Τι να πει κανείς για τον έρωτα! Για μένα είναι η κινητήριος δύναμη για τα πάντα. Είναι ίσως ο σημαντικότερος λόγος για να ζεις. Είναι η ενέργεια που σε πάει παρακάτω. Είναι η πρώτη σκέψη κάθε πρωί και η τελευταία κάθε βράδυ. Είναι η ελευθερία. Είναι αυτός-ή που σε κάνει να χαμογελάς. Είναι η έμπνευση. Είναι η ανυπομονησία να τον-την συναντήσεις. Είναι να σου λείπει ακόμα και αν μόλις τον-την έχεις δει. Είναι όταν τα συναισθήματα δεν ελέγχονται και δεν μπορείς να βάλεις ούτε όρια ούτε φραγμούς. Είναι η ζωή που έχει πια το χρώμα και το άρωμα που σου ταιριάζει απόλυτα…
Παλαιότερα υποστήριζαν ότι, όταν κάποια στιγμή, συναντήσεις το άλλο σου μισό, θα το καταλάβεις, καθώς θα νοιώσεις ολοκληρωμένος. Παρομοιάζανε το μέρος που σου λείπει με το στερεότυπο του" μισού πορτοκαλιού”. Ωστόσο, πια αμφισβητείται, για το λόγο ότι θεωρείται στις μέρες μας, ότι ο άνθρωπος είναι 'ολόκληρο πορτοκάλι' και δεν οφείλει να περιμένει κανέναν για να ολοκληρωθεί. Εγώ, μάλλον, ανήκω στη παλιά σχολή, καθώς θεωρώ ότι η ολοκλήρωση του κάθε ανθρώπου, είναι η συνύπαρξη με το άλλο του μισό. Όσο και αν έχουμε εξελιχτεί, όσο και αν μπορούμε να ζούμε και μόνοι μας, δεν θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα μας. Ακόμα και αν έχουμε πληγωθεί από τον έρωτα, ακόμα και αν οι βαλίτσες που κουβαλάμε έχουν φορτίο, δεν θα έπρεπε να μας τρομάζει να τα ξαναζήσουμε όλα από την αρχή, με όποιο κόστος. Εχω ακούσει πολλές φορές, ειδικά από γυναίκες, τη φράση 'έχω πονέσει, άρα δεν εμπιστεύομαι εύκολα πια, χρειάζομαι χρόνο». Αν όμως τσιγκουνεύεσαι τα συναισθήματα σου, αυτό θα λάβεις και από τον άλλον. Οπότε επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία ξανά και ξανά, μέχρι να καταλάβεις ότι, αν εσύ δεν ξεπεράσεις τα όποια θέματά σου , για να αφεθείς, θα συναντάς μονίμως ομοίους σου, δηλαδή εξίσου φοβισμένους.
Η εβδομάδα που πέρασε είχε δυο γεγονότα στα κοινωνικά δρώμενα. Ένα αυτό του Αγίου Βαλεντίνου, γι' αυτό και το αφιέρωμα στον έρωτα και ένα άλλο η περιβόητη ταινία : 50 αποχρώσεις του γκρι. Μαζί με το γεγονός ότι έχουμε απόκριες, είπαμε με την πολυαγαπημένη μου φίλη Ζέτα Δούκα, που υπεραγαπώ, να σας παρουσιάσουμε ασκήσεις που μπορείτε να κάνετε με τον-την σύντροφό σας. Η ενδυμασία που βλέπεται είναι λόγω εποχής. Θέλαμε να εντάξουμε και τα τρία γεγονότα σε ένα post.
Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Ζέτα, για αυτή της τη συμμετοχή και ακόμα περισσότερο να την ευχαριστήσω, για αυτό που είναι, πού υπάρχει στη ζωή μου, πού σε όλα τα χρόνια που γνωριζόμαστε είναι δίπλα μου στα πάντα. Πού δεν έχει υπάρξει δεύτερη σκέψη, σε ότι και αν της έχω ζητήσει. Πού μέσα από την καρδιά της φροντίζει και στηρίζει και αγαπάει όλα τα κοντινά της πρόσωπα. Πού εμένα προσωπικά με στηρίζει, με αγαπάει, με ακούει και με συμβουλεύει.
Εχω πολλές φορές ρωτηθεί, αν πιστεύω στις φιλίες σε αυτό τον χώρο και ήθελα δημόσια να πω, ότι όχι μόνο πιστεύω, έχω.. Επίσης θα ήθελα να υπενθυμίσω σε κάποιους ανθρώπους που αμφισβητούν εύκολα και τα πετάνε όλα στον ίδιο κάδο, ότι οι άνθρωποι κάνουν τους χώρους και όχι οι χώροι τους ανθρώπους.
Και παιδιά, η ζωή είναι ένα προσωπικό στοίχημα. Δες τα όλα λίγο πιο απλά, διασκέδασε, άκου το ένστικτό σου και ζήσε…. Με τα λάθη σου, με τα σωστά σου, ζήσε!!!!!!!
Εχει διαφορά το "απλά υπάρχω" και το "ζω πραγματικά".. Εστίασε στο να καλλιεργείς τις δυνάμεις σου, αντί στις αδυναμίες σου και ζήσε…..!!!!!Το χθες έφυγε, τα αύριο δεν έχει έρθει ακόμα, βρίσκεσαι στο τώρα… Ζήσ’το! Με πολύ έρωτα και λίγη, επιπλέον, τρέλα η ζωή παίρνει άλλη απόχρωση!
