Η δραματική σειρά του Alpha “Αυτή η νύχτα μένει” προβάλλεται κάθε Πέμπτη και Παρασκευή και οι τηλεθεατές ανυπομονούν να δουν τις συγκλονιστικές εξελίξεις.
Ανάμεσα στο πρωταγωνιστικό cast είναι και ο Γιάννης Νταλιάνης, ο οποίος υποδύεται τον “Παπά-Ντανίλο”.
Ο γνωστός ηθοποιός σε ένα διάλειμμα από τα γυρίσματα και από τις πρόβες που κάνει στο θέατρο, μίλησε αποκλειστικά στο FTHIS.GR.
Μεταξύ άλλων, ο Γιάννης Νταλιάνης αναφέρθηκε στον ρόλο του, στο θέατρο, στα παιδιά του και στον γάμο του με την επίσης ηθοποιό Μαριλίτα Λαμπροπούλου.
Ο Γιάννης Νταλιάνης για τη σειρά “Αυτή η νύχτα μένει”
-Τη φετινή σεζόν βρίσκεστε στη σειρά του Alpha “Αυτή η νύχτα μένει” και υποδύεστε τον “Παπά-Ντανίλο”. Πείτε μας μερικά πράγματα για τον ρόλο σας...
«Ο πατήρ Ντανίλος, ο πατέρας Δανιήλ δηλαδή, είναι ένας ιερέας που έχει ένα παρελθόν πιο κοσμικό. Κάποτε- όπως δηλώνει και κάποια στιγμή ο ίδιος- ήταν μέλος ενός ροκ συγκροτήματος πριν καταλήξει παπάς. Είναι ένας άνθρωπος που έχει ζήσει κάποια πράγματα και έχει αποφασίσει να αφοσιωθεί στο λειτούργημα του ιερέα. Είναι ένας άνθρωπος ευρύς, δεν είναι στενοκέφαλος παπάς, αγαπάει και τον Θεό και τους ανθρώπους. Όπως συμβαίνει σε μικρές κοινωνίες και παλαιότερα και τώρα οι παπάδες ήξεραν πολλά μυστικά, είτε από εξομολογήσεις, είτε από τις επαφές που είχαν με το ποίμνιο. Ήξεραν αρκετά μυστικά, όπως και αυτός γνωρίζει πολλά από το παρελθόν των κεντρικών ηρώων και δεν μπορεί να αποκαλύψει αυτά τα μυστικά και πρέπει να κρατήσει τον όρκο που έχει απέναντι στο Θεό.
Προσπαθεί λοιπόν να κρατήσει ισορροπίες και βρίσκεται σε ένα αδιέξοδο και είναι πιεσμένος. Ο σκοπός είναι να βοηθήσει την κατάσταση και πιέζεται μέσα από αυτά τα πράγματα και μέσα από αυτά τα διλήμματα. Από εκεί και πέρα τη μικρή Μυρτώ - που περνάει και θα περάσει πολλές σοβαρές περιπέτειες - την έχει σαν ψυχοκόρη του γιατί ο πατέρας της είναι άρρωστος και την φροντίζει και νοιάζετε γι’ αυτή. Είναι ένα από τα πρόσωπα που έχει στενή σχέση».
