Συνέντευξη στο περιοδικό ΕΓΩ! weekly και ον Γιάννη Βίτσα παραχώρησε η Άντζελα Δημητρίου που μεταξύ άλλων αναφέρθηκε σε άγνωστες πτυχές της ζωής της που μέχρι πρότινος δεν είχαν δει το φως της δημοσιότητας.
Έχασες το σπίτι σου στον τζόγο; Όχι. Στον τζόγο έχασα την ηρεμία μου, την προσωπικότητά μου και φυσικά τον κόπο μου. Γι' αυτό και θέλω να συμβουλεύσω όσους ασχολούνται με τον τζόγο να τον κόψουν. Εδώ και τρία χρόνια έχω σταματήσει. Δεν το πιστεύει κανένας. Ξύπνησα ένα πρωί και είπα «Τι κάνεις;» Έχεις πετάξει τον εαυτό σου σε ένα χώρο κλειστό, μέσα στην κάπνα, την βρομιά, στον κάθε τρελαμένο. Εσύ, μια τόσο δυνατή γυναίκα που ό,τι κατάφερες το έκανες με την αξία της φωνής σου, χωρίς να έχεις καν σπουδάσει, χωρίς καν να ξέρεις τι εστί μουσική». Αν με βάλεις σε ένα πιάνο και με ρωτήσεις τι νότα είναι αυτή, δεν ξέρω να σου απαντήσω.
Γιατί το έκανες; Αν δεν πήγαινα εκεί, ίσως να έκανα κάτι ακόμα χειρότερο. Μπορεί να είχα μπλέξει με ναρκωτικά ή και να είχα αυτοκτονήσει. Πέρασα αυτό που λένε, έντονη κατάθλιψη. Από το 2007 που έχασα πρώτα τον αδελφό μου και έπειτα από τρεις μήνες τον μπαμπά μου, άρχισα να τρελαίνομαι. Περίμενα πώς και πώς να τελειώσει η δουλειά μου το Σάββατο, να πάρω τα λεφτά μου και να εξαφανιστώ μακριά από το παιδί μου, τη μάνα μου, όλους. Δεν ήθελα τίποτα. Δεν καταλάβαινα τι έκανα. Ξύπνησα ένα πρωί, πήγα στην Παναγία και την παρακάλεσα «Βοήθησέ με». Σε πληροφορώ, ήταν σαν να έγινε θαύμα. Την άλλη μέρα δεν ήθελα να πάω στο καζίνο. Το σιχάθηκα.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)