Ενας από τους πιο αγαπημένους ανθρώπους που έχω στη ζωή μου, μου είπε προχτές στο τηλέφωνο: "Ναταλάκι μάθε να ζητάς αυτά που αξίζεις.." Μου κόλλησε αυτή η φράση. Και θα την κάνω share -όπως λέμε στη γλώσσα του Facebook- εδω, με σας. Κάντε το. Ξεκινήστε απο αυτη τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Αρχίστε να ζητάτε και να διεκδικείτε αυτά που αξίζετε. Τίποτα λιγότερο. Μ ένα μαγικό τρόπο, όλα γίνονται. Θα δείτε. Αγάπες και φιλιά σε όλους.
Ναταλία
To πρόβλημα της Κ
Ναταλία έχω μπλέξει άσχημα και θέλω την βοήθεια σου.Είμαι 25 χρονών και εδώ και λίγους μήνες είμαι σε σχέση με ένα αγόρι 27 χρονών. Να σου πω την αλήθεια σαν κοπέλα άργησα ολοκληρώσω, είναι μόλις η δεύτερη σχέση μου και δεν ξέρω αν έχω ερωτευτεί μέχρι τώρα. Τέλος πάντων μαζί του αισθάνομαι πρωτόγνωρα… Τον σκέφτομαι και μου κόβεται η ανάσα. Ήμασταν μαζί για δύο μήνες και όντας ναυτικός μου ανακοίνωσε πως θα πρέπει να φύγει για κάποιους μήνες λόγω της δουλείας του. Και ενώ ζούμε μια πολύ έντονη σχέση με τσακωμούς, πάθος , έρωτα και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Με ρωτάει αν θα τον περιμένω και ότι αν θέλω να ζήσω την ζωή μου χωρίς αυτόν θα το καταλάβει…Αποφασίζω λοιπόν να τον περιμένω. Το ταξίδι ξεκινάει και ο προορισμός είναι η υπέροχη Βραζιλία. Το ταξίδι θα διαρκούσε μόλις 2 μήνες…Έχουν περάσει 5. Πέντε μήνες μακριά του και εγώ δεν αντέχω ΑΛΛΟ. Δεν έχουμε ούτε καν την στοιχειώδη επικοινωνία. Μιλάμε σπάνια και όποτε μιλάμε τσακωνόμαστε. Μου μιλάει λες και είμαι καμιά τελευταία…Εγώ από την άλλη προσπαθώ να παραμείνω ήρεμη και να του μιλάω καλά και ευγενικά σαν να μην ακούω τίποτα από όλα αυτά…Σκέφτομαι να του πω να το λήξουμε. Και όταν επιστρέψει να δούμε αν είμαστε διατεθειμένοι να ξανά δοκιμάσουμε. Σίγουρα όμως θα μου πει ότι έχω βρει άλλον. Σίγουρα θα ρίξει το φταίξιμο σε μένα… Και ειλικρινά τον περιμένω. Τόσο καιρό ανυπομονώ να βρεθώ στην αγκαλιά ενός ανθρώπου που μόνο με πληγώνει…Σε παρακαλώ πες μου τι να κάνω;
Η απάντηση της Ναταλίας
Αυτή η απόσταση! Απο τη μια, δίνει στον έρωτα υπόσταση.Από την άλλη τον ξετινάζει σαν φτερό στον άνεμο όταν υπάρχουν φόβοι και ανασφάλειες.
Ξέρω ανθρώπους που περίμεναν χρόνια ολόκληρα τον άνθρωπό τους και τελικά ανταμοίθφηκαν με μια τέλεια σχέση. Και ξέρω κι άλλους που 20 μέρες μακριά δεν άντεξαν. Η επιθετικότητά του απέναντί σου είναι πιθανότατα η άμυνά του,η ανασφάλειά του, το κόμπλεξ του που αυτός ταξιδεύει κι εσύ .. "Ποιός ξέρει τι κάνεις" (θα σκέφτεται)
Εγώ λέω να τον περιμένεις.Να τον ηρεμείς όποτε μιλάτε και να του πεις οτι δεν σκοπευεις να σκορπας τον εαυτό σου δεξιά όταν αυτό που σου αξίζει βρίσκεται τόσα χιλιόμετρα μακριά..
