Δεν θα πω ψέματα. Η απόκτηση ενός παιδιού είναι κάτι πολύ μακρινό και άγνωστο για μένα. Από μικρή όμως θυμάμαι μια φράση της μαμάς μου, και είμαι πολύ σίγουρη ότι θα την θυμάστε και εσείς. ”Όταν γίνεις μανούλα, θα καταλάβεις” μου έλεγε, και εγώ πάντα έφευγα κουνώντας μάλλον αδιάφορα το κεφάλι.
Μεγαλώνοντας άρχισα να κατανοώ περισσότερο την έννοια αυτής της φράσης και αυτό όχι γιατί ήρθα πιο κοντά στην ιδέα να αποκτήσω ένα παιδάκι. Απλά άρχισαν άνθρωποι που είχαν ή που θα αποκτούσαν ένα παιδί να βρίσκονται στη καθημερινότητα μου. Φίλες μου που μεγαλώσαμε μαζί, συνεργάτες που μοιραζόμουν μαζί τους πολλές ώρες την ημέρα αλλά και γυναίκες που γνώριζα σε μια παρέα με έκαναν να καταλάβω πως η βασική προτεραιότητα για μια γυναίκα όσο περνάνε τα χρόνια αλλά και η μόνη πραγματική έγνοια μπορεί να είναι ένα μικρό αγγελούδι που έρχεται για να σου αλλάξει τη ζωή και να σου ανατρέψει τα πάντα.
Τη Σταματίνα δεν τη γνώρισα πριν αποκτήσει τα παιδάκια της, αλλά τους 3 τελευταίους μήνες πριν φέρει στη ζωή το δεύτερο κοριτσάκι της. Και πραγματικά είναι σαν να το ζεις μαζί της. Η καθημερινή αγωνία, η δυσκολία, η προτεραιότητα, η υπομονή που αποκτάς στα πράγματα, το άγχος αν είναι όλα καλά, γίνονται κομμάτι σου. Και αυτό είναι η πιο ουσιαστική και πολύτιμη αλλαγή. Γιατί όταν είσαι 20 δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο γρήγορα μπορεί να περάσουν τα χρόνια. Δεν μπορείς να καταλάβεις πως όσα όνειρα και να κάνεις για επαγγελματική καταξίωση, πως όπου και αν καταφέρεις να φτάσεις, αυτό που θα σε ολοκληρώσει είναι να φέρεις στο κόσμο ένα μικρό πλασματάκι και η ζωή σου να κινείται γύρω απο αυτο.
Και αυτό είναι κάτι που συνηδητοποιούσα μέρα με τη μέρα που τη συναναστρεφόμουν. Η Σταματίνα μας λοιπόν γέννησε την Τετάρτη ένα υγιέστατο και πανέμορφο κοριτσάκι που όταν την είδα μου φάνηκε σαν ψεύτικη. Και απο εδώ λοιπόν της εύχομαι ολόψυχα το κοριτσάκι της να έχει υγεία, ευτυχία και όλα τα καλά του κόσμου αν και με την αγάπη που θα της δώσουν είμαι σίγουρη ότι θα τα έχει όλα.
Κλείνοντας αυτό το post θέλω να μοιραστώ μαζί σας τη τελευταία μου σκέψη που σκόπιμα βέβαια θα κρύψω κάπου μέσα μου. Η εικόνα αυτή σου φέρνει στο μυαλό χιλιάδες απορίες και αναθεωρήσεις και ίσως και μια μικρή αγωνία για το αν θα μπορέσεις ποτέ να μεταφέρεις κ εσύ αυτό που σου έλεγε η δική σου η μανούλα. Τη φράση που ακόμα θυμάμαι και ακόμα φροντίζει να μου θυμίζει η δική μου: ’Όταν γίνεις μανούλα, θα καταλάβεις”. Και εκεί ίσως κρύβεται όλη η μαγεία του κόσμου...
(Φωτό: Με τον Δημήτρη Παπανώτα και την Αρχισυντάκτριά μας στο Happy Day, Μαίρη Παλιαλέξη, από την επίσκεψή μας στο μαιευτήριο)
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)