-Υπάρχει περίπτωση στα επόμενα επεισόδια να δούμε να αποκαλύπτονται κάποια από τα μυστικά που γνωρίζει ο παπάς;
«Μέσα από τις καταστάσεις. Ο αδελφός και τα παιδιά της Μαρίνας κάτι νιώθουν και δεν μπορούν να εξηγήσουν τον μυστηριώδη και ανεξήγητο χαμό της και το πιέζουν και το ψάχνουν το πράγμα. Τους βασανίζει και δεν θέλουν να μείνουν σε αυτή τη μυστικοπάθεια, το σκαλίζουν και σίγουρα κάποια στιγμή – σύντομα- θα αρχίσουν να αποκαλύπτονται πράγματα και να συνδέονται οι ιστορίες. Πρέπει να πω ότι οι σεναριογράφοι έχουν πιάσει και το ύφος της εποχής, εμπνεόμενοι από το πολύ ωραίο βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή που είναι από μόνο του σημαντικό βιβλίο και καθρεφτίζει την εποχή. Κάνουν μια δικιά τους μυθοπλασία. Όσον αφορά το αστυνομικό του πράγματος έχει σασπένς και θα υπάρξουν πολλές ανατροπές»
-Θα δούμε πράγματα από το παρελθόν που αφορούν ζωή του “Παπά-Ντανίλου”;
«Υπάρχουν κάποια flashback κυρίως με την Μαρίνα. Ήδη έχουν φανερωθεί αυτά όπου γνώριζε την παράλληλη σχέση της Μαρίνας με τον Βαρδάρη και σκόπευε να αφήσει το σπίτι της. Φαινόταν μια πράξη αμαρτωλή και συγχρόνως ήταν μια πράξη έρωτα και αυτό το πράγμα το κατανοεί ο παπάς και δείχνει ανοιχτός να κατανοήσει τους ανθρώπους. Δεν το επαινεί αλλά το κατανοεί. Θα υπάρξουν κι άλλα πράγματα που αφορούν πιθανόν και το δικό του παρελθόν. Αυτό είναι κάτι που συζητιέται με τους σεναριογράφους γιατί υπάρχουν πολλές ιστορίες που τρέχουν και όλες κάποια στιγμή συνδέονται. Όλα αυτά συνδέονται και κάνουν ένα σύνολο, ένα πυρήνα που ξεπηδούν όλα».
-Πως προέκυψε η συνεργασία σας με τη συγκεκριμένη σειρά;
«Μου έγινε η πρόταση και εγώ ήμουν ελεύθερος. Είχα από τη μια μεριά το θέατρο που ξεκινάμε τις πρόβες στον “Ρωμαίο και Ιουλίετα” που θα κάνει ο Δημήτρης Καρατζάς στο Εθνικό και είναι μια πολύ σημαντική παραγωγή που θα παρουσιαστεί την άνοιξη και η άλλη υποχρέωση είναι η σκηνοθεσία που θα κάνω στο θέατρο Σταθμός του “Ταρτούφου” του Μολιέρου. Έχει αρχίσει ήδη η διαδικασία και οι πρώτες πρόβες με σκοπό να ανέβει μετά το Πάσχα. Είναι ένα πολύ σημαντικό αριστουργηματικό έργο του Μολιέρου που τώρα είναι και τα 400 χρόνια από τη γέννησή του. Ένα έργο τρομακτικά επίκαιρο με αυτά που συμβαίνουν. Πιάνει το θέμα της υποκρισίας. Ο ρόλος στο “Αυτή η νύχτα μένει” είναι πολύ ενδιαφέρον και ήταν πολύ καλό το team και τα σενάρια που διάβασα μου άρεσαν ιδιαίτερα. Ο ρόλος είναι και πιο μαζεμένος σε γυρίσματα που μου επιτρέπει να είμαι συνεπής σε όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις μου».
-Τι είναι πιο δύσκολο για εσάς; Να είστε ηθοποιός και να βρίσκεστε πάνω στη σκηνή ή να είστε ο σκηνοθέτης της παράστασης;
«Το κάθε ένα έχει άλλες δυσκολίες. Ο ηθοποιός πρέπει να εκτεθεί ο ίδιος και να βγει στη σκηνή, να έχει μια πλήρη ετοιμότητα σωματική και την ζωντανή παρουσία. Υπάρχει και η δυσκολία της καθημερινής παρουσίας στο θέατρο. Σαν σκηνοθέτης έχει δυσκολία να συγκεντρώσεις τον θίασο, να εμπνεύσεις τους ηθοποιούς, να έχεις μια γενική εποπτεία όλου του πράγματος, πράγμα που είναι μια σοβαρή ευθύνη. Και τα δύο έχουν την ομορφιά τους και τα δύο έχουν ένα στόχο. Ένα καλλιτεχνικό αποτέλεσμα που θα αγγίξει τον κόσμο, που θα έχει κάτι να του πει. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν εσύ έχεις προσωπικά σαν καλλιτέχνης κάτι να καταθέσεις μέσα από την ιστορία που θα πεις. Κάτι προσωπικό να μοιραστείς. Τότε είναι ενδιαφέρον και για σένα και για τον κόσμο».
