Η Σμαράγδα Καρύδη, την οποία φέτος απολαμβάνουμε για δεύτερη χρονιά στην θεατρική παράσταση "Το Ψέμα", αλλά και στο καθημερινό τηλεπαιχνίδι του Alpha "Νότα Μία", παραχώρησε μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό People και, μεταξύ άλλων, αποκάλυψε στον Γιώργο Πράτανο ότι πάσχει από αγοροφοβία.
«Έχω διάφορες φοβίες. Έχω αγοραφοβία, πράγμα παράξενο, αφού η δουλειά μου έχει να κάνει με πλήθος ανθρώπων», είπε χαρακτηριστικά η ηθοποιός.
Πώς το διαχειρίζεσαι όταν παίζεις; Απλά αισθάνεσαι ασφάλεια πάνω στο σανίδι και δεν τη νιώθεις;
Στο σανίδι δεν τη νιώθω, στη ζωή μου τη νιώθω. Στο θέατρο θέλω να έρχονται όσο πιο πολλοί γίνεται.
Υπάρχουν ηθοποιοί που δεν τολμούν να ανέβουν στο σανίδι.
Αυτό δεν νομίζω πως προέρχεται από την αγοραφοβία. Στην Ελλάδα είναι σπάνιο, γιατί δεν υπάρχει κινηματογραφική παραγωγή. Αυτό συμβαίνει κυρίως με τους ηθοποιούς του Χόλιγουντ, που σπάνια εμφανίζονται στο θέατρο. Παρότι μοιάζει η υποκριτική να είναι ενιαία, το θέατρο και ο κινηματογράφος είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Υπάρχει πιθανότητα ένας ηθοποιός του κινηματογράφου να μη βλέπεται στο θέατρο. Το θέατρο προϋποθέτει φωνή, σώμα… Μια γενική συμμετοχή. Αυτό μπορεί να μην το διαθέτει κάποιος, αλλά να είναι καταπληκτικός στο «κοντινό» του. Δηλαδή όλη η αλήθειά του και ο ρόλος να είναι στο μάτι του. Αυτό στο θέατρο δεν αρκεί. Στην Ελλάδα συνήθως τα κάνουμε όλα και ταυτόχρονα. Πιστεύω πως έχουμε πολύ καλούς ηθοποιούς και η νέα γενιά είναι καταπληκτική. Αλλά στο θέατρο φαίνεται ο ηθοποιός. Όπως έλεγε κι ο Γκιωνάκης, «σινεμά παίζει και η Λάσι».
Θες να μου μιλήσεις για τον «Οδηγό Αντιμετώπισης Φοβιών» από τη Σμαράγδα Καρύδη;
Δεν έχω τέτοιον οδηγό. Πρέπει να τις αντιμετωπίζεις. Εκεί που φοβάσαι, εκεί να πηγαίνεις. Υπάρχουν και άνθρωποι που τους έχουν βολέψει οι φοβίες τους και έχουν «καθίσει» σε αυτές. Και έχουν γίνει η ταυτότητά τους. Άλλωστε, οι φοβίες κάτι σημαίνουν, δεν είναι αυτό που φαίνονται. Κρύβουν κάτι άλλο.
Ως παιδί είχες φοβίες;
Έχω περάσει τρομερή αρρωστοφοβία. Μου έσκασε στην αρχή της εφηβείας και αυτά νομίζω ότι έχουν να κάνουν και με τις ορμόνες. Ήταν κάτι πολύ έντονο και νομίζω καθημερινό, αλλά μου έφυγε εντελώς. Τώρα, αν πάθω κάτι, φοβάμαι. Αλλά δεν είμαι κατά φαντασίαν ασθένης. Μετά είχα διάφορες άλλες: Θέματα με τον εγκλωβισμό, το ύψος, αγοραφοβία… Έρχονταν και έφευγαν. Αυτό που έχω πάντα και προσπαθώ να το διώχνω είναι ο φόβος της αποτυχίας, που είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να έχει ο άνθρωπος που προσπαθεί να επιτύχει κάτι, επειδή δεν δοκιμάζει.
Έχεις φάει ποτέ τα μούτρα σου, ως αντίδραση προς τη φοβία αυτή;
Όχι, δεν έχω φάει ποτέ τα μούτρα μου, γιατί αυτή η φοβία με έχει προφυλάξει κιόλας. Δεν έχω πάρει ποτέ τρομερό ρίσκο.
Δεν έχει κάνει και κακό στην καριέρα σου;
Ναι, από την άλλη θα μπορούσε να είχε κάνει μεγαλύτερο καλό. Δεν έχει καμία σημασία να το ψάχνουμε, γιατί έτσι είναι.
