Είναι σίγουρα ένα από τα πολυσυζητημένα πρόσωπα των τελευταίων μηνών. Η Πάολα βρέθηκε στο επίκεντρο των συζητήσεων τόσο για το "δυναμικό" comeback της, ενίοτε με... ροκ προσανατολισμό, όσο και εξαιτίας των ειρωνικών σχολίων και των αστείων που άρχισαν να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο με στόχο την εμφάνιση και το στιλ της. Η ίδια, μάλιστα, φέρεται να απάντησε σε όλα αυτά, μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Twitter, που τελικά αποδείχτηκε ότι δεν είναι δικός της!
Η Πάολα (ή αλλιώς Παγώνα Πάολα, όπως έχει βαφτιστεί) Φωκά φωτογραφήθηκε πρώτη φορά με την 9χρονη κόρη της, Παολίνα, και παραχώρησε μια συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης στο περιοδικό "ΟΚ!" και τον δημοσιογράφο Μιχάλη Ροδόπουλο. Και σίγουρα θα συζητηθεί!
Διαβάστε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τη συνέντευξή της:
Η "σταρ" Πάολα και το… άλογο της επιτυχίας
"Στο άλογο καλά είναι, στο καλάμι είναι άσχημα. Εντάξει, για να πω την αλήθεια δεν το έχω καταλάβει. "Τί σταρ είσαι εσύ", μου λένε, "που κάνει έτσι ο κόσμος για σένα". "Εγώ είμαι σταρ από το χωριό μου", τους λέω, "σταρ από το σχολείο μου, από την αυλή μου που έπαιζα μεσ’ το σπίτι μου, με τους φίλους που είχα". Ήμουν πάντα η "σταρ", ήμουν το επίκεντρο, ο καραγκιόζης της παρέας, ο κλόουν, το καρναβάλι… Ήμουν όλα αυτά μαζί. Ήμουν αυτή που τους έκανε να γουστάρουν, αλλά και να λυπηθούν μερικές φορές. Όλοι βρίσκουν σε μένα κάτι διαφορετικό, ενώ εγώ νομίζω ότι είμαι φυσιολογική με όλα αυτά [..] Η αλήθεια είναι, έστω και αν ακουστεί ψωνίστικο, ότι ήμουν "σταρ από κούνια". Όλα αυτά όμως δεν επηρεάζουν την ψυχή μου, το μυαλό μου ή τη συμπεριφορά μου."
Τα κοντά sexy φορέματα και η εικόνα της που τολμά να τσαλακώνει
"Έχω αρκετή εμπειρία – 12 χρόνια σχεδόν- καθώς όλο αυτό το ζούσα και από τους γονείς μου που ήταν τραγουδιστές. Δεν ήταν όλα φώτα, πίστα και το φουστάνι το κοντό. Το φοράω, γιατί το φοράω και στη ζωή μου, και ας φαίνεται το εσώρουχό μου. Είμαι αυτή και δεν με ενοχλεί καθόλου. Ούτε θα το ανεβάσω λίγο παραπάνω εσκεμμένα, γιατί ο άντρας κάτω απόψε γουστάρει. Αυτά δεν μου ταιριάζουν και δεν θα τα έκανα ποτέ μου. Το κάνω για πάρτη μου και είναι μέρος της δουλειάς. Είμαι και λεπτή οπότε το λιλιπούτειο φόρεμα κάνει την εικόνα πιο εύθραυστη και αυτό έχει γοητεία. Άλλες φορές βγαίνω σικ, άλλες κιτς και μπορεί να μην φαίνεται, αλλά από παιδί ήμουν αντρεγκράουντ. Δεν είμαι ούτε κουκλίτσα ούτε στημένη... Γουστάρω να τσαλακώνομαι και δεν μπορώ να αρέσω σε όλους".
Η κόρη της Παολίνα και τα όνειρά της για εκείνη
"Η Παολίνα είναι όλη μου η ζωή. Αν με δεις σε φωτογραφίες στην ηλικία της, δεν ξεχωρίζεις ποια είναι ποια. Εγώ μεγάλωσα, άλλαξαν τόσα στο πρόσωπο μου, αλλά σίγουρα μου μοιάζει στον χαρακτήρα. Είναι φιλότιμη και είναι κάτι που παραδέχομαι στον άνθρωπο. Έχει βέβαια και κάτι σκληρό, αλλά αυτό είναι του μπαμπά της, αυτό είναι Φώτης [...] Θα χαρώ πολύ, αν τελικά το έχει και γίνει τραγουδίστρια. Αν φυσικά δεν το έχει, δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει ποτέ. Θα γίνει αστροφυσικός που θέλει".
