Η Σάγια Χάνσεν και ο Ιβάν Σβιτάιλο, φωτογραφίζονται μαζί για το περιοδικό «HELLO!» και μιλούν για όλα στη δημοσιογράφο Μελίνα Κολιτσοπούλου! Στην συνέντευξη που παραχωρούν, αναφέρονται μεταξύ άλλων, στο μιούζικαλ «Sweet Charity», όπου συμπρωταγωνιστούν, τα νέα επαγγελματικά τους σχέδια αλλά και τις δυσκολίες που έχουν περάσει μέχρι σήμερα.
Είπες ότι το 2016 είναι η χρονιά σου. Τι ονειρεύεσαι;
ΣΑΓΙΑ ΧΑΝΣΕΝ: Από κοριτσάκι κάνω μεγάλα όνειρα. Θυμάμαι τη μητέρα μου να προσπαθεί να με προσγειώσει. Από τα 17 μου περίπου άρχισα σιγά-σιγά να πραγματοποιώ κάποια από αυτά, οπότε άλλαξε και η μητέρα μου στάση. Αυτό δε σημαίνει ότι όλα ήταν στρωμένα από ροδοπέταλα. Η ζωή μου είναι ένας μαραθώνιος. Δεν έχω επιτύχει τίποτα χωρίς πολύ ιδρώτα, υπομονή και γερό στομάχι. Βρήκα πάρα πολλές κλειστές πόρτες, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Πιστεύω ότι όταν παλέψεις για κάτι, θα συμβεί. Μου έλεγαν ότι δε θα κάνω ποτέ καριέρα στην Ελλάδα. Όχι λόγω έλλειψης ταλέντου, αλλά εξαιτίας του χρώματός μου. Ότι ο Έλληνας δεν μπορεί να ταυτιστεί με τη διαφορετικότητα. Έκαναν λάθος! Ο ρατσισμός που υπάρχει είναι γενικός.Τίποτα απ όσα έχω ζήσει δε μ’ έχει κάνει να σταματήσω να ονειρεύομαι. Αυτό τον καιρό ονειρεύομαι ο δίσκος μου, που είναι προσωπικό μου στοίχημα, να βγει έξω από τα σύνορα της Ελλάδας. Επίσης, ονειρεύομαι να παντρευτώ και ν’ αποκτήσω παιδιά- είναι η πρώτη φορά που σκέφτομαι κάτι τέτοιο!
Είσαι μοναχικός;
ΙΒΑΝ ΣΒΙΤΑΪΛΟ: Νομίζω ναι. Στο τέλος μιας έντονης μέρας, αποτραβιέμαι. Έχω ανάγκη την ησυχία.
Έχω μετρημένους φίλους, αλλά θα μπορούσα να τους πω και οικογένεια. Και όλα αυτά που κάνω θέλουν τον χρόνο τους, ειδικά η μουσική. Γενικά είμαι δοσμένος στη δουλειά και δεν κάνω ποτέ εκπτώσεις. Αλλά το απολαμβάνω και είμαι ευγνώμων. Η ζωή μου ήταν μέχρι τώρα γεμάτη έντονα πράγματα, θετικά και αρνητικά. Σταθερότητα και πληρότητα ένιωσα όταν γύρισα από τη Νέα Υόρκη. Χωρίς απωθημένα, χωρίς να είμαι πεινασμένος πια, χωρίς να εκβιάζω τη ζωή να μου δώσει πράγματα. Δουλεύω από μικρός, μεγάλωνα σχεδόν μόνος, κι όταν νιώθεις μετέωρος σκληραίνεις, στεναχωριέσαι, ζηλεύεις κάτι που δεν έχεις. Από τέτοιου είδους ανασφάλειες και συναισθήματα έχω απαλλαγεί πια.