Περίμενέ τον. Πως θα μάθεις αν άξιζε τον κόπο αν δεν το ζήσεις;;
Το πρόβλημα της Ν
Ναταλία μου, πάνε χρόνια από την πρώτη φορά που έγραψα σε κάποιον για πρόβλημα σε σχέση μου… Ήμουν πολύ μικρή τότε… Ίσως και τώρα να είμαι….
Είμαι μόλις 20 χρονών και πριν ένα χρόνο μπήκα επιτέλους σε σχέση με τον μοναδικό άνδρα που ερωτεύτηκα στη ζωή μου. Ένιωθα γι αυτόν πράγματα πολύ πριν με πλησιάσει με διαφορετικό τρόπο…Τον γνώρισα μέσω κοινών γνωστών… Το κακό είναι πως μου ρίχνει μερικά χρονάκια…χαχαχαχα( γελάω με τα χάλια μου) Είναι 40 χρονών οπότε αυτόματα όποιος μαθαίνει την διαφορά μας με κοιτάει με μισό μάτι. Οι περισσότεροι μου λένε πως με ελκύει η διαφορά επειδή είμαι παιδί χωρισμένων γονιών, μεγάλωσα μόνο με την μαμά μου και όλοι πιστεύουν ότι μου έλλειψε η πατρική φιγούρα. Anyway.Το πρόβλημα μου είναι πως πλέον δεν είμαστε και τόσο σε σχέση…υπήρχαν πάντα προβλήματα μεταξύ μας αλλά τώρα πια δεν μου δίνει καμία σημασία… δεν με υπολογίζει καθόλου… Μόνο αν μου συμβεί κάτι άσχημο είναι εκεί για να με στηρίξει… Αλλά εγώ δεν θέλω κάτι τέτοιο…Θέλω να είναι μαζί μου επειδή με θέλει. Αλλά δεν νομίζω πως αισθάνεται έτσι… Εγώ όμως είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του. Κάποια στιγμή είχαμε χωρίσει για μεγάλο διάστημα και τότε δοκίμασα να βγω με κάποιον… Πολύ ωραίο παιδί.Αλλά χάλια! Δεν ήταν ο έρωτας μου τι θα κάνω; Νιώθω ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την παρουσία του στη ζωή μου….Εκείνος όμως ζει άνετα! Τον βλέπω να διασκεδάζει με φίλους και «φίλες» και δεν ξέρω πως το αντέχω αυτό. Νομίζω ότι πρέπει να πάω παρακάτω αλλά νιώθω πως δεν μπορώ… Βοήθησε με pleaseeeee!
Η απάντηση της Ναταλίας
Τι άλλαξε; Σκέψου. Τι μπορεί να πήγε στραβά; Πως μπορεί να σε ήθελε στην αρχή και τώρα πια να μην σε θέλει; Εννοώ ότι μπορεί εσύ να έκανες πράγματα ψιλοπαιδικά και να τον ξενέρωσες 40 χρονών άνθρωπο ή... απλά να του τέλειωσε η φάση. Συμβαίνει κι αυτό όσο σκληρό κι αν ακούγεται.
Αν αυτός ζει μια χαρά χωρίς εσένα, πολύ φοβάμαι καρδιά μου πως θα πρέπει να πάρεις μια βαθιά ανάσα και μια βαθιά απόφαση -να ζεις κι εσυ χωρις αυτόν.Δεν υπάρχει καμμία χαρά στον μονόπλευρο έρωτα, μόνο θλίψη και πολλή μοναξιά.Δώσε όμως μια τελευταία μάχη -ετσι για την τιμή των όπλων! Χάρισέ του μια βόλτα, ένα δείπνο, μια εκδρομή, ό,τι θες εσυ κι εξήγησέ του ότι δεν θες να τον κουράζεις άλλο με τις στεναχώριες σου, αλλά να του φτιάχνεις το κέφι με τις χαρές σου!!
Ζήτα μια ευκαιρία, δεν είναι ντροπή όταν ο άλλος σε νοιάζεται.Αν δεις ψυχρή αντιμετώπιση μην τον ενοχλήσεις ποτε ξανά. Ούτε στα ζόρια σου. Πάμε γι άλλα!
