Το μυστικό είναι να ανοίξεις τα μάτια σου.

Ο καθένας από εμάς εμβαθύνει μέχρι εκεί που θέλει. Είναι πάντα δέλεαρ, να μπορείς να βλέπεις αυτό που οι άλλοι βλέπουν αδύνατον, ή που απλά δεν είχαν τη διάθεση να ρισκάρουν για να το δούνε. Ωστόσο, όταν θες πάντα το κάτι παραπάνω μπορεί και να θεωρηθεί παγίδα, το λεγόμενο ανικανοποίητο, αλλά και από την άλλη ποιος θα μας κρίνει και από ποια θέση. Η ανθρωπότητα προχωράει, όχι μόνο επειδή αυτός που ξέρει περισσότερα, συνεχίζει να ρωτάει, αλλά και γιατί βρίσκει το θάρρος να πει ότι βλέπει κάτι που ακόμα δεν υπάρχει, τουλάχιστον στα μάτια των πολλών. Επίσης, όταν αναθεωρούμε αυτά που ήδη ξέρουμε, όταν αμφιβάλλουμε, όταν δυσπιστούμε για το πόσο οι απαντήσεις που έχουμε θεωρητικά απαντήσει είναι και σωστές. Αν κάποιος σε μια ομάδα για παράδειγμα, βρει το κουράγιο να πει ότι υπάρχει κάτι πέρα από το προφανές, θα βρουν και οι άλλοι το κουράγιο να το ψάξουν και ψάχνοντας, μόνο βρίσκεις. Κάπως έτσι συνεχίζεται η ανθρωπότητα, κάποιος δεν σταματά να ρωτά, θέλοντας να ανακαλύψει τα κρυμμένα και με αυτό τον τρόπο παρασέρνει και άλλους. Την αυτογνωσία την ξεκίνησα πριν από 15 χρόνια και η πορεία, μου διδάσκει ότι όποτε λέω στον εαυτό μου ότι τώρα ξέρω, έχω καταλάβει ότι ήρθε η ώρα για παρακάτω μάθημα και μου βρίσκω νέα πόρτα εκμάθησης, να μου υπενθυμίσω ότι δεν ξέρω. Όταν μου ζητείται να μιλήσω σε διάλεξη, δεν έχω ούτε χαρτιά μπροστά μου, ούτε έχω προετοιμαστεί. Ανεβαίνω και κοιτώ τους ανθρώπους που διψούν να τους δώσεις κατεύθυνση. Στην αρχή κοντοστέκομαι και απλά παρατηρώ πρόσωπα και εκφράσεις και από την ενέργεια της ομάδας απλά ξεκινώ. Η δύναμη είναι μέσα σας ήταν το πρώτο που είπα στην τελευταία μου ομιλία και συνέχισα λέγοντας, ότι δεν θα αλλάξει κάτι επειδή θα σας πω εγώ σήμερα κάποια πράγματα. Θα αλλάξει γιατί απλά εσείς είσαστε έτοιμοι τώρα να ακούσετε και ήρθατε σε αυτή την αίθουσα με προοπτική του να προχωρήσετε. Εσείς είστε τώρα ανοιχτοί να δεχτείτε αυτά που χρόνια γνωρίζετε, αλλά δεν πράττετε. Ο δάσκαλος άλλωστε, θα έχετε ακούσει εμφανίζεται όταν ο μαθητής τον ζητήσει. Δεν υπάρχει μαγική διαδικασία, υπάρχει ‘πιστεύω' σε μένα και στις δεξιότητες μου και μπορώ να αντιστρέφω το όποιο εμπόδιο σε πρόοδο, σε εξέλιξη. Με αποδέχομαι και μαθαίνω να έχω αυτοεκτίμηση. Φυσικά αν δεν την έχεις διδαχτεί από το σπίτι σου, αργότερα θα σου είναι πιο δύσκολο να την κατανοήσεις, όχι όμως ακατόρθωτο να την πετύχεις. Αν οι γονείς, δεν αισθανόντουσαν ότι αξίζουν, αν δεν αποδέχονταν τους εαυτούς τους αληθινά, αν δεν ένιωθαν ελεύθεροι, αν ήταν ανίκανοι να μας μάθουν πώς τοποθετούνται τα όρια μέσα από ευγένεια, αν δεν είχαν καταφέρει να αποδεχτούν τα καλά και όμορφα της ζωής, τότε δεν είχαν φτιάξει μια καλή περιουσία αυτοεκτίμησης, που επακόλουθα το παιδί αφού δεν τα είδε αυτά, δεν τα ανέπτυξε. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ένα παιδί κατά 75% κάνει ότι βλέπει και όχι αυτά που το συμβουλεύουμε. Η ισορροπία δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα. Θέλει πολύ καλή διαχείριση εαυτού. Η αυτογνωσία είναι πανέμορφη, ένα ταξίδι υπέροχο, ότι πιο σημαντικό δώρο έχω προσφέρει στον εαυτό μου. Το βασικό είναι να ότι μαθαίνεις να πατάς στα πόδια σου, να μην σου βάζεις τρικλοποδιές και τα εμπόδια να μην σε καθίζουν σε αναστολή. Σε εναρμονίζεις, σε έχεις δυνατό, όχι εγωκεντρικό, δεν ζεις στα βουνά μόνος σου, ζεις στην πόλη με κόσμο και οφείλεις να συνυπάρχεις όμορφα, πολιτισμένα και ευγενικά. Μαθαίνεις να χρησιμοποιείς τις λέξεις με στόχο τα πετυχημένα αποτελέσματα. Να πράττεις μέσα από αγάπη για τους άλλους και όταν το κάνεις διαπιστώνεις ότι ούτως ή άλλως σε σένα επιστρέφει το καλό. Στην ουσία η βοήθεια εγωιστική πράξη είναι. Νιώθεις τόσο όμορφα όταν κάποιος σου λέει ευχαριστώ από καρδιάς, επειδή τον βοήθησες, γεμίζεις τόση απεριόριστη χαρά, που αυτό το συναίσθημα γίνεται ο θησαυρός σου..