Χατζησάββας: Η συγκινητική ιστορία με τον σύντροφό του, που αποκαλύφθηκε μετά το θάνατό του

Από τη Νάνσυ Μητροπούλου 

Μια πολύ συγκινητική  ιστορία αποκάλυψε ο ηθοποιός Χάρης Τζωρτζάκης μέσω του προσωπικού του λογαριασμού του στο Facebook για τον Μηνά Χατζησάββα. Η συγκλονιστική ιστορία που δημοσίευσε είναι ένας ακόμα «καθρέπτης» της δοτικότητας, της ευγένειας της ψυχής, της ευαισθησίας και ειλικρίνειας που διάτρεχαν την προσωπικότητα του αείμνηστου πρωταγωνιστή.

Διαβάστε χαρακτηριστικά τι έγραψε:

«Πολλά θα ήθελα να γράψω για το Μηνά. Τα περισσότερα έχουν ήδη γραφτεί. Θα γραφτούν κι άλλα, πολλά, είμαι σίγουρος. Τον αποκαλώ με το μικρό του όνομα επειδή έτσι θα ήθελε ο ίδιος.-«κεριά και λιβάνια» θα έλεγε. Δε θα αναφερθώ, λοιπόν, ούτε στο τεράστιο ταλέντο του, ούτε στο μεγαλείο της ψυχής του. Στα λίγα χρόνια της γνωριμίας μου μαζί του είχα την τύχη να βρεθούμε 4 φορές επάνω στο ίδιο σανίδι. Πάμπολλα αστεία, τρυφερά και γεμάτα αγάπη περιστατικά μου έρχονται στο μυαλό. Θα αναφερθώ σε ένα-το μόνο- δυσάρεστο που είχα και συνάμα την παρακαταθήκη του Μηνά σε εμένα, αλλά ελπίζω και σε όποιον νέο ηθοποιό διαβάσει το κείμενο. Βλέπετε ως νέος ηθοποιός «πέθαινα» να μάθω Κάτι από αυτόν. Τον ρώταγα: «Πες μου Κάτι ρε Μηνά! Πώς να το πω αυτό; πώς να το τονίσω; Έλα πες μου Κάτι…» Η απάντηση πάντα η ίδια:« Ωωωχχχ, μωρέ, τι να σου πω; Θα σε μπερδέψω.. ξέρω γω; Πάτα τα σύμφωνα. Και τα φωνήεντα, βέβαια, έχουν μεγάλη αξία! άλλοι λένε για το ρήμα. ΩΩΩΧΧΧ άσε με μωρέ τώρα κι εγώ δεν ξέρω! εδώ ψάχνω τα δικά μου πώς θα τα πω, που να ξέρω πώς θα πεις τα δικά σου! Εσύ ξέρεις. Μέσα σου θα το βρεις. Ψάξε. Πέρυσι, λοιπόν, κάποιο βράδυ μετά την παράσταση «Κρίμα που είναι πόρνη» με είχε καλέσει ο Μηνάς σπίτι του για φαγητό. Ο Κώστας είχε μαγειρέψει κάτι πολύ γκουρμέ, ως συνήθως, και το κρασί έρρεε άφθονα επίσης ως συνήθως. Με λίγα λόγια περνά με όμορφα. Ξαφνικά ο Μηνάς με κοιτάει με μεγάλη σοβαρότητα. Κι όταν σε κοιτάει ο Μηνάς με τα τεράστια αυτά, όλο νόημα μάτια του, τότε υπάρχει θέμα. «Θέλω να σου πω κάτι εδώ και καιρό, αλλά το αποφεύγω. Ε λοιπόν, θα στο πω κι ας θυμώσεις. Οφείλω να στο πω επειδή σ’αγαπάω», είπε πολύ έντονα και η κατάσταση στο τραπέζι ξαφνικά σοβάρεψε. «Κάνεις κακό στην παράσταση! Σε ενδιαφέρει πώς θα φανείς και αν θα είσαι καλός και την παράσταση την έχεις γραμμένη. («χεσμένη» ήταν η ακριβής λέξη) Σε ενοχλεί, επειδή θεωρείς ότι ο ρόλος σου είναι μικρός και δεν υπηρετείς το χαρακτήρα αλλά τη φιλοδοξία σου! Ξέρεις πόσα χρόνια έκανα εγώ για να παίξω ένα ρόλο προκοπής; Πολλά! Αλλά μέχρι να παίξω έναν κωλοπρωταγωνιστικό - που λες κι εσύ-ήμουν χαρούμενος μόνο και μόνο που έπαιζα! Εμειδίασα στην αρχή, ερυθρίασα στο κατόπι –που θα ‘λεγε και ο Παπαδιαμάντης. Εν ολίγοις έγινα έξαλλος. Τα αρνήθηκα με σθένος όλα, φυσικά. Ήταν τόσο έντονο το θυμικό μου, εγωισμός γαρ, που σηκώθηκα κι έφυγα από το σπίτι. Μπήκα στο ασανσέρ και πάτησα το κουμπί του ισογείου. Ο χρόνος διεστάλη- να ναι καλά ο Αϊνστάιν. Τα λίγα δευτερόλεπτα της καθόδου σκέφτηκα χιλιάδες πράγματα. Χιλιάδες.

Με το που έφτασε το ασανσέρ στο ισόγειο ξαναπάτησα το κουμπί της ανόδου. Επέστρεψα στο τραπέζι σα βρεγμένη γάτα και ζήτησα συγνώμη για τη συμπεριφορά μου. «Νευρόσπαστο!», είπε με τρυφερότητα. «Μη βιάζεσαι να μεγαλώσεις μωρέ!Μη βιάζεσαι!» Σήμερα κλείνω τα τριάντα. Όταν με ρωτήσουν σε ποιον θέλω να μοιάσω όοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοταν μεγαλώσω, ξέρεις τι θα απαντήσω ε? Καλή αντάμωση γλυκέ μου άνθρωπε».