στη φύση. Έτσι τα θυμάμαι.
-Έχετε βιώσει ρατσισμό εξαιτίας της καταγωγής σας και αν ναι, υπάρχει κάποιο περιστατικό που να θυμάστε και να θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας;
Έχω βιώσει ναι. Δεν θέλω να αναφερθώ σε κάποιο συγκεκριμένο διότι η αιτία μοιάζει να΄ ναι πάντα η ίδια. Κάποιοι άνθρωποι έχουν την ψευδαίσθηση ότι η δικιά τους μεριά του ποταμού έχει πιο σπουδαία κόκκαλα θαμμένα.
-Βρίσκεστε στο πρωταγωνιστικό cast της σειράς της ΕΡΤ1 “Τα καλύτερά μας χρόνια”! Μιλήστε μας γι’ αυτή τη δουλειά και θα ήθελα να μας πείτε πως προέκυψε αυτή η συνεργασία.
Πήρα τον ρόλο με το που αποφοίτησα από την σχολή. Αρχικά στάθηκα αρκετά επιφυλακτικός, διότι σπανίως αντικρίζουμε αξιοπρεπή σενάρια στον χώρο της Τηλεόρασης. Το σενάριο όμως που πήρα στα χέρια μου μαζί με τον ρόλο του Αντώνη μου έδωσε μεγάλο θάρρος και ελπίδα ως προς το τελικό αποτέλεσμα. Που νομίζω μας δικαίωσε όλους. Οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ στην Σοφία Δημοπούλου (Ready2Cast) για την στήριξη και την πρόταση της.
-Πως είναι η συνεργασία σας με τους υπόλοιπους συντελεστές;
Παρ’ όλη την πίεση του χρόνου και τις απαιτήσεις που έχει μια τέτοια παραγωγή, το κλίμα στα γυρίσματα δεν παύει να είναι καλό, και συνεχίζει να είναι με την 2η σεζόν. Οι συνεργάτες μου είναι εξαιρετικοί επαγγελματίες και υπέροχοι άνθρωποι.
-Υποδύεστε τον επαναστάτη γιο της οικογένειας τον “Αντώνη”. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζετε σε αυτόν τον ήρωα αλλά υπάρχουν και κοινά στοιχεία του χαρακτήρα σας με τον ρόλο του υποδύεστε.
Αυτό που με γοητεύει στον Αντώνη είναι η αφέλεια που τον διακατέχει σε διάφορα ζητήματα. Έχει την θέρμη που χρειάζεται ένας νέος την εποχή εκείνη για να είναι μέσα στα πράγματα όπως επίσης και την ψευδαίσθηση ότι ξέρει τι του γίνεται. Δεν έχει ιδέα. Παρ ‘όλα αυτά βουτάει με το κεφάλι. Μπορώ να πω πως με τον Αντώνη μοιραζόμαστε αυτή την αφέλεια, μαθαίνω εγώ από αυτόν και αυτός από εμένα με τον καιρό. Θα ωριμάσουμε που θα πάει.
-Η σειρά ουσιαστικά διαδραματίζετε σε μια άλλη εποχή. Ποια πιστεύετε είναι η διαφορά των ανθρώπων τότε και τώρα και πως νιώθετε που βιώνετε έστω και μέσω της σειράς μια εποχή την οποία δεν έχετε ζήσει.
Μου έχει γίνει αρκετές φορές αυτή η ερώτηση και πάντα με δυσκολεύει. Δεν ξέρω αν έχω δώσει ακόμα την απάντηση που με ικανοποιεί πλήρως. Αισθάνομαι πως οι άνθρωποι τότε ζούσαν σε μια εποχή που κάπως όλα τους φαίνονταν καινούργια πολύ. Τα νέα τεχνολογικά επιτεύγματα καθώς και τα άκρως ριζοσπαστικά ρεύματα επηρέαζαν την ζωή τους πολύ έντονα, σε σχέση με τώρα. Στις μέρες τα ρεύματα είναι τόσο ποικίλα που κάθε τι νέο, δεν έχει την δύναμη να μας συνεπάρει σε μεγάλο βαθμό. Άρα υπήρχε μια καθαρή τάση για αναζήτηση, καθώς τα μέσα τότε ήταν συγκεκριμένα (τηλεόραση, κινηματογράφος, περίπτερο, καφετέρια, εφημερίδες). Ο κόσμος έπρεπε να κυνηγάει την επικαιρότητα ενώ τώρα είμαστε θύματα της επικαιρότητας. Υπήρχε πιο έντονη ζύμωση γύρω από τα θέματα της επικαιρότητας. Η παγκοσμιοποίηση τότε στην Ελλάδα έμοιαζε σαν κάτι που έρχεται όμως δεν είχε εγκαθιδρυθεί ακόμα, οπότε προορισμοί όπως Λονδίνο, Αμερική έμοιαζαν απροσέγγιστοι και για αρκετό κόσμο ονειρικοί. Ήταν μεγάλο ατού για κάποιο να έχει ταξιδέψει πολύ, έφερε πάνω του κάτι το επαναστατικό, “αέρα εξωτερικού”. Ο κόσμος διψούσε για διεθνή θέματα. Εν ολίγοις η καθημερινότητα τότε απαιτούσε από τους ανθρώπους να είναι ενεργητικοί.
