Βλέποντας τον Justin Timberlake από ΠΟΛΥ κοντά!

Μία συναυλία στο εξωτερικό είναι μια πολύ καλή ιδεά για ένα δώρο. Είτε στον εαυτό μας, είτε σε κάποιον άλλο. Τα τελευταία χρόνια, με μπροστάρη και υποκινητή τον Θέμη Γεωργαντά, έχω κάνει αρκετά τέτοια «δώρα» στον εαυτό μου, με τελευταίο και ίσως καλύτερο αυτό στο Άμστερνταμ και τον Justin Timberlake. Εντάξει, ίσως δεν συγκρίνεται με την Celine Dion ή την Adele και τον Phil Collins, αλλά πόσο συχνά να έχει κάποιος την ευκαιρία να δει τον Timberlake σε ευρωπαϊκό τουρ;

Όπως και να 'χει το τελευταίο τριήμερο στο Αμστελόδαμο ήταν μαγευτικό. Με πολλούς καλούς φίλους, αρκετή ζέστη, μια ωραία τουριστική βαρκάδα στα τεχνητά κανάλια της πόλης, βόλτες, ψώνια, φαγητό και φυσικά, ένα πολύ δυνατό δύωρο, μόλις ένα μέτρο μακριά από τον καλλιτέχνη. Μια μοναδική εμπειρία, μια από τις λίγες πολυτέλειες που απολαμβάνω τα τελευταία χρόνια που θεωρώ ότι αξίζουν τα χρήματά τους, πολύ περισσότερο από ένα ακριβό ρολόι ή ένα ακριβό αυτοκίνητο.

Κάθε τέτοια συναυλία, έχει ελάχιστες θέσεις για τυχερούς, γρήγορους και «γνώστες» του συστήματος. Πολύ ακριβές είναι η αλήθεια, αλλά για μια φορά, είναι πραγματικά value for money. Η αναμονή λίγο πριν βγει, η εντυπωσιακή έναρξη, ο παλμός των 20.000 θεατών σε ένα ασφυκτικό κλειστό γήπεδο, οι πρώτες νότες, η είσοδος του Justin, o αλαλαγμός των κοριτσιών (και αγοριών). Μέσα σε τρία λεπτά, το “Zigo Dome” είχε απογειωθεί. Μόλις συνειδητοποιήσαμε πόσο κοντά μας θα έρθει, σηκώσαμε τα κινητά και περιμέναμε. Και ήρθε. ΠΟΛΥ κοντά. Χόρεψε μαζί μας σε ένα πριβέ κλειστό χώρο που είχε σχεδόν 100 άτομα, καθόμασταν σε ένα στρογγυλό μπαρ και πίναμε τα -επίσης πανάκριβα- νερά και ποτά (τσιφούτηδες διοργανωτές).

Μίλησε αρκετές φορές στο κοινό, ήταν ευγενής, φάνηκε να το διασκεδάζει και ο ίδιος, χωρίς να είναι μια γερή μουσική «ξεπέτα», ο καλλιτέχνης ίδρωσε τη φανέλα και μας έκανε να αισθανθούμε «γεμάτοι». Θα του συγχωρήσω μέχρι και το εμφανές καμάκι που έκανε στην έκπληκτη σύντροφό μου, Έλενα Κώνστα, η οποία προσπάθησε να αποφύγει τη θερμή χειραψία, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. Ο Justin της έπιασε το χέρι και δεν το άφηνε. Θα το παραβλέψω αυτό, όμως, μιας και την επόμενη ημέρα, αναζήτησα στα κανάλια την Jessica Biel για να του ανταποδώσω τη φιλοφρόνηση. Δεν τη βρήκα, αν και ήταν δυο βάρκες μπροστά μας.

Τραγουδήσαμε, χορέψαμε και ζήσαμε μια ανεπανάληπτη εμπειρία σε ένα τεράστιο πάρτι. Όσα βίντεο και φωτογραφίες και αν τραβήξεις σε τέτοιες συναυλίες (βασικά σε όλες τις συναυλίες) δεν είναι αρκετά να αποτυπώσουν το συναίσθημα εκείνης της στιγμής. Μπορεί το κινητό να καταγράφει εικόνα και ήχο, αλλά δεν καταγράφει παλμούς. Την επόμενη ημέρα, πετύχαμε έναν συμπαθέστατο βαρκάρη που μας πήγε για μιάμιση ώρα στα κανάλια και τον ποταμό Άμστελ, εξηγώντας μας ιστορίες για το όνομα της πόλης, είδαμε το ξενοδοχείο που απατούσε τη σύζυγό του ο Κύριος Χάινεκεν και μάθαμε πολλά για αυτήν την πανέμορφη γωνιά της Ευρώπης.

Στην επιστροφή, συζητούσαμε για τις εμπειρίες της συναυλίας και εκείνη είναι η ώρα που συνειδητοποιώ κάθε φορά πόσα «θυμάσαι» μου προσέφερε. Όλα αυτά τα μαζεμένα «θυμάσαι», αξίζουν όλα τα λεφτά του κόσμου. Θυμάστε;