Με φόντο την Ανοιξη που βούτηξε μέσα στο Καλοκαίρι και μπερδεύτηκαν, ζήσαμε μια εβδομάδα που τα είχε όλα. Στρες στις πολιτικές εξελίξεις (όπως πάντα).
Τον Σάκη να τραγουδάει "Αξιον Εστί" (με την ψυχή του κυρία μου) και να καταχειροκροτείται για το σεβασμό του αλλά κυρίως τη δίψα του να τολμά και να εξελίσσεται.
Τον Σπανούλη να κάνει τον Ντάμπο το ελεφαντάκι στους οπαδους του ΠΑΟ (σας κάνω αυτάκια νιανιανια) και να προκαλεί --αδικαιολόγητα για να μαστε δίκαιοι- υπερβολική υστερία, σχεδόν σύρραξη.
Και τέλος, μια ολόκληρη Ελλάδα, να παρακολουθεί χωρίς ανάσα το βασικό λόγο για τον οποίο κάποιοι "ανθρωποι" ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να γίνονται γονείς...
Σοκαριστήκατε; Τρομάξατε; Αηδιάσατε; Φρίξατε; Ναι, όλα αυτά. Όλοι μας. Το θέατρο ενός αφόρητου παραλόγου παιζόταν για μέρες με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες απ τα κανάλια. Ποιά τιμωρία προβλέπεται; Ειλικρινά δεν εχει πια σημασία.
Το μόνο που μετράει είναι πως ενα κοριτσάκι "γλίτωσε" νωρίς απο τους δαίμονές του.
Ναταλία
Το πρόβλημα της Μ.
Είμαι 25 και ανησυχώ γιατί ακόμη δεν έχω βρει κάτι το σοβαρό. Δεν έχω κάνει πολλές σχέσεις, όλες μου οι φίλες που είναι από 17-20 έχουν σχέσεις, άλλες έχουν παντρευτεί και άλλες έχουν και παιδιά. Νιώθω ότι μεγάλωσα και ας είμαι μόνο 25 χρονών. Δεν έχω κάνει σχέση, δεν έχω δουλειά και νιώθω άχρηστη. Πότε θα βρω κάτι να ηρεμήσω; Φοβάμαι μη μείνω στο ράφι, τι να κάνω;
Μ.
Η απάντησης της Ναταλίας
Αγαπημένη Μ. δεν μπόρεσα παρά να μη χαμογελάσω διαβάζοντας το email σου -όχι κοροϊδευτικά προς Θεού- αλλά απόρησα πως μια κοπέλα τόσο νέα εν έτει 2015 έχει ανησυχίες "μη μείνει στο ράφι"...
Πάψε να νιώθεις σαν συσκευασία κονσέρβας και ξεκίνα να νιώθεις σαν γυναίκα. Τα ράφια πέθαναν τη δεκαετία του 50. Έχεις κάποιο χόμπι; Φίλους; Ασχολία; Ενδιαφέροντα; Αν όχι... ΒΡΕΣ! Άμεσα. Κουνήσου! Ξεκίνα να κάνεις πράγματα για σένα και δραστηριότητες. Μέσα από αυτές θα έρθουν και οι γνωριμίες που τόσο λαχταράς. Τα ράφια θα τα συναντάς πια μόνο στο σούπερ μάρκετ, οκ;
Το πρόβλημα της Α
Ναταλία, είμαι 28 χρονών και πριν 3 μήνες με χώρισε ο επί 4 χρόνια σύντροφός μου (33 χρονών) αφού τα έφτιαξε με άλλη ! Φυσικά η σχέση μας τον τελευταίο καιρό είχε τα θέματά της και η γλυκούλα βρήκε παράθυρο και μπήκε! Φυσικά αυτός έχει όλη την ευθύνη αλλά και για αυτήν έχω πολύ αρνητικά συναισθήματα .Τον αγαπούσα και τον πρόσεχα με όλη μου τη δύναμη σ’όλη τη διάρκεια! Αυτός μου έδειχνε αγάπη και τρυφερότητα αλλά ήταν ένα ανώριμο παΐδι σε όλα του! Μέσα στο σπίτι του που εγώ διακόσμησα και για το όποιο έκανα τρεισήμισι χρόνια υπομονή για να αποφασίσει να το γεμίσει, έφερε την άλλη μόλις 5 μήνες αφού το έφτιαξε και έμενα και εγώ μαζί του τα μισά βράδια της εβδομάδας. Όταν βρήκα ένα αντικείμενο της στο σπίτι άρχισε να αποκαλύπτεται το θεμα! Με χώρισε με κλάματα από μέρους του και με ευχαρίστησε για τα χρόνια αυτά !Από την πρώτη κιόλας εβδομάδα χωρισμού μας κυκλοφορεί και φωτογραφίζεται με τον νέο του έρωτα! Πώς γίνεται να μην νιώθω μίσος; Φυσικά έχω ξενερώσει και δεν θα θελα ποτέ να ξαναημουν μαζί του αλλά πώς να είσαι τόσο ανώτερη; Υ.Σ Μια εβδομάδα πριν με χωρίσει μου έλεγε πόσο με αγαπάει, μου τραγουδούσε και με φιλούσε σε ένα κλαμπ λες κ ήμασταν ένα μήνα μαζί και μου έλεγε πόσο τέλεια θα περνούσαμε το καλοκαίρι μας!
