Η υφυπουργός Παιδείας, Θρησκευµάτων και Αθλητισµού, Δόμνα Μιχαηλίδου, παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην Απογευματική της Κυριακής και την Αλεξάνδρα Καϋμένου.
Παράλληλα η ίδια αναφέρθηκε στο ενδεχόµενο να αποκτήσει παιδί και τις αγωνίες που τη γεµίζει η ιδέα αυτή, ενώ μίλησε και για το δύσκολο πρόγραµµα της καθηµερινότητάς της, από το οποίο δεν λείπει η γυµναστική.
Είστε από εκείνους τους ανθρώπους που αν κάποιος παρακολουθήσει το καθηµερινό σας πρόγραµµα θα αναρωτηθεί πώς τα καταφέρνετε. Αλήθεια, πώς τα προλαβαίνετε όλα;
Προσπαθώ να τα χωρέσω όλα µέσα στο εικοσιτετράωρό µου και η αλήθεια είναι πως πολλές φορές δεν µου φτάνει ούτε αυτό. Είµαι από αυτούς τους ανθρώπους που δεν µπορώ να έχω ένα λεπτό κενό! Οπότε προσπαθώ να κάνω τα πάντα. Από νοµοθετικό έργο µέχρι διοικητική δουλειά και από επισκέψεις στον Πειραιά µέχρι και σε όλη την Ελλάδα σε σχολεία, για να µπορώ να µιλάω µε µαθητές, µε γονείς και κυρίως µε εκπαιδευτικούς. Γιατί για να µάθουµε τις ανάγκες, τα προβλήµατα και να µπορούµε να δώσουµε λύσεις, χρειάζεται εµείς να είµαστε κοντά σε όσους µας χρειάζονται και όχι να περιµένουµε να έρθουν εκείνοι σε µας. Γι’ αυτό καθηµερινά είµαι πάνω σε µία µηχανή, οπότε βρίσκοµαι παντού: στο υπουργείο, στο Μαρούσι, σε όλη την Αττική, σε διάφορα σχολεία και βέβαια στην περιφέρειά µου, τον Πειραιά. Αν δεν είχα τη µηχανή δεν θα µπορούσα να τα καταφέρω! Για µένα είναι ο πιο χρήσιµος φίλος µου.
Διαβάστε επίσης: Δoμνα Mιχαηλίδου: Σπάνια εμφάνιση με τον σύντροφό της στο γήπεδο
Υπάρχει χρόνος για την προσωπική σας ζωή;
Υπάρχει! Προσπαθώ και κρατάω τουλάχιστον τα µισά βράδια της εβδοµάδας ελεύθερα, οπότε µετά τις 10 το βράδυ θα βγω για ένα φαγητό και ένα ποτήρι κρασί. Επίσης προσπαθώ να κρατήσω τα Σαββατοκύριακά µου ελεύθερα. Το τελευταίο δεν το καταφέρνω συχνά, αλλά το προσπαθώ! Γιατί είναι τόσα που έχω να προλάβω σε ένα Σαββατοκύριακο, όπως να δω τη µαµά µου, τους φίλους µου, τον σύντροφό µου, που τελικά δεν ξέρω αν και αυτοί µένουν ευχαριστηµένοι.
Τι είναι αυτό που σας ξεκουράζει και σας αποφορτίζει από την έντονη καθηµερινότητα;
Η γυµναστική! Προσπαθώ να κάνω τρεις-τέσσερις φορές τη βδοµάδα. Κρατάω µια ώρα για τον εαυτό µου. Κι εκείνη την ώρα δεν θέλω να σκέφτοµαι τίποτα και, κυρίως, να µου µιλάει κανείς! Είναι η ώρα που κρατάω για να αδειάζω τελείως το µυαλό µου.
Σας ενοχλεί που κάποιοι ασχολούνται µε την προσωπική σας ζωή;
∆υστυχώς, το έχω συνηθίσει. Κι έχω κι ένα άλλο χαρακτηριστικό, δεν διαβάζω σχεδόν ποτέ τι γράφεται για µένα. Αυτό µε βοηθάει, αλλά δεν το καταφέρνουν όλοι! ∆ηλαδή ξέρω ότι και η µητέρα µου και ο φίλος µου διαβάζουν όσα γράφονται και φοβάµαι πως κάποιες φορές εκείνους τους ενοχλεί πολύ περισσότερο από µένα.