-Όταν είναι να γραφτεί μια κριτική για μια παράσταση, ποιο πολύ σας αγχώνει αν είστε ηθοποιός και βρίσκεστε ανάμεσα στον θίασο ή αν έχετε τον ρόλο του σκηνοθέτη;
«Σίγουρα σαν σκηνοθέτης έχεις τη μεγαλύτερη ευθύνη γιατί εσύ υπογράφεις το όλων. Ως ηθοποιός μπορεί να βρεθείς σε έναν θίασο και κάτι να μην πετύχει είσαι συνυπεύθυνος. Η ευθύνη της κριτικής είναι λιγότερη και στα θετικά και στα αρνητικά αν είσαι ηθοποιός. Παρόλα αυτά δεν το βλέπω έτσι, πάντα σαν ηθοποιός στις δουλείες που είμαι φροντίζω να μην είμαι απλός εξωτερικός συνεργάτης αλλά να είμαι από μέσα. Μου αρέσει να είναι μια ομαδική διαδικασία το θέατρο».
-Κατά τη διάρκεια της καριέρας σας έχετε ερμηνεύσει πολλούς ρόλους. Έχετε ξεχωρίσει κάποιον ή έχετε κάποιο όνειρο για το μέλλον; Ένα έργο που πιθανόν θα θέλατε να ανεβάσετε!
«Έχω κάνει πολλούς σημαντικούς και πρωταγωνιστικούς ρόλους και στην Επίδαυρο και με πολύ καλούς σκηνοθέτες. Περισσότερο με ενδιαφέρουν έργα, αλλά και ρόλοι βέβαια. Με ενδιαφέρει να συνεργαστώ με κάποιους από τους νεότερους σκηνοθέτες που υπάρχουν πολλοί και είναι πολύ δυνατοί. Που έχουν κάτι καινούργιο να φέρουν στα θεατρικά πράγματα και είναι ενθαρρυντικό για το μέλλον. Από εκεί και πέρα και το κλασσικό ρεπερτόριο πάντα με ενδιαφέρει. Έχω κάνει και Σαίξπηρ και Τσέχωφ. Σίγουρα θα με ενδιέφερε κάποια στιγμή να δουλέψω Πίντερ».
-Τι είναι αυτό που σας “κερδίζει” σε έναν ρόλο, είτε στο θέατρο, είτε στην τηλεόραση; Με ποιο κριτήριο θα πείτε το “ναι” στην πρόταση που μπορεί να σας γίνει;
«Πρώτα από όλα να είναι ένας χαρακτήρας ολοκληρωμένος. Να έχει κάποια πράγματα, να έχει στοιχεία που να μπορείς να επενδύσεις. Αυτό είναι το ένα. Από εκεί και πέρα ένας ρόλος που μπορεί να επηρεάσει και να επηρεαστεί από τα πράγματα είναι πάντα ενδιαφέρον. Να επηρεάσει δηλαδή την ιστορία και να επηρεαστεί είτε ενεργητικά, είτε παθητικά. Ένας ρόλος που είναι ουσιαστικά κρίσιμος για την εξέλιξη του πράγματος».
-Έχετε βρει κοινά στοιχεία του χαρακτήρα σας με τον ρόλο του υποδύεστε;
«Πάντα το κάνω αυτό σε έναν ρόλο. Πάντα εντοπίζω τα κοινά και τα αντίθετα στοιχεία γιατί και αυτά μπορούν να μας καθορίσουν. Υπάρχουν πολλά κοινά. Είναι σημαντικό και το επάγγελμα. Με βοήθησε να ψάξω τα στοιχεία του επαγγέλματος γιατί πρόκειται για ένα λειτούργημα. Όπως είναι και ο ρόλος του καλλιτέχνη, αυτό είναι ένα κοινό στοιχείο. Με κάποιον τρόπο θέλουμε να εμπνεύσουμε και να μοιραστούμε με τον κόσμο.
Ο τρόπος που προσεγγίζει τους ανθρώπους, που βλέπει τους ανθρώπους και προσπαθεί να βρει το καλό, αυτό έχει να κάνει και με ένα δικό μου προσωπικό στοιχείο που θεωρώ ότι μπορούμε να βρούμε το καλό. Έχω μια αισιοδοξία και μια πίστη στους ανθρώπους όσο και αν μας απογοητεύουν αυτά που βλέπουμε. Από την άλλη, ο μοναχικός αυτός βίος και ο μη κοσμικός δεν είναι κάτι που είναι κοινό. Εκεί πρέπει να δεις πως θα γίνει η σύγκριση».
