Συνέντευξη στο περιοδικό Gala και στον δημοσιογράφο, Κώστα Μπουρούση παραχώρησε η Κλέλια Ανδριολάτου. Η πρωταγωνίστρια της σειράς «Maestro» μίλησε για τον χαρακτήρα της και την σκηνή στη σειρά που έχει χαραχτεί στη μνήμη της.
Κοινωνικός ή εσωστρεφής τύπος;
Είμαι πολύ κοινωνική. Όπου και να με βάλεις θα βρω τον τρόπο μου. Είμαι ο άνθρωπος που θα μιλήσει με όλη τη γειτονιά, θα ενταχθώ πολύ εύκολα σε ένα περιβάλλον. Στους Παξούς από τη δεύτερη μέρα οργάνωνα γλέντια. Τους γνώρισα όλους. Μ' αρέσει να γίνομαι ένα με τον τόπο όπου βρίσκομαι. Έχω βέβαια και τις στιγμές που θέλω να μείνω σπίτι και να κοιτάω το ταβάνι.
Θέατρο, κινηματογράφος ή τηλεόραση;
Τώρα θα ήθελα να κάνω μια ταινία για να εξελίξω κι αυτό το κομμάτι. Να μάθω.
Τι σ' αρέσει να παίζεις;
Μ' αρέσει η καλύτερη ομάδα. Δεν πηγαίνω με το είδος ή με το τι θέλω να κάνω εγώ. Αλλά με το τι ιστορία έχουμε να αφηγηθούμε.
Ποια ηρωίδα θα ήθελες να ενσαρκώσεις;
Έχω πολλά στον νου μου. Αλλά λίγο μεγαλύτερη θα ήθελα πολύ να παίξω την Μπλανς Ντιμπουά. Αλλά θα πρέπει να περιμένω λίγο.
Σ' αρέσουν τα δύσκολα;
Αλήθεια είναι αυτό.
Ποια στιγμή από τα γυρίσματα του «Maestro» έχει χαραχτεί στη μνήμη σου;
Ήταν όλες οι μέρες μία και μία. Αριστουργηματικές. Στο τελευταίο επεισόδιο πραγματοποιείται το φεστιβάλ που έχει έρθει να στήσει ο Ορέστης. Ήταν μια στιγμή που ήμασταν όλοι οι ηθοποιοί μέσα σε βάρκες, ήταν σούρουπο, υπήρχαν μικρά φωτάκια στα βαρκάκια και η Χάρις Αλεξίου ακουγόταν να τραγουδά σε όλο το νησί. Ερχόταν η κάμερα και δεν μπορούσαμε να παίξουμε γιατί κλαίγαμε με λυγμούς. Νιώθαμε την απεραντοσύνη, ένα άνοιγμα στην καρδιά. Ήταν σαν παραμύθι.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)