Σήμερα, γνωρίζουμε με βεβαιότητα πως το μητρικό γάλα περιέχει όλα τα θρεπτικά συστατικά που έχει ανάγκη το νεογέννητο μωρό τους πρώτους μήνες της ζωής του. Καθώς μεγαλώνει, μετά τους έξι μήνες, η διατροφή του μωρού γίνεται σταδιακά πιο πλούσια καθώς εισάγουμε συνεχώς καινούργιες τροφές και γεύσεις. Άραγε αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να διακόψουμε το μητρικό γάλα; Η απάντηση είναι μία: Όχι – αν θέλουμε, μπορούμε να συνεχίσουμε να θηλάζουμε το μωρό μας.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συστήνει το μητρικό θηλασμό ως αποκλειστική πηγή θρέψης του βρέφους για τους πρώτους έξι μήνες της ζωής του. Στη συνέχεια πρέπει να εμπλουτίσουμε τη διατροφή του με ποικιλία στερεών τροφών, καθώς μεγαλώνει και οι διατροφικές του ανάγκες αυξάνονται. Παρ’ όλα αυτά, η διαφοροποίηση της διατροφής δεν σημαίνει απαραίτητα τον απογαλακτισμό από το μητρικό γάλα. Μπορούμε κάλλιστα να συνεχίσουμε να θηλάζουμε το μωρό μας, αποκλειστικά ή σε συνδυασμό με βρεφικό γάλα σε σκόνη.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, όμως, το δίλλημα αυτό μας κάνει να σκεφτόμαστε πως την μια δεκαετία πριν συζητούσαμε για τα πλεονεκτήματα του θηλασμού, ενώ τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο να συζητάμε αν είναι «φυσιολογικό» να θηλάζει ένα νήπιο και μέχρι ποια ηλικία μπορεί να γίνει ο απογαλακτισμός.
Τελικά, υπάρχει όριο στο θηλασμό;
Κάποια στιγμή θα πάψουμε να θηλάζουμε το μωρό μας. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί: η επιστροφή στη δουλειά μας, η κούραση της καθημερινότητας και η εξάρτηση που εκ των πραγμάτων δημιουργείται μεταξύ της μητέρας και του βρέφους. Υπάρχει όμως «ψυχολογικό» όριο;
Στην πραγματικότητα, η κάθε μητέρα είναι αυτή που θα βάλει το δικό της όριο, είτε αυτό είναι στις σαράντα ημέρες, είτε στους έξι μήνες είτε στους είκοσι τέσσερις. Εξάλλου, ο μητρικός θηλασμός είναι ένα πολύτιμο δώρο για το μωρό και τη μητέρα καθώς ενισχύει όχι μόνο το ανοσοποιητικό σύστημα και την εγκεφαλική ανάπτυξη του βρέφους αλλά και το συναισθηματικό δεσμό μεταξύ τους. «Κατά το θηλασμό αναπτύσσεται μια βαθιά σχέση αγάπης και στοργής με το μωρό μας», επισημαίνει η ψυχολόγος Ειρήνη Μπίρμπου και συνεχίζει λέγοντας, «…η σωματική επαφή και η ζεστασιά που απολαμβάνει κατά το θηλασμό, δίνουν τις πρώτες γερές βάσεις της ψυχολογικής του ανάπτυξης. Η ψυχική ανάπτυξη του μωρού μας επηρεάζεται πολύ από το θηλασμό καθώς παρατηρείται ότι τα παιδιά που έχουν απολαύσει τη σωματική επαφή με τη μητέρα τους έχουν πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και γίνονται πιο γρήγορα ανεξάρτητα. Όμως, οι μητέρες είναι οι πιο αρμόδιες για να αποφασίσουν πόσο θέλουν και μπορούν να διαρκέσει ο θηλασμός. Η εμπειρία του θηλασμού πρέπει να είναι ευχάριστη και για τους δύο, μητέρα και βρέφος. Αν η μητέρα έχει αρνητικά συναισθήματα για το θηλασμό αυτά θα εισπράττονται από το παιδί ως απόρριψη. Επομένως, σε καμιά περίπτωση οι μητέρες δεν πρέπει να πιέζονται και να γεμίζουν ενοχές αν δεν μπορούν να συνεχίσουν το θηλασμό για μεγάλο διάστημα. Εξάλλου η ψυχική ηρεμία της μητέρας προέχει. Συνεπώς, η σωστή ενημέρωση και η εμπιστοσύνη σε αυτό που αισθάνεται η κάθε μητέρα είναι η πιο σωστή απάντηση για τη διάρκεια του θηλασμού».
Ο θηλασμός είναι επιλογή!
Όσα κι αν είναι τα πλεονεκτήματα του θηλασμού, δεν θα πρέπει να νιώθουμε τύψεις και ενοχές αν τελικά δεν θηλάσουμε το μωρό μας. Αυτό δεν σημαίνει πως θα επηρεαστεί η ανάπτυξη ή η υγεία του μωρού μας ή ο μεταξύ μας συναισθηματικός δεσμός, αλλά ούτε πως είμαστε πιο ανεπαρκείς μητέρες. Αν, απ’ την άλλη πλευρά, αποφασίσετε να θηλάσετε και στην πορεία νιώθετε πως θέλετε να παρατείνετε το θηλασμό του μωρού (ή του νηπίου σας), μη νιώθετε πως υπερβαίνετε κάποιο όριο. Η επιλογή και η απόφαση εξακολουθεί να είναι όλη δική σας και μάλλον έχετε στο πλευρό σας τους ειδικούς που ασχολούνται με τον θηλασμό.
Για παράδειγμα, η Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία συστήνει αποκλειστικό θηλασμό για όλα τα βρέφη μέχρι έξι μηνών και πως ο θηλασμός θα πρέπει να συνεχιστεί για τουλάχιστον το πρώτο έτος της ζωής του παιδιού. Για όσο περισσότερο διάστημα συνεχιστεί, υπάρχουν μεγαλύτερα οφέλη για τη μητέρα και το παιδί. Τέλος, συστήνει επίσης πως «δεν υπάρχει ανώτερο όριο στη διάρκεια του θηλασμού ούτε και στοιχεία ψυχολογικής ή αναπτυξιακής βλάβης από το θηλασμό μέχρι τον τρίτο χρόνο της ζωής του παιδιού ή και περισσότερο».
Της Ελένης Δασκαλάκη, με τη συνεργασία της Ειρήνης Μπίρμπου, ψυχολόγου (eirini_mpirmpou@yahoo.gr).
Διαβάστε περισσότερα στο www.paidimag.gr.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)