Ο Γιώργος Κωνσταντίνου είναι ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του, μετρώντας 60 χρόνια συνεχούς παρουσίας. Το φετινό καλοκαίρι θα παίζει στο θεατρικό μιούζικαλ «Το δικό μας σινεμά», στο Θέατρο Άλσος, και σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, εξομολογείται στο «MYtv» και στον Παναγιώτη Μουλόπουλο τα προσεχή του σχέδια, γιατί θεωρεί το "πρωταγωνιστεί" μεγάλη λέξη αλλά και τη σημασία του θεάτρου...
Τον ερχόμενο Οκτώβρη θα πρωταγωνιστήσετε στην «Δασκάλα με τα χρυσά μάτια» σε διασκευή – σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια στο Θέατρο Βέμπο.
Δεν θα πρωταγωνιστήσω αλλά θα παίξω, μην λέμε μεγάλες κουβέντες. Είμαι ευτυχισμένος που θα συνεργαστώ ξανά με τη Λένα Παπαληγούρα, ένα λαμπρό κορίτσι με σπουδαίο ταλέντο, και με τον Πέτρο Ζούλια, ο οποίος είναι ένας γλυκύτατος, ωραιότατος, ταλαντούχος σκηνοθέτης.
Γιατί θεωρείτε το «πρωταγωνιστείτε» μεγάλη κουβέντα;
Στην ζωή μου υπήρξα πολλές φορές πρωταγωνιστής. Κάποια χρόνια, όμως, «υπηρέτησα» κάποιο ρόλο που μπορεί να ήταν δεύτερος ή τρίτος, χωρίς σπουδαία πράγματα, αλλά ο κόσμος έφευγε και έλεγε «σε είδαμε κι αυτό που έκανες ήταν καλό». Έχει σημασία να φεύγει ο κόσμος και να έχει το όνομά σου ή την ανάμνησή σου από το θέατρο. Τώρα πια, δεν έχω να αποδείξω τίποτα ή αν είμαι καλός ηθοποιός
Τι σημαίνει θέατρο για εσάς;
Ζωή! Πολλές φορές μου λένε: «καλά, είσαι σε μια ηλικία. Δεν θα τα παρατήσεις;» και η απάντηση που δίνω είναι «όταν αποφασίσω να πεθάνω, την προηγούμενη μέρα θα σταματήσω από το θέατρο». Είναι η ζωή μου όλη!
Αν η ζωή σας ήταν ένα θεατρικό έργο, τι τίτλο θα βάζατε;
Αυτόν που έβαλα και στο βιβλίο που έχω γράψει: «Showtime». Η ζωή μας είναι ένα σόου. Βγαίνουμε, κάνουμε την παράσταση, πετυχαίνουμε ή δεν πετυχαίνουμε, και φεύγουμε.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)