Σε μια συνέντευξη "ποταμό" στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο, Νίκο Γεωργιάδη, η Άντζελα Δημητρίου "σπάει" για πρώτη φορά τη σιωπή της έπειτα από την είδηση πως έχει διακόψει κάθε επικοινωνία με την κόρη της, Όλγα Κιουρτσάκη και τον γαμπρό της, Φώτη Λώση.
"Έκανα υπομονή για την Όλγα. Με φωνές, με βρισιές, δεν μπορείς να φανταστείς. Μια κατάσταση ολέθρια. Τώρα πια είμαι ήρεμη. Έχω πάρει πολλά μαθήματα στη ζωή μου. Αυτό ίσως είναι και το τελευταίο. Καμιά φορά λες ότι όλα είναι καλά και ξαφνικά έρχεται μια μέρα που λες: γιατί έγινε αυτό; Εγώ τα έκανα όλα σωστά. Μεγάλωσα σωστά τα παιδιά μου. Γιατί να υπάρχει αυτή η αχαριστία, η αδιαφορία, το bullying; Με λυπεί πάρα πολύ, γιατί η μάνα είναι πάντα μάνα. Αγαπάει τα παιδιά της, τα εγγόνια της, τα σκέφτεται πάντα. Έρχονται όμως έτσι τα πράγματα που πρέπει να διαλέξεις: θες μια ήσυχη ζωή και ηρεμία από δω και πέρα ή θες να είσαι σε έναν πόλεμο συνέχεια με τους ανθρώπους που αναρωτιέσαι αν σε αγαπάνε πραγματικά; Σε θέλουν ως Άντζελα Δημητρίου ή ως Αγγελική Κιουρτσάκη; Το έχω ζήσει πολλές φορές και με πονάει.
Το καταλάβαινα αλλά έκανα υπομονή μόνο και μόνο για το παιδί μου. Και το άλλο παιδί μου αγαπώ εξίσου αλλά είναι πολύ μακριά, αυτό ήταν κοντά μου. Στεναχωριέμαι πάρα πολύ, δεν είναι όλα στη ζωή το χρήμα", δήλωσε, μεταξύ άλλων, η Άντζελα Δημητρίου.
Άντζελα, μπορεί η ζωή να μας δίνει συνεχώς νέα μαθήματα;
Έχω πάρει πολλά μαθήματα στη ζωή μου. Αυτό ίσως είναι και το τελευταίο. Καμιά φορά λες ότι όλα είναι καλά και ξαφνικά έρχεται μια μέρα που λες «γιατί έγινε αυτό;». Εγώ τα έκανα όλα σωστά. Μεγάλωσα σωστά τα παιδιά μου. Γιατί να υπάρχει αυτή η αχαριστία, η αδιαφορία, το bullying; Με λυπεί πάρα πολύ. Γιατί η μάνα είναι πάντα μάνα. Αγαπάει τα παιδιά της, τα εγγόνια της, τα σκέφτεται πάντα. Έρχονται όμως έτσι τα πράγματα που πρέπει να διαλέξεις: θες μια ήσυχη ζωή και ηρεμία από εδώ και πέρα ή θες να είσαι σε έναν πόλεμο συνέχεια με τους ανθρώπους που αναρωτιέσαι αν σε αγαπάνε πραγματικά.
Σε θέλουν ως Άντζελα Δημητρίου ή ως Αγγελική Κιουρτσάκη; Το έχω ζήσει πολλές φορές και με πονάει. Το καταλάβαινα, αλλά έκανα υπομονή μόνο και μόνο για το παιδί μου. Και το άλλο παιδί μου αγαπώ εξίσου, αλλά είναι πολύ μακριά, αυτό ήταν κοντά μου. Στενοχωριέμαι πάρα πολύ. Δεν είναι όλα στη ζωή το χρήμα, Νίκο.
Ο γονιός όμως δεν πρέπει να υποχωρεί πρώτος;
Υποχώρηση να κάνω εγώ; Αν έβλεπα ότι έστω ένας από τους δύο έπιανε μια δουλειά, θα μπορούσα να συνεισφέρω. Δεν θα άφηνα φυσικά πότε ένα μωρό να πεινάσει, θα πήγαινα σε ένα σουπερμάρκετ να αγοράσω ότι είχε ανάγκη. Όπως και έκανα μέχρι πρότινος. Γιατί πίστεψε με, εγώ τα έχω πληρώσει όλα. Και επειδή ο κύριος Φώτης Λώσης ισχυρίζεται ότι τον είχα συνεργάτη μου, να ξεκαθαρίσω ότι μάνατζερ μου είναι μόνο η κυρία Βάσω Καπώνη. Και δεν θα μπορούσε να είναι. Γιατί ο σωστός manager φροντίζει να έχει τον καλλιτέχνη του σε ηρεμία. Δεν του κάνει μπούλινγκ. Δεν του λέει «εγώ σε ανέβασα, εγώ σε αναζήτησα ξανά, γιατί ήσουν πεθαμένη και σε πήρα στα χέρια μου και σε έφτιαξα». Μετά από 50 ολόκληρα χρόνια να ακούσω αυτή τη κουβέντα.
