Άλλο ένα Live του J2US πέρασε και ευτυχώς, με τη στήριξη του κόσμου που μας ψήφισε, η Στέλλα Κονιτοπούλου κι εγώ ετοιμαζόμαστε για την επόμενη εμφάνισή μας, με το τραγούδι "Μία σου και μία μου" που έγινε τεράστια επιτυχία το 1998 με τη φωνή της Άντζυ Σαμίου σε μουσική του Κώστα Μηλιωτάκη και στίχους της Ναταλίας Γερμανού. Ω ναι! Θα πω τραγούδι που με υπογραφή της... παρουσιάστριάς μου! Διπλό άγχος.
Όλοι σχολιάζουν στα social media και όχι μόνο το γεγονός ότι "το χαίρομαι και το ζω". Μα αυτή δεν είναι η ουσία; Να κάνουμε πράγματα που μας αρέσουν, που αγαπάμε που γεμίζουν την ψυχή μας και να μην τα κάνουμε μέτρια, χωρίς πάθος. Να δίνουμε όλο μας το "είναι" και να ευχαριστιόμαστε την κάθε στιγμή. Κι αν γίνει και κάτι απρόοπτο τώρα που το σκέφτομαι... και τι έγινε; Ναι αγχώθηκα το Σάββατο γιατί είχα προσπαθήσει πολύ ώστε να είναι όλα άψογα, αλλά συμβαίνουν αυτά στα "Live" ανα τον κόσμο. Προχωράμε.
Αυτό που απολαμβάνω περισσότερο στο J2US εκτός, φυσικά, από το Live είναι οι πρόβες, η προετοιμασία, οι άνθρωποι και η παρέα. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο να δεθούν κάποιοι άνθρωποι σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, είναι γεγονός. Σίγουρα δεν είναι ότι όλοι με όλους κάνουμε στενή παρέα, εκ των πραγμάτων αδύνατο γιατί είμαστε και πολλοί. Αλλά όλοι έχουμε απίστευτη συμπάθεια μεταξύ μας. Είμαστε πολλές ώρες μαζί, ειδικά τα Σάββατα και περνάμε φανταστικά.
Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο ωραίο είναι το κλίμα. Στις πρόβες με τους vocal coaches (το team της Βικτώριας Χαλκίτη είναι ότι καλύτερο κυκλοφορεί) στις αρχές της εβδομάδας, στην τεχνική πρόβα με όλο το team της Barking Well να είναι "alert" κάθε Πέμπτη για να τα φτιάξουν όλα στην εντέλεια και φυσικά τα Σάββατα που τσεκάρουν και την παραμικρή λεπτομέρεια.
Το έχετε καταλάβει από τις αναρτήσεις μας στα social media πως είμαστε αρκετές ώρες πριν τις 20:00 εκεί, αλλά περνάνε "νεράκι". Κάνουμε τις πρόβες μας on stage, τρώμε παρέα (ο μπουφές τα σπάει), μιλάμε, σχολιάζουμε, ξανά πρόβες μόνοι με τους coaches μας, βόλτες στο χώρο, πηγαδάκια, γέλια και όμορφες στιγμές.
Αυτός είναι και ο λόγος που όποιος έχει συμμετάσχει σε κάποιο από τα J2US του Νίκου Κοκλώνη "κολλάει" και κάνει με τον έναν ή άλλον τρόπο πάντα...comeback!
Και δεν μιλάω μόνο για την Άντζελα Δημητρίου που επέστρεψε στο μουσικό show ως coach (πρόπερσι ήταν η "δασκάλα" του Παύλου Σταματόπουλου) ή τον Τριαντάφυλλο που και ο ίδιος βρέθηκε δύο σεζόν στο J2US. Ούτε μόνο για τους τραγουδιστές που εμφανίζονται ως guests on stage. Μιλάω για καλλιτέχνες ή και διαγωνιζόμενους που έρχονται στα Lives και παρακολουθούν το show από κοντά, άσχετα αν τους βλέπουμε στον οθόνη ή όχι.
Η Εβελίνα Νικόλιζα και ο Παναγιώτης Ραφαηλίδης, για παράδειγμα, που είμαστε μαζί στο "Καλύτερα δε γίνεται" μου είχαν πει από την αρχή ότι θα απολαύσω απίστευτα την εμπειρία και έρχονται μάλιστα στο Γαλάτσι για να δουν πρώην συνεργάτες, φίλους που γνώρισαν στην παραγωγή του "Just" και να παρακολουθήσουν τα acts των νέων διαγωνιζόμενων.
Γιατί όσο μαγικό και φαντασμαγορικό είναι το συγκεκριμένο show από την τηλεόραση, πιστέψτε με, άλλο τόσο είναι και από "μέσα" γι΄αυτό όλοι μας "κολλάμε" με αυτή τη "μαγεία" του.
Χρήστος
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)