Εχετε εξοµολογηθεί πως δεν είστε εύκολος άνθρωπος. Ποια είναι δηλαδή εκείνα τα χαρακτηριστικά που σας κάνουν «δύσκολη»;
Είµαι δύσκολη, φοβάµαι, γιατί έχω έναν πολύ συγκεκριµένο τρόπο που σκέφτοµαι. Αυτό λοιπόν µε κάνει τις περισσότερες φορές να περιµένω όλοι να σκέφτονται και να δρουν µε τον ίδιο τρόπο όπως εγώ. Κυρίως οι πιο κοντινοί µου άνθρωποι. Και όταν δεν δρουν όπως εγώ, τότε απογοητεύοµαι! Πρέπει να καταλάβω ότι είµαστε απλά διαφορετικοί χαρακτήρες και αυτό δεν σηµαίνει ότι δείχνουν λιγότερη έγνοια για εµένα ή για τη δουλειά και τον κοινό στόχο µας. Ως οικονοµολόγος όµως έχω πολύ δοµηµένη σκέψη και µε νοιάζει πολύ η πληροφορία και από πού προέρχεται. Οπότε πάντα ψάχνω κάτι 1.000 φορές πριν το κάνω ή πριν το πω. Και πάλι, δεν µπορεί να λειτουργούν όλοι οι άνθρωποι έτσι, οπότε αυτό κάποιες φορές φέρνει και αυτούς αλλά κι εµένα σε δύσκολη θέση και δηµιουργεί πολλές φορές εντάσεις. Ευτυχώς, όµως, όταν γνωρίζεις τους ανθρώπους σου καλά κι εκείνοι εσένα και όταν έχεις καταφέρει να χτίσεις γερές σχέσεις και µια καλή οµάδα, µπορείς να τα διαχειριστείς όλα αυτά.
Τόσο στο υπουργείο Εργασίας όσο και στο υπουργείο Παιδείας είστε πολύ κοντά µε τα παιδιά. Εχετε βιώσει και τη χαρά τους και τη µοναξιά τους και τις δυσκολίες τους. Υστερα από αυτή την επαφή σκέφτεστε ίσως εντονότερα την απόκτηση ενός παιδιού;
Μέσα από τη δουλειά µου, τα πέντε αυτά χρόνια, έχω δεθεί πάρα πολύ µε τα παιδιά και µε την παιδική προστασία. Είναι µέρες που έπειτα από µια επίσκεψη σε ένα ορφανοτροφείο ή σε ένα νοσοκοµείο γυρίζω σπίτι παρά πολύ φορτισµένη, µέσα στα κλάµατα, αλλά και µέσα στις αγωνίες. Αυτό ξέρετε είναι και το πιο δύσκολο. Γιατί από τη µία µε κάνει να σκέφτοµαι πόσο πολύ θέλω κι εγώ παιδιά, από την άλλη, βλέποντας τη δυσκολία στην ανάπτυξη των παιδιών, µε γεµίζει πάρα πολλές αγωνίες!
Εχω δει στα social media παλιές οικογενειακές φωτογραφίες σας! Τι ρόλο παίζει η οικογένεια στη ζωή σας;
Είµαι πάρα πολύ δεµένη µε την οικογένειά µου. Ολοι είµαστε, αλλά νοµίζω πως εµείς τα µοναχοπαίδια έχουµε µια ακόµα πιο κοντινή, ευαίσθητη, αλλά και κάποιες φορές ασφυκτική σχέση µε τους γονείς µας. Οι προσδοκίες που έχουν οι γονείς από εσένα είναι µεγάλες, οπότε αυτό σε κινητροδοτεί από τη µία, αλλά από την άλλη σε γεµίζει και τροµερές ευθύνες. Εγώ πάντα ήµουν πολύ κοντά στους γονείς µου κι εκείνοι σε µένα. Τροµερό ρόλο στη ζωή µου έπαιξε και η γιαγιά µου η Μαρίτσα. Θεωρώ πως ό,τι καλοσύνη έχω στον χαρακτήρα µου την έχω πάρει και την οφείλω σε εκείνη! Σµυρνιά ήταν άλλωστε. Αλλη καλοσύνη και σοφία είχαν οι πρόσφυγες!
Ηρθατε από τότε πιο κοντά µε τη µητέρα σας;
Ηµουν πάντα πάρα πολύ κοντά µε τη µητέρα µου και παραµένω. Οπότε ούτε η σχέση µου µαζί της άλλαξε. Ισως τώρα έχω λίγη παραπάνω αγωνία που ζει σε ένα σπίτι µόνη της. Αλλά πάντα ήµασταν τόσο κοντά που σκεφτείτε ότι ο πατέρας µου ζήλευε τη σχέση µας! Εµπαινα µέσα στο σπίτι και φώναζα «µαµά, µαµά, µαµά» κι εκείνος θυµώνε που δεν αναζητούσα κι εκείνον!
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)