Eίμαστε οι εμπειρίες μας

Από πολύ μικρή, μου άρεσε και με ενέπνεε να συμβάλλω, με τον τρόπο μου, στη καλυτεύρεση της ζωής των ανθρώπων γύρω μου. Αισθανόμουν ότι με τη συνεισφορά μου βοηθούσα. Πάντα άκουγα με ιδιαίτερη προσοχή τα όποια θέματα είχαν φίλοι και γνωστοί μου. Κάποιες φορές μάλιστα, μπορεί να έκανα το πρόβλημά του άλλου, τόσο δικό μου, που με απορροφούσε σε σημείο να κάνει κακό σε μένα.Ομως, τελικά, αυτή μου η ανάγκη με έκανε να συνειδητοποιήσω και σχετικά νωρίς στη ζωή μου, ότι τα όμορφα πράγματα, που έχουν για μένα αξία, βρίσκονται στα απλά πράγματα.Ενα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα χέρι βοηθείας, ένα συγνώμη, ένα σε αγαπώ, ένας καφές με τη φίλη μου, μια βόλτα με τον αγαπημένο μου, μια όμορφη κουβέντα, μπορούν να με κάνουν ιδιαίτερα χαρούμενη και γεμάτη. Πλημμυρισμένη από συναίσθημα, θα μπορούσα να πω. Αυτό, ωστόσο, που μου έκανε εντύπωση, είναι, ότι ακούγοντας και παρατηρώντας κόσμο να μιλάει, έβλεπα κάτι που μου κέντριζε το ενδιαφέρον. Πόσο εύκολο είναι για κάποιον να κλάψει και να πει τον πόνο του, ακόμα και σε έναν άγνωστο και πόσο δύσκολο να διηγηθεί κάποιος μια ιστορία χαράς. Αναρωτιόμουν πάντα, γιατί ο περισσότερος κόσμος σπαταλάει το χρόνο του εστιάζοντας σε αρνητικές όψεις, σε αρνητικές σκέψεις, σε αρνητικά γεγονότα και δεν επικεντρώνεται στην απλότητα, στα θέλω του, στη χαρά του. Μέχρι που κάποια στιγμή, δέχτηκα ότι, τελικά, τα πιο απλά πράγματα, είναι και τα πιο σύνθετα. Εχω και εγώ πονέσει, έχω και εγώ κλάψει, δεν διαφέρω. Αν μου ζητήσεις,όμως, να σου διηγηθώ, αυτές τις στγμές μου, θα νομίζεις ότι σου μιλάω για ευχάριστα γεγονότα και ο λόγος, γιατί δεν έχω κρατήσει στη μνήμη μου, το συναίσθημα εκείνου του πόνου. Από επιλογή, τον έχω αποβάλλει. Θυμάμαι, ωστόσο, ότι εκείνος ο πόνος ήταν δάσκαλος και τον ευχαριστώ, γιατί η δυσκολία του με οδήγησε στον δρόμο προς την επιτυχία. Στον δρόμο προς την κατανόηση, προς το πείσμα μου, προς την προσωπική μου εξέλιξη, προς τη δική μου κατεύθυνση. Κατάφερα να μεταμορφώσω τα τότε μεγάλα, για μένα, εμπόδια σε σκαλοπάτια που, δειλά δειλά και ένα ένα, τόλμησα να τα ανέβω. Επιπλέον, προσπαθούσα να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι θα βγω κερδισμένη. Οι σκληρές δοκιμασίες, μας τεστάρουν. Τότε δεν είχα απαντήσεις, απλά ακολουθούσα το ένστικτό μου, που το θεωρούσα και το θεωρώ καλύτερό μου φίλο. Οι απαντήσεις, εντέλει, δεν άργησαν να έρθουν.

Να σου δώσω ένα παράδειγμα. Ξεκινάς μια καινούρια δουλειά, ή μια καινούρια σχέση. Δεν είναι προτιμότερο, να αποδεσμευτείς από το άγχος της έκβασης και να εστιάσεις, στο να βιώσεις όσο πληρέστερα μπορείς, τη κάθε μέρα; Τόσο απλό και όμως στη πράξη δυσχεραίνει. Αυτό που με λυπεί, επίσης, στις μέρες μας, είναι η μάστιγα της εποχής μας.Το άγχος. Τόσος και τόσος κόσμος εγκλωβισμένος σε μία μόνιμη κατάσταση άγχους.Κοιμόμαστε με έννοιες, ξυπνάμε με άλλες τόσες. Ανησυχούμε υπερβολικά για πράγματα που, ενδεχομένως, να τα έχουμε ήδη δρομολογίσει, αλλά και πάλι ανησυχούμε. Το μόνο που καταφέρνουμε με απόλυτη βεβαιότητα, είναι να επηρεάζουμε αρνητικά την ποιότητα ζωής μας. Γεμίζουμε τις μέρες μας με δραστηριότητες που φαίνονται σημαντικές εκείνη τη στιγμή, αλλά όλο και απομακρυνόμαστε από το αρχικό μας πλάνο, μέχρι που κάποια στιγμή έχουμε τόσο αποπροσανατολιστεί, που έχουμε εντελώς χαθεί. Πασχίζουμε για τα πάντα με αποτέλεσμα να μην ολοκληρώνουμε τίποτα. 

Μήπως τελικά ήρθε η ώρα να εστιάζουμε σε αυτά που αξίζουν και να υπενθυμίζουμε καθημερινά στον εαυτό μας, ποια πράγματα έχουν αληθινή σημασία για εμάς;;

Μήπως η ζώη είναι πιο απλή από ότι την φανταζόμαστε; Μήπως χάνουμε πολύτιμο χρόνο σε ασήμαντα θέματα;

Μήπως, λέω μήπως ,να σκεφτούμε τι θέλουμε ως επόμενο βήμα;  Μήπως να τολμήσουμε να το πραγματοποιήσουμε;;;;;;;;;;;

Και επειδή η γυμναστική, μας γεμίζει αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση,μην ξεχνάμε το καθημερινό μας ασκησιολόγιο.

Ξεκινάμε με γλουτούς.Σταθερά ψηλά ο γλουτός,και ανοιγοκλείστε τα γόνατα. 3 σετ των 8 επαναλήψεων.Μετά τοποθετήστε το γόνατο πάνω στο άλλο πόδι και ανεβοκατεβάστε γλουτό.Στη συνέχεια κοιλιακούς.Εδώ μένουμε σταθερά με τα χέρια κάτω από τους γλουτούς, να μην ενοχλεί η μέση και συνεχίζουμε με το να ακουμπίσουμε πίσω το κεφάλι.Οι τελευταίες με τους αγκώνες στο έδαφος,τεντώστε πόδι και στρίξτε.