Συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και τον Μιχάλη Ροδόπουλο έδωσε η Δόμνα Μιχαηλίδου. Η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων μεταξύ άλλων έκανε μια σπάνια εξομολόγηση για την προσωπική της ζωή.
Τη στιγμή όμως που μπορεί να βρίσκεσαι σε απόγνωση, ποιον θα πάρεις τηλέφωνο πρώτα;
Την Αναστασία, την καλύτερή μου φίλη. Ξέρω ότι οποιαδήποτε στιγμή την πάρω θα είναι εκεί, ενώ εγώ αντίστοιχα δεν είμαι σίγουρη αν θα το σηκώσω. Έχω τρομερές τύψεις. Νιώθω τρομερή αγαλλίαση και τύχη που όλες οι φίλες μου έχουν τόση κατανόηση μαζί μου. Είμαστε μια πολύ καλή παρέα κοριτσιών από το σχολείο. Τριάντα χρόνια φίλες και είμαστε αχώριστες. Ένας από τους εφιάλτες μου είναι ότι μια μέρα θα ξυπνήσουν οι φίλες μου και θα πουν «εμείς κάνουμε τόσα για τη Δόμνα και εκείνη δεν κάνει πια τίποτα για εμάς».
Δεν αισθάνεσαι την ανάγκη να έχεις έναν σύντροφο πλάι σου;
Ναι, πολύ. Και τώρα που ο πατέρας μου ήταν άρρωστος θα με βοηθούσε να είχα έναν άνθρωπο κοντά μου, τον δικό μου σύντροφο. Δεν είμαι πάρα πολύ καιρό μόνη μου, απλά πολλές φορές ένιωθα μόνη λόγω της δυσκολίας του πατέρα μου σε διάφορα επίπεδα. Εγώ διαχειρίστηκα όλη την αρρώστια του.
Όταν βρίσκεσαι έξω με κάποιον σύντροφό σου, αισθάνεσαι άνετα ή νιώθεις ότι σε παρατηρούν;
Ε, όχι, δεν έχω φτάσει και σε αυτό το επίπεδο αναγνωρισιμότητας. Δεν είμαι και ο Μπαράκ Ομπάμα!
Χειρίζεσαι πάντως με πολύ αυτοσαρκασμό το γεγονός ότι πολλές φορές δεν σε αναγνωρίζουν.
Ναι, ειδικά όταν έρχονται και με ρωτάνε «πότε θα έρθει η υπουργός;». Αν κάτι με ενοχλεί από όλο αυτό είναι η χαμηλή ενασχόληση των Ελλήνων με τα κοινά, το ότι ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται. Ειδικά ο νέος κόσμος, δεν είναι σύνηθες να ασχολείται με την πολιτική. Επομένως, χαίρομαι πάρα πολύ όταν έρχονται νέοι άνθρωποι και μου λένε «δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ να ασχοληθούμε με την πολιτική. Βλέποντας και εσάς, όμως, διαπιστώνουμε με έκπληξη ότι υπάρχουν και κανονικοί άνθρωποι που ασχολούνται με τα κοινά».
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)