Α.
Η απάντηση της Ναταλίας
Οι φίλοι μας οι Άγγλοι έχουν μια πολύ ωραία φράση για περιπτώσεις σαν τη δική σου : "So what?"
Επίσης και η Έφη Σαρρή δια χειρός Καρβέλα : "Τι είχαμε, τι χάσαμε"!
Με λίγα λόγια δεν έχει σημασία αν αυτή κούνησε την ουρίτσα της κι αν ο δικός σου ενέδωσε ή αν η σχέση σας ήταν προβληματική από πριν. Μη νιώθεις κανένα μίσος και κανένα θυμό. Τον τύπο να τον σκέφτεσαι σαν ένα παιχνίδι με το οποίο εσύ έπαιξες αρκετά και τώρα που δεν το θέλεις άλλο, το έδωσες σε ένα άλλο κοριτσάκι να παίξει :-) Ο,τι έδωσες το έδωσες με την καρδιά σου, μη μετανιώνεις για τίποτα. Θα εισπράξεις το αντίτιμο στην επόμενη σχέση σου, θα το δεις.
Είσαι 28 δηλαδή πολύ νέα αλλά και αρκετά ώριμη ώστε να πεις, "οχι ρε φίλε, μαζί μου δεν παίζει κανείς"!
Αυτός καλά κι εμείς καλύτερα. Πως το ακούς;
Το πρόβλημα της Ε
Σου γράφω αυτό το mail ακούγοντας ένα τραγούδι σου το "ποτέ ξανά" και έχοντας μόλις διαβάσει το δεύτερο κείμενο στο μπλογκ σου. Πόσο δίκιο έχεις για όλα αυτά που λες..Εμένα μάλλον μου ταιριάζει το "οι αγάπες πονάνε", γιατί μόνιμα πονάω. Δεν ξέρω γιατί και δεν ξέρω και τι κάνω λάθος. Δεν είμαι απ'αυτές τις υστερικές γκόμενες που πρήζουν τους άντρες, ούτε είμαι και αδιάφορη .Δίνω αγάπη και φροντίδα απλόχερα. Αλλά μάλλον πέφτω σε ακατάλληλους..Είμαι 19 ,αλλά δεν είμαι σαν τις υπόλοιπες 19αρες.Απλα επειδή μου αρέσουν οι μεγαλύτεροι άντρες(μέχρι 10ετια), νομίζω πως με αντιμετωπίζουν λάθος, σαν όλες τις υπόλοιπες. Θέλουν απλά να περάσουν καλά. Και εκεί την πατάνε και τρώνε χ. Πώς όμως μπορώ να καταλάβω από την αρχή τι θέλουν χωρίς να φτάσω στο σημείο να πληγωθώ; Γιατί είμαι και φουλ συναισθηματική και όχι δεν μπορώ να το αλλάξω. Φιλιά κ καλή συνέχεια
Η απάντηση της Ναταλίας
Σ' ευχαριστώ πολύ για την ενθάρρυνση και τα καλά λόγια!
Όσο για σένα... "Πέφτω σε λάθος άντρες" -είσαι μόλις 19, μη βιάζεσαι, οι σωστοί περιμένουν στη γωνία! Δεν είναι κακό να είσαι συναισθηματική, ευαίσθητη. Καθόλου. Είναι κακό να αγαπήσεις οποιονδήποτε άντρα περισσότερο απ όσο αγαπάς εσένα. Προσοχή: δεν το εννοώ εγωιστικά. Εννοώ να αγαπάς και να προστατεύεις την ψυχή σου εσύ γιατί κανένας δεν θα το κάνει καλύτερα. Κι όταν αγαπήσεις και εκτιμήσεις πολύ εσένα, θα αγαπηθείς κι όπως σου αξίζει! Να χεις μια υπέροχη ζωή μωρό μου.
