Συνέντευξη στο περιοδικό «Λοιπόν» και στην δημοσιογράφο Ρενέ Σαραντινού παραχώρησε η Ξένια Καλογεροπούλου και μίλησε για την πορεία της στην υποκριτική αλλά και για το δικό της θέατρο στην Αθήνα. Μεταξύ άλλων η Ξένια Καλογεροπούλου εξομολογήθηκε και κάτι άγνωστο για την προσωπική της ζωή που, όμως ομολογεί και η ίδια, της κόστισε πολύ.
-Σας λείπει ένα παιδί τώρα πια; Τώρα δεν μπορεί να μου λείψει, γιατί σε αυτή την ηλικία, αν πούμε ότι υπήρχε τρόπος να γίνω μητέρα, δεν θα μπορούσα πια να το κάνω. Μου έλειψε όμως σε όλη μου την ζωή, και οι αναμνήσεις είναι πάρα πολύ ζόρικες καμιά φορά και ζηλεύω, σίγουρα, αλλά ζηλεύω έτσι, συναισθηματικά, όχι ότι τώρα θα ήθελα να είμαι μητέρα. Βλέπω ότι άμα έχεις ένα παιδί, πρέπει να αφοσιώνεσαι σε αυτό, και δεν θα είχα την δύναμη. Δεν υποφέρω όπως υπέφερα παλιά. Παλιά υπέφερα πολύ από αυτό. Κάποια στιγμή μαλάκωσε… Παλιά έβλεπα κάτι όνειρα…
-Τι όνειρα; Ότι είμασταν πάρα πολλές γυναίκες σε μια πολύ στενή πεδιάδα και καθόμασταν χάμω και περιμέναμε, γονατιστές στο χώμα. Ήταν ωραίο όνειρο, γιατί περιμέναμε όλες να μας πέσει από κάπου ένα παιδάκι, και ήμασταν πολύ ευτυχισμένες. Όπως περιμένεις να βρέξει και βρέχει κάποια στιγμή, έτσι θα μας ερχόταν κι ένα παιδάκι, αλλά μόνο στο όνειρο ήταν απλό.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)