Στην εφημερίδα Espresso μίλησε η Δέσποινα Στυλιανοπούλου η οποία, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και στη μεγάλη ευκαιρία που είχε να κάνει καριέρα στο Χόλιγουντ αλλά και τον λόγο που τελικά δεν τα κατάφερε. Η γνωστή ηθοποιός μίλησε, επίσης και για τη συνεργασία της με όλα τα μεγάλα ονόματα του θεάτρου και του κινηματογράφου στην Ελλάδα, ενώ αναφέρθηκε και στην ταινία “Αχ αυτή η γυναίκα μου” που την καθιέρωσε.
Διαβάστε όσα είπε η Δέσποινα Στυλιανοπούλου
- Αριστούχος της σχολής Δημήτρη Ροντήρη. Άρα πήρατε καλά εφόδια…
Δεν υπήρχε δεύτερος σκηνοθέτης για εμένα. Πήρα και υποτροφία από τη σχολή. Έφυγα για την Αμερική. Εκεί μόλις με… μυρίστηκαν τα λαγωνικά μού έκαναν χίλιες δυο προτάσεις για να μείνω στο Χόλιγουντ. Αλλά, βλέπεις, δεν ήξερα την αμερικανική γλώσσα. Αυτό με κατέστρεψε εμένα. Όμως, με κέρδισε η πατρίδα μου και χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη στους Έλληνες.
- Παίξατε με όλα τα «ιερά τέρατα» του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ποιος ήταν ο ηθοποιός που έμεινε χαραγμένος στην καρδιά σας;
Έπαιξα και με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Και με τον Νίκο Ρίζο και με τον Νίκο Σταυρίδη. Με όλους έπαιξα. Αλλά αυτός που ήταν η συμπάθειά μου και τον λάτρεψα ήταν ο Βασίλης Αυλωνίτης. Πιο καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν υπήρχε από τον Βασίλη.
- Παίξατε πολύ και με τον Κώστα Χατζηχρήστο…
Πολύ. Με λάτρεψε και τον λάτρεψα και τον Κώστα. Τον πήρα και πήγαμε και στην Αμερική μαζί. Εκεί να δεις θρίαμβος! Έφτασαν στο σημείο να μας πηγαίνουν σηκωτούς στο θέατρο. Μιλάμε για τέτοια λατρεία…
- Ποιος ήταν ο σημαντικότερος σταθμός στην καριέρα σας;
«Δεν νομίζω να ήταν μόνο ένας. Απλά αυτός που με σημάδεψε ήταν η εκπομπή του ραδιοφώνου «Η Πυργοδέσποινα της κουζίνας» σε κείμενα του Μίμη Τραϊφόρου. Αυτή η εκπομπή κράτησε 15 ολόκληρα χρόνια. Τρομερή επιτυχία. Μάλιστα, στο τέλος της εκπομπής έλεγα «και το Δεσποινάκι στα όνειρά σας». Είχε γίνει τότε σλόγκαν σε όλους τους δρόμους.
Όμως, η πρώτη πρώτη ταινία που αναγνωρίστηκα ως Στυλιανοπούλου ήταν το «Αχ, αυτή η γυναίκα μου» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, το 1967. Από κει και μετά η φήμη μου φούντωσε κι έγινα ό,τι έγινα. Δεν μπορούσα τότε να κυκλοφορήσω στους δρόμους. «Γεια σου, Δεσποινάκι» μου φώναζε όλη η Αθήνα.
- Σας… σημάδεψε ο ρόλος της υπηρέτριας. Πώς έγινε αυτό;
Το έκανα τόσο πειστικά που κι εγώ απορώ ακόμα και σήμερα πώς ήμουν τόσο πειστική σε αυτόν τον ρόλο. Ωστόσο, από αυτόν τον ρόλο καθιερώθηκα.
- Είστε η μοναδική ηθοποιός που μπόρεσε να γυρίσει σε μια χρονιά πάνω από 10 ταινίες…
Το 1967 χαρακτηρίστηκε «Έτος Δέσποινας Στυλιανοπούλου». Δεν προλάβαινα να απαντήσω στους παραγωγούς και ερχόταν η μία πρόταση μετά την άλλη, γι’ αυτό και γύρισα πάνω από 10 ταινίες. Έχω ξεπεράσει σε ταινίες τις 90!
