Συνέντευξη στο protothema.gr και στο Στρατή Λιμνιό παραχώρησε η Βέφα Αλεξιάδου. Η Βέφα Αλεξιάδου, συντετριμμένη μετά το θάνατο της κόρης της, Αλεξίας, μιλά για τις στιγμές που βιώνει μετά τον χαμό της κόρης της, μοιράζεται τις σκέψεις της και τον τρόπο που διαχειρίζεται την απώλειά της.
Κυρία Βέφα, είναι η πιο δύσκολη στιγμή και για σας και για εμάς. Ο χαμός της Αλεξίας μας συγκλόνισε... Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από το να χάνεις το παιδί σου. Παρακαλώ το Θεό να μου δώσει τη δύναμη να αντέξω τον πόνο, να μου δώσει το κουράγιο να σταθώ από εδώ και πέρα κοντά στις δυο εγγόνες μου και γιαγιά και μάνα. Είμαι παλικάρι είμαι δυνατή, έχω περάσει πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια. Στη διάρκεια της ζωής μου αντιμετώπισα το χαμό αρκετών αγαπημένων προσώπων. Στην τρυφερή ηλικία των 7 χρόνων έχασα τον πατέρα μου. Στα 11 μου χρόνια τον θειο μου, αδελφό της μητέρας μου! Στη συνέχεια δυο αγαπημένες αδελφικές φίλες, κατόπιν τη γιαγιά, κι αργότερα τη μητέρα, και το σύζυγο μου. Κανένας από αυτούς δεν συγκρίνεται με το χαμό του παιδιού μου.
Είναι σαν να χάνεις κομμάτι του ίδιου σου του εαυτού μου έχετε πει… Έχασα το βλαστάρι μου, έχασα το κοριτσάκι μου! Έφυγε η Αλεξία μου, η συνεργάτης μου, η γλυκιά παρεούλα μου, στα ταξίδια μας στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο! Αμερική, Καναδά, Αυστραλία, Κίνα, Μαρόκο, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία! Τι να πρωτοαναφέρω. Καλεσμένες απο τους ομογενείς, προβάλαμε την Ελλάδα, παρουσιάζοντας την κουζίνα της. Το προσεχές Σαββατοκύριακο ήταν να πάμε στη Σύρο και στις 17 Νοεμβρίου στη Νέα Υόρκη.
Η Αλεξία, η κόρη σας, ο άνθρωπος, αυτή που γνωρίσαμε. Γνωρίσαμε όλα όσα έπρεπε από εκείνη; Η Αλεξία μου ήταν δυνατό μυαλό, αγωνίστρια , με δυο χρυσά χέρια η Αλεξία, μαθήτευσε την τέχνη της κουζίνας κοντά μου. Ήμουν περήφανη γι αυτή, την καμάρωνα και χαιρόμουν που θ' αφήσω τη συνέχιση του έργου μου στα άξια χέρια της. Πιστεύω να αξιώσει ο Θεός να γαλουχήσω τη μικρή εγγονή μου Βέφα, που κληρονόμησε από τη μητέρα της την αγάπη για την κουζίνα και να είναι αυτή η άξια διάδοχος και των δυο μας. Κάτοχος πτυχίου οικονομικών του Αγγλικού Πανεπιστημίου Queen Mary και MBA του London city University η γλυκιά κορούλα μου ανεδείχθη σε μια επιτυχημένη επιχειρηματία εκδίδοντας ένα μοναδικό για την Ελλάδα περιοδικό μαγειρικής που στάθηκε στην αγορά χωρίς έσοδα διαφήμισης αλλά μόνο την αγάπη των χιλιάδων αναγνωστριών του που το λάτρεψαν.
Πώς τη θυμάστε, τι θυμάστε πιο έντονα από αυτή ως εικόνα, τι είναι αυτό που θα μείνει πέραν της δεδομένης λατρείας σας σε εκείνη; Τρυφερή σύζυγος, άξια μητέρα, επιτυχημένη επαγγελματίας, ξυπνούσε κάθε πρωί στις 6 να ετοιμάσει τα παιδιά για το σχολείο και το φαγητό της ημέρας και μετά στο γραφείο για τη δουλειά! Την προσφορά της αγάπης της στην Ελληνίδα νοικοκυρά. Επιστροφή στις 4 να παραλάβει τα παιδιά, φαγητό, επίβλεψη των μαθημάτων των παιδιών, λίγη τηλεόραση μαζί με τα παιδιά και ύπνο νωρίς. Τελευταία κάθε Σάββατο έκανε στο σπίτι της σεμινάρια μαγειρικής, αλλιώτικα από τα αλλά. Οι συμμετέχοντες τελειώνοντας την παρακολούθηση απολάμβαναν τα εδέσματα. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη μοίραζε την αγάπη της σε όλους».
Το τελευταίο αντίο πριν λίγες ημέρες δύσκολο. Σπαραχτικό για όλους πόσο μάλλον για τη μάνα που αποχαιρέτησε το παιδί της. Βγάλατε μία πίκρα με αυτά που είπατε, ήταν σαφές… Έβγαλα πίκρα και παράπονο. Τι νόημα έχουν όλοι οι έπαινοι και τα υπέροχα σχόλια των Media κατόπιν εορτής, μετά το θάνατο της; Πες μου σε παρακαλώ. Όσο ζούσε, της έκανε κανείς μια παρουσίαση, να επαινέσει το έργο της, να τιμήσει μια άξια Ελληνίδα γυναίκα που πρόβαλε την Ελλάδα κι ήταν πρότυπο προς μίμηση για κάθε άλλη Ελληνίδα;
Ποια ήταν τα τελευταία σας λόγια σε εκείνη; Πώς την αποχαιρετήσατε; «Αντίο αγαπημένη μου κόρη, έφυγες με το παράπονο γλυκιά μου κορούλα. Πρέπει να φανώ δυνατή, τώρα πρέπει να φανώ πιο δυνατή από ποτέ».
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)