Συγκεκριμένα ο Φωκάς Ευαγγελινός είπε: “Έχω τον άνθρωπο της ζωής μου, την Πίτσα Κουτουφά, με την οποία ζούμε είκοσι χρόνια μαζί. Δεν θα μπορούσα να είμαι με έναν άνθρωπο στη ζωή μου, που να μην έχει σχέση με τη δουλειά μου, γιατί δεν θα μπορούσε να με παρακολουθήσει. Με είχε καλέσει η Μιμή Ντενίση να χορογραφήσω το Tαμ – ταμ Ταγνκό 1993. Η Πίτσα δούλευε τότε στις δημόσιες σχέσεις της Μιμής. Βγήκαμε δυο- τρεις φορές και από τότε κολλήσαμε. Από ένα σημείο και μετά, έγινε και μέντοράς μου στη δουλειά. Με βοήθησε στις δύσκολες αποφάσεις. Είναι ο άνιρωπος που μου έδειχνε το δρόμο και τη σχολή χορού έτσι τη φτιάξαμε το 1996. Με έπεισε μετά κόπων και βασάνων, να πάρω δάνειο 80 εκατομμυρίων δραχμών τότε. Με έφερε σε αυτό εδώ το κτίριο στην Κυψέλη που ήταν εγκαταλελειμμένο.”
Συνεχίζοντας o Φωκάς Ευαγγελινός, μιλά με τα πιο γλυκά λόγια για την Πίτσα Κουτουφά: “Έχει συμβεί να τη φορτίζω με τα δικά μου. Αν δεν την είχα, θα ήμουν ένας φτωχός καλλιτέχνης. Νιώθω ότι την πιέζω πολύ, με όσα έχει στο κεφάλι της. αλλα΄όταν χάνουμε τον εαυτό μας και τον προσωπικό μας χρόνο, χτυπάει ένας συναγερμός, λέμε “στοπ” και γεμίζουμε τις μπαταρίες μας".
Για το γεγονός ότι δεν απέκτησαν μέχρι τώρα ένα παιδί ο Φωκάς Ευαγγελινός, παίρνει εξ ολοκλήρου την ευθύνη και λέει χαρακτηριστικά: “Εγώ δεν τόλμησα. Θεωρώ τεράστια την ευθύνη ενός παιδιού και δεν αισθανόμουν ώριμος στο να μπορέσω να αφοσιωθώ σε ένα παιδί. Ίσως αυτό να είναι και το μοναδικό μου λάθος. Θα φανεί εγωιστικό αλλά η δουλειά λειτούργησε εις βάρος του ενδεχόμενου για ένα παιδί. Ποτέ, βέβαια, δεν είναι αργά. Μπορεί να βρεθεί ένας άλλος τρόπος. Πιθανόν για μια υιοθεσία να είμαι ανοιχτός”.