Το πρόβλημα της Δ
Αγαπητή Ναταλία
Σου γράφω αυτό το email διότι θέλω να μάθω την γνώμη σου για ένα θέμα οικογενειακό. Είμαι η Δ ετών 42 ιδιωτική υπάλληλος (γραφείου-λογιστηρίου) παντρεμένη με τον πρώτο μου έρωτα εδώ και 22 χρόνια και έχουμε δύο παιδιά ένα αγόρι 19 ετών και ένα κορίτσι 16.
Γενικά έχουμε περάσει καλά με τον άντρα μου χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και πολύ αγαπημένοι και τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει σε καλή οικογένεια και συνθήκες
Έχω ταλαιπωρηθεί μόνο σχετικά με τις δουλειές μου (δούλευα συνήθως σε μικρές επιχειρήσεις που είτε έκλειναν είτε είχαν ενδο-επιχειρησιακά προβλήματα και έφευγα όμως δεν έμεινα ούτε για 1 μήνα χωρίς δουλειά).Το θέμα μου για να μην μακρηγορώ είναι το εξής :Ο γιος μας (που δεν ήταν ποτέ του διαβάσματος) πέρασε φέτος στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Πειραιά (αρχικά ήθελε στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές ). Το θέμα μου είναι ότι στην σχολή που πέρασε (είναι το σύστημα των Πανεπιστημίων αυτό ) δεν πολύ πατάνε -στο Α εξάμηνο δεν τα πήγε πολύ καλά - έχει βρει και δουλειά σε ένα καφέ και δεν τον βλέπω και πολύ να ασχολείται βασικά όταν δεν δουλεύει είναι βόλτα (έρχεται ξημερώματα χαλάει όσα λεφτά βγάζει που για την ηλικία του είναι πολλά ).
Τι να κάνω; Ξέρω ότι είναι εξαιρετικό παιδί και ξέρω επίσης ότι και εμείς σαν γονείς ανησυχούμε πολύ και έχουμε και το σύνδρομο της άδειας φωλιάς εκείνος γκρινιάζει ότι τον πιέζουμε εμείς δύσκολα δεχόμαστε ότι μας γράφει κ.λ.π Φοβάμαι επίσης μήπως παρατήσει το Πανεπιστήμιο. Πες μου την γνώμη σου να ξαναδώσει φέτος με το 10% για την αστυνομία ή θα με βρίζει μετά ότι χαντακώθηκε ή μήπως στο τέλος γίνει άλλος ένας πτυχιούχος άνεργος των 500 ευρώ .Τι να κάνω; Δεν μπορεί ούτε ο ίδιος να αποφασίσει τι να του πω.
Η απάντηση της Δ
Φίλη Δ,
Αν θα έπρεπε να πω μόνο μια λέξη αυτή θα ήταν: Μίλα. Δηλαδή μίλα του. Ο γιος σου μεγάλωσε σε ένα σταθερό και υγιές περιβάλλον απ ότι μου γράφεις. Στα 19 του, είναι σε μια φάση που μπορεί μεν να στρίψει σε λάθος γωνία αλλά από την άλλη έχει το δικαίωμα να δοκιμάσει να σταθεί στα πόδια του. Μίλα του λοιπόν. Ούτε φοβισμένα αλλά ούτε αυταρχικά. Τι θέλει; Τι έχει ανάγκη να κάνει; Μην τον πιέσεις απλά επικοινώνησε. Έχει μεγάλη διαφορά.
Περιμένω τα mail σας στο: natalia@daphne.gr
Ναταλία.
Ιnfo: Την Ναταλία Γερμανού την απολαμβάνετε καθημερινά στο Sfera 102,2 μέσα από την ραδιοφωνική της εκπομπή με τον Βασίλη Δρυμούση, Δευτέρα έως Παρασκευή 18:00 -20:00 και στην εκπομπή "Μη χανόμαστε" στο κανάλι "Ε" κάθε Σάββατο στις 23:00.
Μπορείτε να τη βρείτε στο: twitter.com/nataliagermanou και στο Instagram: natalia_germanoy
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)