Κι εσύ δεν αντιδρούσες;
Έκανα υπομονή για την Όλγα. Με φωνές, με βρισιές, δεν μπορείς να φανταστείς. Μια κατάσταση ολέθρια. Τώρα πια είμαι ήρεμη.
Δεν είναι όμως λογικό να θέλει και εκείνη να υπερασπιστεί τον άντρα της;
Όχι όμως εις βάρος μου. Όχι στην πλάτη μου.
Αυτό που έγινε στην Αμερική ήταν τόσο σοβαρό ώστε να επιστρέψουν άρον άρον;
Ξέρεις τι έγινε εκεί; Το νερό σου αρέσει, έτσι; Σε πληροφορώ ότι μου στέρησαν και αυτό. Πήγα να πάρω ένα μπουκαλάκι από το ξενοδοχείο, που είχε 11 δολάρια και έρχεται εκείνος και μου λέει: «Μην το πάρεις, γιατί έχει 100 δολάρια». Και λέω στη Φιλίτσα, τη στυλίστρια που μέναμε μαζί στο δωμάτιο «πάρε σε παρακαλώ στη ρεσεψιόν και ρώτα πόσο έχει το νερό, γιατί διψάω». Και της λένε «11 δολάρια». Λέω στον Φώτη «το νερό δεν είχε όσο είπες». Και γυρνάει και λέει στη Φιλίτσα «μην της ξανά μιλήσεις και μην της ξανά κάνεις κουμάντο, γιατί εμείς έχουμε παιδί και δεν μπορεί να κάνει έξοδα».
Νιώθω ότι έχεις πόνο μέσα σου.
Δεν έχω πόνο, παράπονο έχω. Ένα «γιατί;». Τίποτα άλλο. «Γιατί σε μένα;». Μόνο αυτό. Αυτό είναι το τίμημα της δόξας, που σου έλεγα. Οι περισσότεροι διάσημοι καλλιτέχνες έχουν βασανιστεί από τα ίδια τους τα παιδιά. Πάντα έλεγα «ό,τι θέλει η Όλγα να το έχει». Είναι πολύ δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί χωρίς να υπάρχει πατέρας. Ίσως μέσα της να είχε έναν καημό για αυτό και να το έριχνε σε μένα.
Κάθε μάνα όμως θέλει το καλύτερο για το παιδί της…
Εννοείται! Εγώ το παιδί μου ούτε το χτύπησα, ούτε το έβρισα ποτέ. Ήμουν μια μάνα στοργική, μια μάνα που δούλευε και δεν έκανε διακοπές για να είναι καλά το παιδί της. Να έχει τα ιδιαίτερά της, τα καλύτερα σχολεία, τα γυμναστήρια, την κολύμβηση, τα πάντα. Όσα δεν έκανα ποτέ εγώ για τον εαυτό μου τα έδωσα απλόχερα στο παιδί μου. Όλοι το ξέρουν. Όταν μεγαλώνει όμως ένα παιδί, κοιτάει να βρει το δρόμο του, δεν μπορεί να είναι γαντζωμένο στη μάνα του. Εγώ δεν μπορώ να πάω στη δική μου μάνα και να της πω: δώσε μου λεφτά, γιατί δεν πάει καλά η δουλειά μου. Θα αισθανθώ άχρηστη, ότι πεθαίνω. Εγώ πάλεψα τόσα χρόνια για να κάνω ένα όνομα. Το «Άντζελα Δημητρίου» μου ανήκει, δεν είναι ούτε της κυρίας Καπώνη (μάνατζερ), ούτε του γαμπρού μου, ούτε της κόρης μου. Το έχω φτιάξει με πολλά ξενύχτια και πολλές στερήσεις. Δεν είναι η κόρη της Δημητρίου, είναι η κόρη της Κιουρτσάκη. Ο κύριος Λώσης δεν έχει πεθερά την Άντζελα, έχει την Αγγελική.
Εσύ κοιμάσαι τα βράδια με τη συνείδησή σου καθαρή;
Ναι. Εγώ είμαι πολύ ήσυχη. Γιατί ξέρω ότι δεν είναι στον δρόμο. Έχεις δει το σπίτι που τους έχω αφήσει. Όσο για την εγγόνα μου, που όταν γεννήθηκε μου κρατούσε το μικρό μου δαχτυλάκι, σαν να καταλάβαινε ποια ήμουν, έχω κάνει πάρα πολλά για αυτήν, ακόμα και πριν έρθει στον κόσμο. Τόσα
που δεν μπορούσε να κάνει καμία άλλη.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)