Το παιδικό της όνειρο, έγινε πραγματικό... και άλλα που θα ήθελε
"Το ήξερα ότι ήθελα να γίνω τραγουδίστρια από μικρή, αλλά περίμενα να βγει τακούνι στο νούμερό μου. Πήγαινα στο σχολείο και έλεγα πότε θα περάσουν τα χρόνια, να τελειώσω και να γίνω τραγουδίστρια. Τελικά, όλα έγιναν νωρίτερα. Πάντως, δεν ένιωθα ότι δούλευα. Έτσι όπως τρώω, όπως αναπνέω, όπως κοιμάμαι, έτσι πήγαινα και τραγουδούσα. Μετά έβγαλα αντίδραση και έλεγα ότι να γίνω ναυαγωσώστρια. Βασικά, ήθελα να είμαι αθλήτρια, ταυτόχρονα πάντα με το τραγούδι..."
Η μουσική που ακούει
"Ακούω αραβική μουσική, τουρκική, από τον Λίβανο, ακούω heavy metal και από ελληνικά αυτούς που θέλω. Δεν ακούω εμένα. Ακούω, ας πούμε, Ελένη Βιτάλη, Μανώλη Αγγελόπουλο, Αντώνη Βαρδή, Χαρούλα Αλεξίου. Μου αρέσει ο Περίδης. Ακούω ό,τι μου κάνει στην ψυχή μου."
"Δεν έχω εξαρτήσεις, μόνο μία..."
"Είμαι σε έκσταση στην πίστα τη στιγμή που το βλέπεις. Κάποιοι λένε ότι αυτό οφείλεται κάπου, αλλά δεν είναι αυτό που φαντάζονται. Εννοώ ότι δεν έχω εξαρτήσεις, αν εξαιρέσεις τα σφηνάκια που θα πιω με τους φίλους μου και κάποια βράδια μπορεί να είναι λίγο περισσότερα. Άλλωστε, δεν μπορώ να είμαι εξαρτημένη από τίποτα. Θα μου πεις "δεν είσαι από το τσιγάρο;". Γούστο μου είναι. Αλλά μόνο αυτό."
Ο... έρωτας της με το μακρύ μαλλί
"Από παιδί είχα μακριά μαλλιά. Μέχρι που τα έκανα μια φορά καρέ σε ένα καμαρίνι και μετά πήγα και έβαλα ένα εκατομμύριο εξτε. Από τότε δεν τα έχω βγάλει ποτέ.Τα φοράω πάντα! Μου αρέσει το μαλλί. Μου αρέσει η κίνηση που έχει. Τα χορεύω τα μαλλιά!"
Το λαϊκό τραγούδι και η σχέση τους με τον ... καλύτερο φίλο του ανθρώπου
"Κάποιος φούσκωσε τον κόσμο με το παραμύθι ότι υπάρχει λαϊκό ποπ ροκ και χωριστήκαμε σε ομάδες. Εγώ αν έβλεπα τον Πρινς να τραγουδάει το "Θέλεις να πεθάνω", θα μπορούσα να έχω κόψει τις φλέβες μου [..] Και ποιος είναι τελικά αυτός που λέει ποια είναι η καλή και η κακή μουσική; [...] Δεν ντρέπονται να αποκαλούν το λαϊκό τραγούδι σκυλάδικο; Πως συνδύασαν το πιο αγαπημένο ζώο του ανθρώπου που είναι ο σκύλος με τη μουσική; Έχουν ακούσει τον Καζαντζίδη να γαβγίζει; Αν όχι, έχουν ακούσει εμένα να γαβγίζω;"
Τα ανέκδοτα και το μήνυμά της σ' αυτούς που τα ξεκίνησαν
"Μου έχουν πει ότι έχουν βγει κάποια ανέκδοτα – ακόμα και η μικρή μου το είπε. Και της λέω: "Δεν μπαίνεις να διαβάζεις τέτοια". Στο λόγο της τιμής μου, δεν έχω διαβάσει τίποτα, μου τα έχουν πει κάποιοι φίλοι και άλλοι τρεις άσχετοι. Εντάξει, ρε παιδιά, έχει γίνει τόσος ντόρος και εγώ δεν ξέρω τίποτα; Καταρχήν να πω ότι δεν έχω Facebook και Twitter, γιατί όλοι νομίζουν ότι απαντώ εγώ. Γιατί, εκτός από το να μπω στο Youtube να δω Σεϊλάν, μια τουρκάλα τραγουδίστρια, δεν ξέρω να αναβάζω ούτε φωτογραφία. Δεν σκοπέυω να τους απαντήσω ποτέ σε τίποτα. Πάντως, αυτοί που το κάνουν πρέπει να έχουν κακά βιώματα, να έφαγαν ξύλο από τους γονείς τους, να τους αφήνεις συνέχεια ο γκόμενός τους και αντιδρούν μ’ αυτό τον τρόπο και χτυπάνε όποιον βρουν. Νιώθεις καλύτερα και παίρνεις πίσω το ξύλο του μπαμπά σου με το να βρίσεις εμένα; Για όνομα του Θεού! Κρίμα! Από κει και πέρα, αν τους ευχαριστεί και αισθάνονται ότι υπάρχουν μ’ αυτό τον τρόπο, ας βρίζουν αβέρτα. Εδώ είμαστε εμείς. Γιατί πρέπει να ξέρουν ότι η Πάολα είναι και σιδερένια!"
