Η Δέσποινα Βανδή, μιλώντας στο περιοδικό Celebrity προχώρησε σε μιας ειλικρινή και ταυτόχρονα πολύ τρυφερή εξομολόγηση που έχει να κάνει με τον σύζυγό της Ντέμη Νικολαϊδη αλλά και τα δυο τους παιδιά, Μελίνα και Γιώργο.
«Όταν τον γνώρισα, ένιωσα πράγματα, αλλά ίσως επειδή δεν με ενδιέφεραν τα “σκαλιά της εκκλησίας”, δεν μπορώ να σου πω ότι το σκέφτηκα. Δύο χρόνια αργότερα, όμως, αισθάνθηκα ότι αυτός ο άντρας ήθελα να γίνει ο πατέρας των παιδιών μου», λέει η καταξιωμένη τραγουδίστρια για τον Ντέμη Νικολαΐδη, ενώ στη συνέχεια εξομολογείται, ότι ο γάμος τους δεν πέρασε ποτέ κρίση, αποκαλύπτοντας μάλιστα και το μυστικό μιας υγιούς σχέσης: «Πολλά πράγματα. Ο γάμος είναι μια μακροχρόνια σχέση και στόχος είναι να μην «ξενερώσει» κανένας από τους δύο. Είναι σημαντικό η εξέλιξη των δύο αυτών ανθρώπων να είναι παράλληλη. Δεν γίνεται ο ένας να προχωράει μπροστά και ο άλλος να μένει πίσω, θα δημιουργηθεί χάσμα. Είναι σημαντικό τα «θέλω» του ενός να είναι αποδεκτά και από τον άλλο. Εγώ από την αρχή αυτής της σχέσης -και πριν από το γάμο αλλά και μετά–, πίστευα ότι δεν υπάρχει μόνο το εμείς. Υπάρχει και το εγώ και το εσύ. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να καταργήσεις το εγώ σου, ό,τι κάνουμε δηλαδή στα πρώτα χρόνια μιας σχέσης, που ξεχνάμε τους φίλους μας, παρασυρόμαστε από τον έρωτα και λειτουργούμε διαρκώς ως μια δυάδα που χωρίζει αναγκαστικά μόνο τις ώρες της δουλειάς. Για μένα αυτό δεν είναι υγιές. Θέλω να έχω τους φίλους μου, όπως θέλω να έχει και ο άλλος τους φίλους του. Το σημαντικότερο όλων όμως είναι η επικοινωνία, να μιλάς για τα πράγματα που σε απασχολούν, αλλά και να ακούς με ορθάνοιχτα αφτιά, γιατί ο άλλος μπορεί να σου δώσει μια δική του οπτική που εσύ δεν είχες σκεφτεί ποτέ. Αν τα νεύρα είναι τεντωμένα, καλύτερα να μη μιλήσεις εκείνη τη στιγμή. Έχει τύχει πολλές φορές όταν είμαι εκνευρισμένη να μιλήσω μετά από δύο μέρες, ώστε να έχω πλέον αποφορτιστεί, να μου έχει φύγει δηλαδή η ένταση και να είμαι ψύχραιμη στην τοποθέτησή μου».
Μιλώντας για τα παιδιά της, τη 16χρονη Μελίνα και τον 12χρονο Γιώργο, λέει πως «έχω εξαιρετική σχέση μαζί τους και έχω αφιερώσει άπειρες ώρες χτίζοντάς την. Υπήρξαν στιγμές που τα πράγματα δεν ήταν τόσο ρόδινα, που είχα γονατίσει από την κούραση και τα νεύρα, έκλαιγα με το παραμικρό -κυρίως στην πιο παιδική τους ηλικία- και έλεγα ότι δεν θα αντέξω άλλο. Παρόλο όμως που υπήρχε η εναλλακτική της βοήθειας, ήθελα να είμαι εγώ η βασική πηγή φροντίδας τους μέρα-νύχτα. Εύχομαι λοιπόν μεγαλώνοντας να πουν “η μάνα μας ήταν μια καλή μάνα”. Αυτό θα είναι η μεγαλύτερη αναγνώριση για εμένα».
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)