-Στα επόμενα επεισόδια του δεύτερου κύκλου τι θα περιμένουμε να δούμε από τον Αντώνη;
Θα δούμε έναν Αντώνη να κυνηγάει την πληροφορία σαν σκυλί.
-Η σειρά έχει αγαπηθεί από το τηλεοπτικό κοινό. Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που ελκύει το ενδιαφέρον τους;
Η ταύτιση με τους ήρωες. Η σειρά δεν διαθέτει ερωτικές σαπουνοπερέ ίντριγκες, ούτε ερωτικά σκάνδαλα, ούτε βεντέτες με πολυπληθή θύματα ούτε απαγωγές (αν και ένα φεγγάρι, ο μικρός Άγγελος σκέφτηκε να απαγάγει την γυναίκα του Παπαδόπουλου). Διαθέτει όμως καθημερινούς ήρωες, με προβλήματα, με ελαττώματα, με προσόντα με καθαρούς στόχους και σχέσεις με τα δρώντα πρόσωπα. Και θα μείνω στο τελευταίο, διαθέτει δρώντα πρόσωπα. Που παρ’ όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια προσπαθούν να αλλάξουν. Να αλλάξουν οι ίδιοι. Να αλλάξουν κάτι από τον κόσμο γύρω τους (που εν προκειμένω είναι η γειτονία) Νομίζω αυτά τα στοιχεία έχουν κάνει την σειρά τόσο αποδεκτή από το κοινό. Γιατί κάπου εκεί βρίσκουν τον εαυτό τους.
-Θα θέλατε η σειρά να συνεχίσει και για τρίτη σεζόν;
Φυσικά. 80s !!
-Ποιο είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει η σειρά στο τηλεοπτικό κοινό;
Η ευτυχία κρύβεται στις αναμνήσεις
-Όλη αυτή την κατάσταση με τον κορονοϊό πως την βιώνετε; Πως περάσατε τα lockdown αλλά και πόσο δύσκολο είναι σε μια τέτοια εποχή να κάνεις γυρίσματα;
Έχουμε περιοριστεί καλλιτεχνικά σε τεράστιο βαθμό, ευτυχώς βέβαια από θέμα υγείας δεν αντιμετωπίσαμε κανένα σοβαρό πρόβλημα γιατί σταθήκαμε αρκετά επιφυλακτικοί και προσεκτικοί. Παρ’ όλα αυτά ναι, η παραγωγή για λόγους ασφάλειας έχει περιοριστεί σε κάποια ζητήματα που δεν νομίζω ότι αποτελούν την ουσία της σειράς. Ίσως έδινε μια μεγαλύτερη ανάσα στα χώρους λήψης. Προσπαθούμε όλοι πάρα πολύ να ανταπεξέλθουμε στις υγειονομικές ανάγκες ενώ ταυτόχρονα να μην κάνουμε παραχωρήσεις στο τελικό αποτέλεσμα. Δύσκολη εξίσωση.
-Τι είναι αυτό που θέλετε να ευχηθείτε για το μέλλον;
Εύχομαι να νιώθουμε ζωντανοί στο παρόν κ’ ας αφήσουμε το μέλλον να ‘ρθει.
-Στον ελεύθερό σας χρόνο τι σας αρέσει να κάνετε;
Παίζω μουσική με την μπάντα μου (Cosmonuts) . Γράφω στίχους για τα τραγούδια της μπάντας μου. Μου αρέσει πολύ να κάνω ποδήλατο παρ’ ότι είναι τρομερά επικίνδυνη η Αθήνα για μια τέτοια ασχολία. Τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζω πιο σοβαρά το ζήτημα συγγραφής σεναρίων καθώς, μόλις βρίσκομαι σε στάδιο προπαραγωγής για μια μικρού μήκους που έγραψα φέτος το καλοκαίρι, ενώ η μεγάλου μήκους που γράφω βρίσκεται σε development στάδιο. Απολαμβάνω να βλέπω ταινίες. Δυστυχώς δεν πάω αρκετά κινηματογράφο διότι έχω ελάχιστο χρόνο και μου είναι τρομερά εύκολο να κάτσω σπίτι και να δω ταινία από κάποια πλατφόρμα. Προσπαθώ να βλέπω όσες περισσότερες παραστάσεις θεάτρου γίνεται ενώ αυτές που μου αρέσουν πολύ τις βλέπω πολλές φορές. Μου αρέσει πολύ η τάξη στο σπίτι, οπότε στον ελεύθερο μου χρόνο, με ηρεμεί να καθαρίζω.
-Επαγγελματικά ποιο είναι το μεγαλύτερό σας όνειρο;
Που είναι η κορυφή στον χώρο μας; Εκεί. Μαζί με όλους όσους αγαπώ