Το μεροκάματό που χάρισε στους συνεργάτες της
"Το μεροκάματό μου είναι μεγαλύτερο από τους υπόλοιπους εργαζόμενους του μαγαζιού και ήθελα να κάνω ένα δώρο. Έτσι απλά με την καρδιά μου. Δηλαδή, όλα εγώ να τα παίρνω; Δεν πάω με το τεμάχιο εγώ. Και άλλοι βασανίζονται περισσότερο και ο καθένας έχει την κούραση του, οι κοπέλες στα λουλούδια, τα παιδιά που σερβίρουν. Είναι συνεργάτες μου κάθε νύχτα."
Η πίστη της στο Θεό και η ... καλογερική
"Όταν ήμουν μικρή, ήθελα να γίνω καλόγρια. Στην οικογένειά μου πιστεύουν όλοι στο Θεό… Εγώ δεν πάω στην εκκλησία για τους λόγους μου: είτε γιατί δεν ξύπνησα είτε γιατί δεν γουστάρω να βλέπω τον τύπο αυτό με το μακρύ φόρεμα. Πιστεύω όμως πολύ στο Θεό! [...] Μου είχε κολλήσει τότε να πάω σε μοναστήρι στην Ασπροβάλτα. Η μαμά μου τρελάθηκε. Η θεία μου έλεγε: "Μαρία, να φέρουμε ένα παπά να τη διαβάσει!" λες και ήμουν δαιμονισμένη. Η μαμά μου προσπαθούσε να μου αλλάξει γνώμη, πέρασε λίγος καιρός, ψιλοηρέμισα αλλά για δύο χρόνια ήταν έντονο όλο αυτό μέσα μου. Έφαγα μια καψούρα και ηρέμησα εντελώς."
Ο ρόλος του έρωτα στη ζωή της και η γνωριμία με τον άντρα της
"Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τέτοιο σκηνικό. Χωρίς τον έρωτα, δεν θα έβγαινε λέξη από το στόμα μου. Είμαι αγαπησιάρα, αλλά έχω και μια ανασφάλεια. Θέλω να με αγαπάνε πολύ. Αυτό που δεν μου αρέσει στη ζωή μου είναι να με κάνουν να λυπάμαι...
Γνώρισα τον άντρα μου στο "Γοργόνες και Μάγκες". Ήταν μετρ και έκανε κουμάντο στο σκηνικό εκεί. Δεν τον γούσταρα καθόλου, τον θεωρούσα λίγο υπερόπτη. Εμείς στο χωριό μου, στη Συκιά Χαλκιδικής, έχουμε τη ψυχή έξω από το στόμα. Και έλεγα: "Ποιος είναι αυτός, ρε;" Εκείνος με πείραζε, με γούσταρε. Δεν ήθελα να τον βλέπω καν, αν και ήταν ο πιο γλυκούλης μέσα στο μαγαζί. Για μένα ήταν τέρας. Λίγο απ’ εδώ , λίγο απ’ εκεί, ήρθαμε πιο κοντά και μέσα σε λίγους μήνες έμεινα έγκυος και λίγο μετά παντρεύτηκα. Ξαφνικά έγινα μαμά, σύζυγός και με έβαλαν στην πρώτη θέση στο μαγαζί..."
Στην πίστα μέχρι και τον 9ο μήνα και η επιθυμία της να γίνει ξανά μητέρα
"Μέχρι εννέα μηνών τραγουδούσα. Πριν πάω στο μαιευτήριο περνούσαμε εξτε με την Πόπη και με έπιασαν οι πόνοι, ενώ ήμασταν στη μέση του κεφαλιού. Και είχαμε πόση ώρα να τελειώσουμε. Δεν φύγαμε, περάσαμε όλα τα μαλλιά και έλεγα "να γεννήσω εδώ, γιατί η γιαγιά μου γέννησε το θείο μου στο χωράφι;" Όταν τελειώσαμε έβαλα ένα κόκκινο γκλος και μια κόκκινη φόρμα της κομμώτριάς μου και ήταν όλη η κοιλιά εξω. Μόλις φτάσαμε στο μαιευτήριο, ευτυχώς σε τρία λεπτά γέννησα. Έκανα τον μπαμπά μου παππού στα 37 του. [...] Θέλω άλλα δύο παιδιά, ένα αγόρι για να λιώνω, και το άλλο ας είναι ό,τι θέλει, ας είναι αγορίτσι."
Περισσότερα στο περιοδικό "ΟΚ!" που κυκλοφορεί.