-Τα τελευταία χρόνια έχετε πάρει μέρος σε αρκετές επιτυχημένες σειρές, όπως για παράδειγμα οι “Άγριες Μέλισσες”, η “Σκοτεινή Θάλασσα” και τώρα το “Αυτή η νύχτα μένει”. Πιστεύετε ότι είναι τύχη;
«Πάντα η τύχη παίζει ρόλο και η συγκυρία. Έτσι κι αλλιώς έχει γίνει ένα μεγάλο άνοιγμα στην τηλεόραση και πολλοί θεατρικοί ηθοποιοί έχουν βγει στην τηλεόραση. Έχει πέσει το ταμπού και η προκατάληψη “ο ηθοποιός του θεάτρου” και “ο ηθοποιός της τηλεόρασης”. Αυτό επιτέλους σταμάτησε. Ο κάθε ένας να είναι καλός στη δουλεία του και με αυτή τη βάση ήταν πιο ανοιχτός ο δρόμος. Πραγματικά είχα την τύχη να μου κάνουν πρόταση σημαντικοί και αξιόλογοι σκηνοθέτες και από ότι φαίνεται έμειναν ευχαριστημένοι μαζί μου».
-Ο κόσμος όταν σας συναντάει τι σας λέει; Ειδικά τώρα που υποδύεστε και τον παπά.
«Τώρα που εμφανίζεται περισσότερο ο παπάς τον αναγνωρίζουν και έρχονται ζητάνε τις ευλογίες του. Με ρωτάνε σίγουρα για την εξέλιξη και αν κρύβω κάτι εγώ ή όχι. Τους μεταδίδω εγώ ένα αίσθημα γαλήνης και θετικής ενέργειας και είναι καλό αυτό. Ήταν στους στόχους μου να βγει αυτό».
-Έχετε αυξημένο πρόγραμμα και με τα γυρίσματα και με τις πρόβες στο θέατρο. Τι σας αρέσει να κάνετε όταν έχετε ελεύθερο χρόνο;
«Σίγουρα ο χρόνος είναι λίγος. Μου αρέσει το διάβασμα και έχω και δύο μικρές κόρες που θέλω να τους αφιερώνω χρόνο γιατί αυτός είναι ένας πολύ δημιουργικός χρόνος και για μένα γιατί μου δίνουν δύναμη και ενέργεια. Δεν κάνω τον διαχωρισμό του χρόνου. Είναι ένας ο χρόνος και συγχρόνως μπορεί να γίνονται πολλά».
Γιάννης Νταλιάνης- Η εξομολόγηση για τα παιδιά του και την Μαριλίτα Λαμπροπούλου
-Ως μπαμπάς πως είστε;
«Είμαι λίγο χαζομπαμπάς. Είμαι παραπάνω επιεικής από όσο θα έπρεπε. Η Μαριλίτα Λαμπροπούλου έχει αναλάβει τον πιο αυστηρό ρόλο. Σίγουρα υπάρχει μεγάλη έγνοια και αφοσίωση προς τα παιδιά που λόγω των υποχρεώσεων προσπαθούμε να μειώσουμε την έλλειψη που δημιουργείται».
-Αν σας πουν στο μέλλον οι κόρες σας ότι θα ήθελαν να ασχοληθούν με την υποκριτική πώς θα σας φαινόταν;
«Δεν θα είχα αντίρρηση. Το βασικό είναι να κάνουν κάτι που τους εκφράζει και να τις κάνουν να αισθάνονται δημιουργικές. Έχουν πάντως στοιχεία καλλιτεχνικά και στη μουσική και στον χορό. Το βασικό είναι να μάθουν πολλά πράγματα και να καλύψουν το ταλέντο τους».
-Όταν εμφανίστηκε η μια σας κόρη στη σειρά της ΕΡΤ “Αγάπη παράνομη” πως σας φάνηκε;
«Ήταν μια χαρά! Το βασικό σε αυτό ήταν η επαφή και η γνωριμία που είχε με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Αυτός ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που επιλέξαμε να το κάνει. Και σαν εμπειρία για να το δούμε πως είναι. Ήρθαν και άλλες προτάσεις αλλά δεν το προχωρήσαμε γιατί υπάρχουν και άλλες προτεραιότητες. Σαν εμπειρία για την ίδια ήταν ενδιαφέρουσα γιατί το ευχαριστήθηκε αλλά και γνώρισε σοβαρούς ανθρώπους της δουλειάς».