Το πρόβλημα του Ν
Κρυφό-by 19 χρόνος φοιτητής. Έτσι για χάρη σου που λες κι εσύ φιλενάδα λέω κι εγώ στους ανθρώπους που αγαπώ, με έχει αγαπήσει κάποιος; Είμαι 19, ελεύθερος και ωραίος και μοιραίος πάντα ανοιχτός σε ερωτικές περιπτύξεις , δυναμικός και πολλά άλλα, γενικά έντονη προσωπικότητα , έντονος χαρακτήρας, όμως έχω την τάση να ψάχνω ερωτικό σύντροφο και ανάλογα το ποιον έχω απέναντι μου να θέλω να κρεμαστώ από πάνω του, αυτό που λένε κάποιοι ας πούμε (συνήθως γυναίκες) ψάχνω έναν άντρα να κρεμαστώ από πάνω του, ναι αυτό! λόγω ψυχολογικής κούρασης -που παρ'όλα αυτά συνεχίζω να δίνω πόνο! κι εκεί που λες που είμαι σε dating period κάνω μικρές σχεσούλες κλπ μου σκάει ο γκόμενος της φίλης μου κι αρχίζουμε το 'φιλικό' νταραβέρι και μέσα σε μια παρέα 15 ατόμων νιώθω ξαφνικά ή καλύτερ έχω την υποψία πως ο τύπος ενδιαφέρεται, διεκδικεί, χώνεται .. καυ@#!νει και πολλά άλλα ... ποιος?! Περνάνε οι μέρες κι εγώ μαζεύω στοιχεία γιατί θέλω πάντα να είμαι αντικειμενικός σφαιρικός και ορθολογιστής γιατί το συναίσθημα και το "φολο γιορ χαρτ" με κατέστρεψε στο παρελθόν. Οι μέρες γίνονται εβδομάδες οι εβδομάδες μήνες και κυρίως νύχτες και σε ρωτάω τι να κάνω; Μου αρέσει, δεν έχει κάνει καμία εντελώς ωμή κίνηση και απλώς είναι λες και είμαστε ζευγάρι . Φοβάμαι για μένα αλλά τον θέλω και δεν με νοιάζει τίποτα και επειδή θέλω να’ μαι συγκεκριμένος τύπος: έχει γεμίσει το Facebook του και το Instagram του με φωτο μας είναι συνέχεια σπίτι μου πρωί μεσημέρι βράδυ, έχουμε μεθύσει άπειρες φόρες μαζί, στα μεθύσια απλώνει και πολύ το χεράκι! Ουφ τα σκεφτομαι και μου ανεβαινει η πιεση 34! Και αυτά σκέψου είναι το 1/3!
Η απάντηση της Ναταλίας
Κατ αρχάς να σε καλωσορίσω με απέραντη χαρά στην παρέα -είχα αρχίσει να πιστεύω ότι δεν με διαβάζει κανένα αγόρι είσαι ο πρώτος που θα απαντήσω (σαν να χω λίγο τρακ ρε συ...)
Τώρα. Στο θέμα μας. Αγαπημένε μου δεν καταλαβαίνω γιατι είναι δικό σου το πρόβλημα και όχι δικό του. Εννοώ εσύ ξέρεις μια χαρά τον εαυτό σου, τα γούστα σου, τις ερωτικες σου προτιμήσεις (κι ας είσαι μόνο 19)
Αυτός; Παίζει και ποδόσφαιρο και μπάσκετ και δε βαριέσαι, όλα μπαλλίτσα έχουν;
Το "μεθύσαμε και παρασυρθήκαμε" στέκει σαν άλλοθι αλλά όχι πέραν της μιας φοράς και όχι όταν υπάρχει μια καλή φίλη στη μέση.
Γι όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν εγώ θα πρότεινα το εξής :
Βάλτον κάτω (μη χαίρεσαι, περίμενε!) και μίλα του ξεκάθαρα.
Το και το. Τι γίνεται πεστου, μόνο εγω το φαντάζομαι οτι κάπου το πας ; Δεν ξέρω για σένα, αλλα εγώ προσωπικά πλήττω αφόρητα με τις μεσοβέζικες καταστάσεις. Είμαι φαν του καθαρού τοπίου, να ξέρει ο άλλος τι θέλω απ αυτόν -να ξέρω κι εγω αν μπορω να δώσω αυτά που αυτός θέλει αλλιώς... Καλησπέρα και καλή βραδιά που λέει κι ο Καρράς. Η ζωή ειναι πολύ μικρή για να ναι μπερδεμένη φίλε! Μίλα!
Ναταλία
