Μια συγκεκριμένη αντιμετώπιση της ζωής όταν ελέγχεσαι από τον εξωτερικό παράγοντα και όχι από τον εαυτό σου, είναι η παρακάτω. Διοχετεύεις την ενέργειά του σε κάτι, σε απογοητεύει, καθώς αλλιώς το θεωρούσες, αλλιώς σου βγαίνει, μελαγχολείς, το συζητάς για κάποιο χρονικό διάστημα, ή κλείνεσαι στον εαυτό σου. Μετά βρίσκεις το αντίδοτο, το ονομάζεις ευτυχία. Έχεις θολώσει, άρα όλα είναι ιδανικά, μέχρι για άλλη μια φορά να δεις την πραγματικότητα και να γυρίσεις στην αρχική σου μελαγχολία, που όλα σου φταίνε και τίποτα δεν ρέει όπως θα ήθελες. Ωστόσο, σου προτείνω να διαλέξεις μια διαφορετική στάση ζωής. Την χαρά, αντί την απελπισία, την ευτυχία αντί τα δάκρυα, την δράση αντί την απάθεια, την ανάπτυξη αντί της στασιμότητας. Να διαλέξεις την ζωή, να διαλέξεις τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει καμία δύναμη έξω από εσένα, δεν βρίσκεσαι σε κανενός το έλεος.
Μάθε να ρισκάρεις και η ζωή θα παίρνει την κατεύθυνση της προσωπικής σου πληρότητας. Θα αλλάζει όμως, όταν θα είσαι πρόθυμος να ρισκάρεις και να πειραματιστείς με την δική σου ζωή, πρωτίστως. Και αφού ρισκάρεις και δεις και ζήσεις, μαθαίνεις ποιος είσαι και μόνο μέσω αυτής την μάθησης που δεν σπουδάζεται και δεν διδάσκεται στα σχολεία, που αν ρωτάς την γνώμη μου θα έπρεπε, εξελίσσεσαι. Θα έπρεπε κύριο μάθημα να ήταν, πώς να εκτιμά και να ζυγίζει ο καθένας με τα δικά του μάτια το σωστό για τον ίδιο. Πώς να αγαπά και να σέβεται τον εαυτό του και κατ¨ επέκταση και τους γύρω του. Πώς να μάθει να διαχειρίζεται τον θυμό του και πώς να μην αντιδρά αρνητικά απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό, για να μην τον αρρωσταίνει. Επιστρέφοντας όμως στο τώρα, με τα όσα γνωρίζουμε, μπορούμε να κατανοήσουμε ότι κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε εμείς οι ίδιοι, άρα να μην το απαιτούμε και από τον άλλον. Όλοι κάνουμε λάθη, το όμορφο είναι να βγαίνουμε σοφότεροι από τα λάθη μας και όχι πιο στενοκέφαλοι. Ποτέ δεν είσαι ίδιος. Άλλος ήσουν πριν διαβάσεις το συγκεκριμένο άρθρο, άλλος, αφού το διάβασες. Κάτι μπήκε μέσα σου, μια σκέψη έστω και αυτό είναι υπέροχο.
Κάθε μέρα όταν αποκτάς συνείδηση, αντιλαμβάνεσαι ότι επιθυμείς να γίνεσαι πιο ενδιαφέρον για να μπορείς να μεταδίδεις την χαρά σου, αλλά και τις δημιουργικές σκέψεις σου. Κάθε μέρα να θυμίζεις στον εαυτό σου, να ακούει πραγματικά και να προσπαθεί να ακούει και την πλευρά του άλλου και ίσως να αναζητά τον λιγότερο απειλητικό τρόπο να πει την γνώμη του, χωρίς να τρομάζει τον άλλον. Να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου, ότι δεν ζητάς την τελειότητα από τον άλλον, αφού και ο ίδιος δεν είσαι τέλειος, άρα δεν κινδυνεύει κανείς δίπλα σου, ούτε και εσύ από τον εαυτό σου. Υπάρχει η ασχήμια, αν έλεγα ότι δεν υπάρχει, θα ήμουν παράλογη, αλλά υπάρχει και η ομορφιά. Το θέμα είναι που εστιάζεις. Όπως, υπάρχει και η αγάπη. Σε μικρότερες ηλικίες την περνάμε από φάσεις. Αγάπη-μίσος, αγάπη-πόθος, αγάπη-φόβος, αγάπη-δύναμη και αν έχεις κατανοήσει, έχεις φθάσει στο σκέτο αγάπη και έχεις καταλάβει ότι είναι τεράστια λέξη για να της προσκολλάμε μικρότερες δίπλα της. Αν την μειώνουμε άλλωστε, μειώνουμε την πραγματικότητά μας, κατά συνέπεια την αλήθεια μας..
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)