Μια νύφη, μια πεθερά και η προαιώνια σύγκρουσή τους. Η ιστορία μιας μάνας που διεκδικεί συνεχώς τον γιο της, που απορρίπτει μετά βδελυγμίας κάθε σύντροφό του, που μάχεται πεισματικά όποιο ον τολμήσει να διεκδικήσει την προσοχή και την αγάπη του. Στις 13 Νοεμβρίου η "Νύφη κουράγιο" κάνει πρεμιέρα και μια βιτριολική πεθερά (Ζωή Λάσκαρη), ξεκινά να βασανίζει μια αθώα νύφη (Μαρία-Ελένη Λυκουρέζου). Ηθικός αυτουργός του εγχειρήματος, ο Νίκος Μουτσινάς. Γράφει, σκηνοθετεί, καθοδηγεί ευρηματικά και συντονίζει με κέφι μια ξεκαρδιστική κωμωδία. Η Ζωή Λάσκαρη, έχοντας συνεργαστεί με μερικούς από τους σπουδαιότερους ανθρώπους του θεάτρου (από Κακογιάννη, Βολανάκη, Βουτσινά μέχρι Άντολφ Σαπίρο) και έχοντας αφιερώσει 31 χρόνια στο ρεπερτόριο, με δύσκολα, μα κερδισμένα στοιχήματα, αυτήν τη χρονιά, επιστρέφει στην κωμωδία. Γέλιο, έξυπνο χιούμορ, μια καλή παρέα πάνω στη σκηνή κι ένα σπινθηροβόλο κείμενο. Η Ζωή στη σκηνή. Η Ζωή Λάσκαρη ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι το 1966, εντυπωσιάζοντας με τις πρώτες εμφανίσεις της στα έργα: "Μιας πεντάρας νιάτα" των Γιαλαμά - Πρετεντέρη, "Η παγίδα" του Pομπέρ Τομά και "Βαθιά γαλάζια θάλασσα" του Ράτιγκαν. Το εκτυφλωτικά γοητευτικό κορίτσι σαγήνευε τα πλήθη με την εξωπραγματική ομορφιά του και το ξεχωριστό υποκριτικό του στυλ. Το κοινό τη λάτρεψε και την αγκάλιασε ολόθερμα στα "Μαριχουάνα Στοπ", "Εραστές του ονείρου", "Ο άνθρωπος που γύρισε από τον γύψο", "Πώς να κερδίσετε τον άντρα σας", "Ξυπόλητη στο Πάρκο", "Η κυρία του Μαξίμ". Γεμίζει ασφυκτικά τα θέατρα, όταν ακολουθούν τα "Φρύνη, η εταίρα", "Παντρεύομαι τον άντρα μου", "Εγώ, εσύ και ο άλλος", "Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές", "Μις Πέπσι" κ.α. Η τελευταία φορά που πρωταγωνιστεί σε κωμωδία είναι το 1984, με το έργο του Μπιλ Μάνχοφ, "Η Ντόρις και ο γυαλάκιας". Από το 1990 και μετά, ο Μίνως Βολανάκης την σκηνοθετεί στην μεγάλη θεατρική επιτυχία.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)