Ο Φρόυντ πίστευε ότι οι ανασφάλειες και η ντροπή που νιώθουμε οι άνθρωποι, μας κανουν να παίρνουμε λανθασμένες αποφάσεις. Με τα χρόνια βλέπουμε ότι η θεωρία του όχι μόνο επιβεβαιώνεται αλλά μεγεθύνεται. Μια αιτία που συμβαίνει όλο και περισσότερο είναι οτι αυξάνονται οι περισπασμοί και μειώνονται οι αξιες. Η κοινωνία είναι φτιαγμένη έτσι που επιθυμεί να μας μουδιάζει το πόνο, με αποτέλεσμα ο πονος να γιγαντώνεται. Οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι έτσι, να θελουμε όλο και περισσότερα, να μην μας ικανοποιεί τίποτα σε βάθος χρόνου ό,τι και αν κάνουμε.
Οι περισπασμοί, ωστόσο, από μόνοι τους δεν είναι κάτι κακό, κατά καιρούς τους έχουμε όλοι μας ανάγκη. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν αρχίζουν να κυριαρχούν στη ζωή μας. Πολλοί περισπασμοί γίνονται εθιστικοί. Σε αυτούς θα αναφερθώ. Στους βλαβερούς. Στη βλαβερή σκέψη. Κάποιος για να νιώσει καλύτερα παροδικά θα πάρει ουσίες ή θα πιει ακατάπαυστα αλκοόλ. Θα νιώσει όμορφα για λίγο και μετά θα επιστρέψει στο πρόβλημα. Άλλος αντιμετωπίζει θέματα με τον-την σύντροφο, βρίσκει άλλον-άλλη σύντροφο να του ανεβάσει το ηθικό και όταν τελειώσει το φλερτ επιστρέφει και πάλι στη μιζέρια του. Όσο περισσότερο μουδιάζουμε λοιπόν τον πονο τόσο πιο επιτακτικός γίνεται. Δεν ξεφεύγεις από τα συναισθήματα σου ό,τι και αν κανεις όταν βρίσκεις περισπασμους.
Οι περισπασμοί δηλώνουν αδυναμίες. Οφείλεις να τις πατήσεις. Να τις αντιμετωπισεις. Να τις τελειώσεις γιατί θα σε κυνηγούν στο ξύπνιο σου, στον ύπνο σου, παντού. Θα γίνουν η σκιά σου και αυτή η σκιά έχει βαρύ τίμημα, λάθος κατεύθυνση ζωής. Δεν κυνηγάμε την ευτυχία, αντιμετωπίζουμε τον πονο και πλησιάζουμε προς την ευτυχία. Αν δεν γίνει αυτό, η κατάθλιψη, το άγχος και τα ψυχοσωματικά θα αυξάνονται. Το πρόβλημα είμαστε εμείς οι ίδιοι. Η απάντηση είμαστε εμείς οι ίδιοι. Στο που εστιάζουμε. Σε τι δίνουμε ζωή. Ήρθε πχ το διαδίκτυο στη ζωή μας για να μας κάνει τη ζωή πιο εύκολη και εμείς αντ´ αυτού έχουμε βρει και έχουμε αγαπήσει την αρνητική του πλευρά. Ώρες ατέλειωτες πάνω στα tablets, απομονωμένοι, μοναχικοί, παίζοντας παιχνίδια, φλερτάροντας πίσω από την οθόνη. Τι συμβαίνει; Θλίψη. Θες ελευθερία; Σκέψου την πιθανότητα να θυσιάσεις κάποια πράγματα στη ζωή σου και να διαλέξεις συνειδητά κάποια άλλα. Οι περισπασμοί πάνε και έρχονται. Αυτή η απόλαυση δεν κρατά ποτέ πολύ. Η ποικιλία χάνει το νόημα της. Από την άλλη, η προθυμία να εκφράζουμε τη γνώμη μας, μας απελευθερώνει. Η προθυμία να επιλέγουμε τη λύση, αντί την αποφυγή της, μας απελευθερώνει. Η προθυμία να παλεύουμε για όσα αγαπαμε αντί να τα εγκαταλείπουμε, μας απελευθερώνει. Η προθυμία να επιδιωκουμε τη καλυτέρευση μας, μας απελευθερώνει. Πώς; Βρίσκοντας ποιοι είμαστε. Τι θελουμε. Τι επιδιώκουμε. Ποιος ο στόχος. Ποιος ο σκοπός. Τι θα μας προσφέρει αυτός ο τρόπος ζωης. Τι θα μας αφαιρέσει. Η αλήθεια θα μας ξεβολέψει. Η αλήθεια είναι η δύσκολη επιλογή. Αλλά αυτή θα σε οδηγήσει στην ευτυχία. Οι σωστές ερωτήσεις λοιπόν οδηγούν στις σωστές απαντήσεις. Θέσε στον εαυτό σου τις σωστες ερωτησεις, αυτες που αποφευγεις και τόλμησε να τις απαντησεις με ειλικρίνεια. Δες βαθιά μέσα σου! Δες την αλήθεια!! Την αλήθεια!!!!! Αυτή που θα σε κάνει να δακρύσεις, όχι με αυτή που εχεις συμβιβαστει...
