Πως να σε οδηγήσεις στη συνειδητότητα

Οι άνθρωποι που ζουν τη ζωή τους μέσα από παζάρια και κανόνες ενώ μπορούν να πετύχουν πολλά στον υλικό κόσμο, παραμένουν σακατευμένοι και μόνοι στον συναισθηματικό τους κόσμο. Αυτό επειδή οι δοσοληψίες δημιουργούν σχέσεις βασισμένες στη χειραγώγηση. Η ενηλικίωση είναι η συνειδητοποίηση ότι μερικές φορές ακόμα και μια αφηρημένη αρχή είναι σωστή και καλή για χάρη του ίδιου του εαυτού. Ακόμα και αν θεωρούμε ότι ενδέχεται να μας βλάπτει στο σήμερα, ακόμα και αν ενδέχεται να βλάπτει άλλους, η ειλικρίνεια προς τον εαυτό μας είναι ο σωστός δρόμος. Η ανάπτυξη της ικανότητας λοιπόν να κάνουμε το σωστό, επειδή είναι το σωστό. Πώς να γίνει όμως αυτό όταν από μικρά παιδιά μας μαθαίνουν πως να λέμε ψέματα, να πράττουμε με ψέματα, καθώς έτσι θα πάρουμε αυτό που θέλουμε. Τι εννοώ; Να είσαι καλός με τους συγγενείς που δεν συμπαθείς και να τους φέρεσαι όμορφα, σου λένε οι γονείς. Αν το κάνεις αυτό θα σου πάρω ότι θες. Προσποιήσε  λοιπόν εσύ και μέσα σου υποφέρεις. Φοράς το συνολακι που σου έχουν αγοράσει, το οποίο σιχαίνεσαι, πας στο τραπέζι που δεν θέλεις, φοράς ένα ψεύτικο χαμόγελο και παρακαλάς να τελειώσει όλο αυτό το θέατρο για να πας σπίτι να φορέσεις τη φόρμα σου και να βγεις με τους φίλους σου. Να διαβάζεις τα μαθήματα σου, σου λένε, και αν περάσεις με καλό βαθμό θα σου πάρω αυτό που θες, επαναλαμβάνουν. Αν το ένα, αν το άλλο, αυτό που σου μαθαίνουν εντέλει είναι να σε δωροδοκούν. Άρα, δημιουργείς έναν εγωιστικό εαυτό που αναγκαστικά βγαίνεις αργότερα στη κοινωνία και στην εφηβεία συνάπτεις σχέσεις, που φυσικά πληγώνεσαι, γιατί δεν σου κάνουν τα χατίρια. Ποιος θέλει να κάνει παρέα με έναν εγωιστή, που σκέφτεται μόνο τον εαυτό του; Εκεί αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι δεν κάνεις καλά. Γιατί δεν πιάνει το ίδιο κόλπο; Γιατί ο έξω κόσμος δεν μου κάνει τα χατίρια, αναρωτιέσαι; Όσο πιο νωρίς φύγεις από αυτή τη συμπεριφορά και καταλάβεις ότι κανείς δεν οφείλει, τόσο πιο γρήγορα θα πλησιάσεις την προσωπική σου νίκη. Κανείς δεν οφείλει να σε αγαπά, κανείς δεν οφείλει να σε νοιάζεται, κανείς δεν οφείλει να σου κάνει τα χατίρια. Να εκτιμάς την αγάπη και την προσφορά των άλλων.

Ωστόσο, να μάθεις να βάζεις και τα όρια σου, γιατί ο καθένας αγαπά όπως φαντάζεται την αγάπη. Η αγάπη η αληθινή να θυμάσαι δεν πονάει. Η αγάπη είναι δώρο, είναι θαύμα. Κάνει μόνο καλό. Αν συναντηθείς με την αγάπη να της φέρεσαι ευγενικά γιατί θανατώνεται εύκολα. Είναι σαν ένα λουλούδι θέλει συνεχή φροντίδα. Όσο πιο νωρίς έρθεις στην ενηλικίωση τόσο πιο συνειδητή η ζωή που θα ζεις. Η συνειδητότητα σε κάνει να αναγνωρίζεις τα δικά σου σφάλματα και να σε βελτιώνεις. Δεν κατηγορείς πια άλλους για την ανημποριά σου. Αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου. Σε αγαπάς. Γεμίζεις το εσωτερικό σου άδειο δοχείο και είσαι έτοιμος πλέον να δώσεις. Αυτή τη φορά ότι πιο ακριβό έχεις. Την αγάπη σου. Όταν συμβεί αυτό, ο σπόρος της αγάπης ανθίζει. Όταν φύγει το εγωκεντρικό παιδί, τότε έρχεται η αγάπη!