Αν και το καλοκαίρι φθάνει σιγά σιγά προς το τέλος του, μιας και βρισκόμαστε στα μισά, περίπου, του Αυγούστου, ο καιρός παραμένει ιδανικός για διακοπές αλλά και ημερήσιες εξορμήσεις σε κάποια παραλία. Ήλιος, θάλασσα και καλή παρέα είναι τα γνωστά και μη εξαιρετέα συνθετικά, για να περάσετε καλά τις ημέρες των διακοπών σας. Αν όμως μετά τη βουτιά σας, θέλετε να χαλαρώσετε και να «βυθιστείτε» στην ιστορία ενός βιβλίου, εμείς σας προτείνουμε πέντε βιβλία που θα σας κρατήσουν την καλύτερη συντροφιά κάτω απο τον ζεστό καλοκαιρινό ήλιο.
ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ
H καρδιά μου κάτι περιμένει και δε λέει να ‘ρθει. Μαραίνεται σαν λουλούδι που γερνάει προτού προφτάσει ο άνεμος να αγγίξει τη γύρη του… Ώσπου ήρθε ο έρωτας… Και είναι ένας έρωτας σαν αρπακτικό… Που αν τον δεις να έρχεται καταπάνω σου, νιώθεις τα πόδια σου να τρέμουν γιατί φοβάσαι την επίθεσή του και ξέρεις ότι δε θα του γλιτώσεις αν πέσεις στα νύχια του…Άνθιμος, Κυβέλη, Ορφέας, Περσεφόνη, Λάζαρος, Ευρυδίκη, Ορέστης… Πρόσωπα που κρύβουν ζοφερά μυστικά, παίζουν με το μύθο και την αλήθεια, και συνθέτουν ένα περίεργο ερωτικό γαϊτανάκι που δοκιμάζεται στη φωτιά του χρόνου. Με φόντο τις Σπέτσες και με αφορμή μια δολοφονία, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά πως ο συνήθης ύποπτος για τα μεγάλα λάθη και τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα είναι ο απόλυτος, αναρχικός και αδίστακτος έρωτας.
Η ΚΑΡΔΙΑ ΘΥΜΑΤΑΙ, ΚΑΙΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
Τον ξέβρασε αναίσθητο η θάλασσα σε μια παραλία του Ναυπλίου μετά από ένα τοπικό μπουρίνι. Στο νοσοκομείο διαπιστώθηκε ότι πάσχει από αμνησία. Μόλις ανάρρωσε από τα τραύματά του, βρήκε δουλειά και σπίτι, και συνδέθηκε ερωτικά με μια δασκάλα. Αλλά δεν είχε ανακτήσει τη μνήμη του, δε θυμόταν ούτε το όνομά του.Μια μέρα χτύπησε την πόρτα του μια άγνωστη. Δεν μπόρεσε να δει πώς ήταν – την ηλικία της, το ύψος της, το ντύσιμό της· γιατί μόλις αντίκρισε τα μάτια της αισθάνθηκε χαμένος. Ήταν σκούρα μπλε σαν το ανοιχτό πέλαγος και, καθώς τα κοίταζε καθηλωμένος, μια αβάσταχτη νοσταλγία πλημμύρισε την ψυχή του... «Αντρέα, δε με θυμάσαι;» του είπε η άγνωστη με τα μπλε μάτια. «Είμαι η γυναίκα σου». Λίγο αργότερα έμαθε ότι ο γάμος τους είχε ναυαγήσει και ζούσαν σαν δυο ξένοι κάτω από την ίδια στέγη. Το μυαλό του δε θυμόταν τίποτα από την παλιά ζωή του. Αλλά η καρδιά θυμάται…
ΔΥΟ ΦΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΛΙΑ, ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ
Μια γυναίκα που λατρεύτηκε. Που έκανε όλη την Ελλάδα να την ερωτευτεί. Τη στιγμή που γεννήθηκε, ένας νάρκισσος ξεπρόβαλλε το κεφαλάκι του από το χώμα και τα αστέρια πήραν φωτιά. Δώρα μοναδικά της χάρισαν, τα βιολετιά της μάτια. Κι ένα υποκριτικό ταλέντο, αστείρευτο. Μια ζωή στο κόκκινο, η ζωή της. Κρυμμένη πίσω από λάθη και πάθη, μυστικά και ψέματα. Φόνους, υπεξαιρέσεις, απιστίες και αμαρτίες ανείπωτες. Κάθε άντρας που βρέθηκε δίπλα της, την ερωτεύτηκε. Κάθε παιδί που γέννησε, τη μίσησε. Μα δεν την ενδιέφερε διόλου. Τους φερόταν υποτιμητικά. Γιατί δεν είχαν ταλέντο, δεν είχαν ομορφιά, δεν ήταν διάσημοι. Θα έρθει άραγε η στιγμή που θα χαρίσει το βασίλειό της για δυο φιλιά; Ένα μυθιστόρημα που ανασαίνει τις μυρωδιές του φεγγαριού, βουτάει στο απέραντο γαλάζιο των νησιών μας, γεύεται στάλες από τη γοητεία της Ρώμης, περπατάει ξυπόλητο στον τελευταίο κρυμμένο παράδεισο σε αυτή τη γη. Και τραγουδάει για μια αγκαλιά, χάνεται σε δυο φιλιά… Γιατί η αγάπη είναι σαν την αλφάβητο. Πρέπει να έχεις κάποιον κοντά σου να σ’ τη συλλαβίσει από την αρχή.
ΔΙΔΥΜΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ, ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ
Κι ύστερα έκλεισε τα χέρια του γύρω μου κι ύστερα βυθίστηκα στην αγκαλιά του άντρα που αγαπούσα. Το χαμόγελό του έγινε ένα με το τρέμουλο της καρδιάς μου. Κι ύστερα θόλωσαν τα μάτια μου από τη γλύκα του σμιξίματός μας. Ακόμα και το φεγγάρι θολό μού φάνταζε. Ήταν εκείνη η ώρα η παραδεισένια. Η ώρα που τα δυο κορμιά μας έγιναν ένα. Ο Ανδρέας μού έλεγε πως με αγαπούσε. Και το ολόγιομο φεγγάρι άκουσε τα λόγια του, έγινε κατακόκκινο από χαρά κι έγειρε για να δροσιστεί στο κανάλι του γλυκού νερού που λίμναζε ανάμεσα στους καλαμιώνες. Το άκουσα στ’ αλήθεια να αναστενάζει από ευτυχία. Το κοίταξα πώς έλαμπε ψηλά στον ουρανό. Το κοίταξα πώς λουζόταν στο νερό δίπλα μου. Ήταν ευλογημένη εκείνη η νύχτα. Η νύχτα με τα δίδυμα φεγγάρια... Ένας πρίγκιπας. Ένα άσπρο άλογο. Μια νύχτα με δίδυμα φεγγάρια, που ανάσαινε την ομορφιά της Κερκίνης. Κι η Αλίκη φέρνει στον κόσμο δύο δίδυμα κοριτσάκια. Μόνο που αναγκάζεται να πουλήσει το ένα της παιδί… Η Αγάπη και η Ελισάβετ μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό. Μεγαλώνουν χωρίς να ξέρουν την ύπαρξη η μια της άλλης. Μέχρι που οι ζωές τους μπλέκονται αδυσώπητα. Ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα, την αναπνοή του Θεού πάνω στη γη. Μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, που χορεύει ανάμεσα στο όνειρο και την αλήθεια, προσπαθώντας να κεντήσει την ίδια την αγάπη.
ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΚΛΕΙΔΙΑ, ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ
Αυτό κι αν ήταν αλλόκοτο βιβλίο! Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω… Δεν ήθελε να ξεκινήσει με τίποτα, δεν μπορούσε να τελειώσει με τίποτε! Ας τα πάρω, όμως, από την αρχή…Πρώτα απ’ όλα, όταν γεννήθηκε η ιδέα, την απέρριψα! Από πού κι ως πού εγώ να γράψω κάτι που, αν δεν ήταν αστυνομικό, είχε πάντως τις… αποχρώσεις του; Πώς θα κατάφερνα κάτι που πάντα φοβόμουν; Έριξα την προσοχή μου σε κάτι άλλο που σκέφτομαι από καιρό. Ούτε αυτό ήθελε να βγει, όμως! Και ξαφνικά στην έκθεση βιβλίου στο Ζάππειο μια αναγνώστρια, η Ειρήνη, φεύγοντας, μου είπε κάτι που θεώρησα πως, αν δεν ήταν σημάδι, του έμοιαζε αρκετά. Μου δήλωσε: «Πολύ θα ήθελα να σε δω και σε κάτι αστυνομικό!» Αυτό ήταν… Εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι θα έγραφα το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Ή έτσι νόμισα τουλάχιστον… Όλα εναντίον μου! Κοσμογονικές αλλαγές, ανατροπές, πολλές στεναχώριες στο φιλικό μου περιβάλλον με γονάτισαν στην κυριολεξία. Με πολύ κόπο έπιασα το νήμα, κι εδώ χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον γιο μου, τον Αλέξανδρο. Το παλικάρι μου πέρασε ώρες να συζητάει μαζί μου κάθε πιθανή εκδοχή του βιβλίου, με συμβούλευε, με βοηθούσε να μην κάνω λάθη, μου έδινε ιδέες, με ενθάρρυνε και με έκανε να συνεχίζω. Αρκετές φορές έψαχνε στο διαδίκτυο λεπτομέρειες που χρειαζόμουν και μου τις παρουσίαζε, δίνοντάς μου ακόμα ένα κίνητρο να προχωρήσω. Πρώτη φορά μέχρι και η κόρη μου κινητοποιήθηκε, είχε λόγο και άποψη ως προς την ιστορία. Ξαφνικά έγιναν… οικογενειακή υπόθεση τα πέντε κλειδιά! Κι όταν επιτέλους ολοκληρώθηκε το βιβλίο, όταν έγραψα τη λέξη «τέλος», τότε συνειδητοποίησα πόσο μεγάλη αλήθεια είναι αυτό που λέω πάντα: δεν υπάρχει καλύτερο ταξίδι μυαλού από αυτό που μόνο ένα βιβλίο μπορεί να προσφέρει! Τα πέντε κλειδιά με κράτησαν όρθια και λειτουργική. Το μυαλό έφευγε μακριά, γινόταν ένα με την ηρωίδα και τις αγωνίες της. Η Λένα δεν υπήρχε εκείνες τις ώρες… Γι’ αυτό και αφιερώνω το συγκεκριμένο βιβλίο εξ ολοκλήρου στον άντρα μου και στα παιδιά μου και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που είναι δίπλα μου σε κάθε βήμα…
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)