Πόσες φορές έχεις αρπαχτεί με κάποιον, ή παρερμηνεύσει λόγια του, όταν σου έστειλε μήμυμα στο κινητό και δεν κατάλαβες το ύφος. Απορείς και αναρωτιέσαι. Το κοιτάς και το ξανακοιτάς. Μια λέξη μόνη της, μπορεί να εκφράζει γέλιο, θυμό, ειρωνία. Αν όμως έχει μια στίξη, η λέξη έχει αποκτήσει εικόνα. Ο γραπτός λόγος είναι εύκολα παρεξηγήσιμος, καθώς δεν μπορείς να διακρίνεις το ύφος του άλλου, ειδικά αν δεν τον γνωρίζεις και πολύ καλά. Ωστόσο, βοηθάει όταν υπάρχουν σημεία στίξης και χαμογελάκια, προσωπάκια και διάφορα τέτοια. Διάβαζα ένα βιβλίο που έλεγε κάτι, που μου έκανε πολύ εντύπωση και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας. Το 7%των νοημάτων που δίνουμε είναι οι λέξεις, ή το περιεχόμενο αυτού που θέλουμε να πούμε. Το 38% είναι ο τρόπος προφορικής, ή γραπτής έκφρασης. Αναφερόμενη στον προφορικό λόγο, εννοώ στη χροιά, στον τόνο, στην ένταση της φωνής.
Στον γραπτό αντίστοιχα, σημεία στίξης που ζωγραφίζουν μια εικόνα, όπως προανέφερα. Το 55% είναι οι εκφράσεις προσώπου και κινήσεις σώματος. Κάτι που στον γραπτό λόγο ούτως ή άλλως δεν γίνεται να υπάρχει, γι αυτό και είναι αναγκαία η στίξη. Δεν αρκεί άρα, απλά να λέμε κάτι, σημασία έχει πως το λέμε. Με διάθεση για καλυτεύρεση συνθηκών, ή μήπως με διάθεση διαφωνίας; Το ζητούμενο, είναι να βρούμε την φόρμουλα που γινόμαστε κατανοητοί στους άλλους, χωρίς να τους μπερδεύουμε. ΄Οτι ο καθένας μας, σκέφτεται με τον δικό του τρόπο και κάνει ότι κάνει για τους δικούς του λόγους, αυτό είναι κοινώς αποδεκτό. Επειδή όμως, χρειαζόμαστε την συντροφιά, πρέπει να λειτουργούμε πιο ομαδικά, από εγωκεντρικά. Να νοιαζόμαστε, να ενδιαφερόμαστε, να μπορούμε να διατυπώνουμε με λόγια, αυτά που πραγματικά, σκεφτόμαστε. Οσο και αν ακούγεται εύκολο, δεν είναι. Γι αυτό και οι συνεχείς παρεξηγήσεις. Ο ευτυχισμένος άνθρωπος είναι αυτός που έχει καταφέρει να εναρμονίζει τα όσα σκέφτεται, με τα όσα λέει και πράττει.
Σήμερα γυμναζόμαστε με ασκήσεις κοιλιακών πάνω σε μπάλα.