-Η συνύπαρξη δύο ηθοποιών στο ίδιο σπίτι είναι εύκολη ή δύσκολη;
«Έχει τις δυσκολίες της γιατί από τη μια μεριά είναι κοινά τα πράγματα, από την άλλη είναι δύσκολος ο χρόνος να τον διαχειριστούμε και οι απαιτήσεις. Πολλές φορές η δουλειά συνεχίζεται στο σπίτι και αυτό δεν είναι πάντα το καλύτερο. Έχει μια μικρή φθορά. Από την άλλη γίνεται σε βάθος παραπάνω δουλειά. Χωρίς να τηρούνται προσχήματα».
-Βλέπει ο ένας τον άλλον στις σειρές που πρωταγωνιστείτε; Δηλαδή εσείς να βλέπετε τον “Σασμό”;
«Ναι το κατά δύναμη, όσο μπορούμε».
-Όταν συνεργάζεστε μαζί, δηλαδή εσείς στο ρόλο του σκηνοθέτη ή μαζί στη σκηνή ή και αντίστροφα, αυτό είναι εύκολο;
«Επειδή έχουμε πολύ κοινούς στόχους και κοινά οράματα αλλά διαφορετικές μεθόδους και τρόπους προσέγγισης εκεί υπάρχει διαπραγμάτευση και είναι δυναμική».
-Υπάρχει κάτι που διαφωνείτε πάνω στη δουλειά ή στο σπίτι;
«Φυσικά υπάρχουν και διαφωνίες, αλλά επειδή είναι κοινός ο στόχος και επειδή υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη, μας επιτρέπει να εκφράσουμε τις διαφωνίες μας και όχι να τις συγκαλύψουμε, όπως πολλές φορές που αναγκάζεσαι να κάνεις με έναν σκηνοθέτη που δεν ξέρεις πολύ. Δεν μπορείς να είσαι τόσο ας πούμε ακραίος στις διαφωνίες, αυτό είναι καλό τελικά γιατί τα πράγματα πάνε παρακάτω και ανεβαίνει ο πήχης».
-Είναι για εσάς πιο δύσκολο πάνω στη σκηνή να εκφραστείτε με έναν κωμικό ή δραματικό ρόλο;
«Νομίζω δεν το διαχωρίζω! Έχω παίξει και κωμικούς ρόλους, έχω συνεργαστεί και με τον Γιάννη Ζουγανέλη σε πολύ κωμικά πράγματα και πολλές ακραίες κωμικές φάσεις στο “Αχ Μαρία” και σε άλλες κωμωδίες. Εγώ θέλω να βρίσκω ουσιαστικά κάτι πιο ευρύ και στους κωμικούς ρόλους να βρίσκω το δραματικό τους στοιχείο που πάντα αξίζει να το ανακαλύπτει κανείς και το αντίστροφο».
-Τη βαφτιστήρα σας (Ελεονώρα Ζουγανέλη) τώρα που είπατε για τον Γιάννη Ζουγανέλη πως την βλέπετε;
«Την Ελεονώρα την αγαπώ, την λατρεύω, δυστυχώς δεν την βλέπω όσο θα ήθελα, την βλέπω πολύ ελάχιστα γιατί οι υποχρεώσεις είναι τέτοιες που είναι αδύνατον να βρεθούμε. Όλο λέμε και περιμένουμε να φάμε κάποια στιγμή και να βρεθούν και με τα παιδιά που την αγαπούν και την θαυμάζουν, αλλά δεν έχουμε καταφέρει ακόμα, το παλεύουμε».
-Σε εσάς πως προέκυψε η υποκριτική, από μικρός θέλατε να ακολουθήσετε αυτόν τον δρόμο;
«Ναι από μικρός. Από πολύ μικρός μου άρεσαν τα ποιήματα και έλεγα ποιήματα από το σχολείο. Κάτι με άγγιζε πολύ στην ποίηση και ίσως εκεί μπήκε το μικρόβιο δεν ξέρω και γιατί είχα και την επιβεβαίωση από τους συμμαθητές μου. Μπορεί να μπήκε εκεί δεν ξέρω, αλλά είναι πράγματα που δεν μπορεί να τα ψάξει κανείς πως βρέθηκαν».
-Τα παιδικά σας χρόνια πως ήταν;
«Ήταν ευχάριστα αλλά είχαν από όλα τα στοιχεία. Και αγάπη υπήρχε αλλά οι γονείς μου χώρισαν, οπότε υπήρχε και το στοιχείο το δραματικό ας πούμε».
