Το πιο εύστοχο γκολ είναι η εναρμόνισή σου

Διάβασα πρόσφατα ένα βιβλίο και κράτησα αυτό το απόσπασμα στο μυαλό μου: “Τι όμορφα που είναι να αγαπάς! Σας αρέσει η ιδέα της αγάπης, που τρέχετε πίσω της σαν να προσπαθείτε να πιάσετε τη σκιά της, και ας είστε σχεδόν βέβαιοι ότι όσο πλησιάζετε κατά αυτόν το τρόπο ο άλλος θα σας ξεφεύγει συνέχεια.” Όταν το διάβασα, έκατσα και σκέφτηκα, πόσο απλό είναι τελικά. Γιατί όλη αυτή η προσποίηση της αρχικής γνωριμίας; Γιατί δημιουργούμε μια ιδανική εικόνα, που αργότερα έρχεται σε τόση αντίθεση με την πραγματικότητά μας; Δεν είναι λογικό ότι όταν παρουσιαζόμαστε σε έναν άγνωστο με έναν συγκεκριμένο τρόπο και αρέσκεται από αυτόν τον τρόπο, όταν εμείς βαρεθούμε την προσποίηση που κάνουμε και αποφασίσουμε να του γνωρίσουμε τον αληθινό μας εαυτό, ότι κινδυνεύει να απομακρυνθεί ο άνθρωπος αυτός, καθώς το όνειρο που χτίσαμε μαζί του ήταν πάνω σε κινούμενη άμμο; Άλλη ερμηνεία που σκέφτηκα για το απόσπασμα είναι, ότι παρηγορούμε τον εαυτό μας, με μια καινούρια ιστορία, για να νιώσουμε όμορφα από αυτόν-αυτήν που αισθανόμαστε προδομένοι και αυτό εν τέλει, μας επιβεβαιώνει ότι μπορέσαμε να διακρίνουμε τις απογοητεύσεις του παρελθόντος, από άλλη οπτική αυτή τη φορά, ενώ ταυτόχρονα, μας συμφιλιώνει με εμάς τους ίδιους και με τη ζωή. Ωστόσο και στις δυο αυτές περιπτώσεις η γνωριμία που δημιουργήσαμε ήταν στη σφαίρα της φαντασίας μας. Χωράει εδώ η ερώτηση; Ήταν αυτός-αυτή που μου άρεσε, ή μήπως ήταν η αγάπη που μου τραγούδησε εκείνο το πρωί, επειδή είχα εγώ την ανάγκή της; Στην πραγματική αγάπη θεωρώ, δεν μπορείς να προσποιηθείς και αυτό, γιατί δεν διαχωρίζεται εκεί το μυαλό με τη καρδιά, καθώς στο μυαλό δεν χωράνε θέματα αγάπης. Τότε, μιλάει μόνο η καρδιά και εκείνη δεν λέει ποτέ ψέματα, οπότε και τα λόγια που θα ειπωθούν, θα είναι λόγια καρδιάς και αυτό θα διαμορφώσει μια πορεία αλήθειας. Ποια είναι η αλήθεια για το κάθε ιδανικό ζευγάρι, αφορά τους ίδιους, δεν θα έπρεπε να αφορά εμάς, ούτε να μας νοιάζει, καθώς σκοπιμότητά μας, θα έπρεπε να είναι το να ασχολούμαστε για την δική μας επιτυχή πορεία ζωής και όχι άλλων. Ας μας νοιάζει, λοιπόν, να μην σπαταλάμε άλλο τον χρόνο μας με ανούσιες ιστορίες, ιστορίες που δανείζουμε τον εαυτό μας και το γνωρίζουμε. Ας φυτεύσουμε μέσα μας ένα σπόρο. Ο σπόρος, αντικειμενικά, είναι άσχημος, ας τον αφήσουμε να ανθίσει και να γίνει λουλούδι. Ονoμάστέ τον στόχο καλυτεύρευσης του εαυτού μας, πρόοδο και εξέλιξή μας και όταν αυτός θα έχει ανθίσει θα το νιώσετε, καθώς ό,τι είναι να μας βρει, θα μας βρει, χωρίς να το κυνηγάμε. Ήταν η ώρα του. Όσο είσαι εσύ καλά, αρμονικά και ευτυχισμένα με σένα, μόνο όμορφα γεγονότα μπορείς να προκαλέσεις. Και για άλλη μια φορά θα σου πω, η αντίδρασή σου στην όποια δράση σε καθορίζει… Σας στέλνω μέσω του κειμένου αγάπη, να την κάνετε τεράστια και να την εισπράξετε πίσω…!!! Δεν θα γράψω αγάπη μόνο, που διαβάζω πολύ τελευταία, καθώς η αγάπη είναι το κυριότερο κομμάτι της ζωής μας, αλλά όχι το μοναδικό. Υγεία, στο νου αν υπάρχει, θα σου καθορίσει όλη σου την ζωή, τις αποφάσεις σου, τις επιλογές σου, το πώς θα ζήσεις την ζωή σου..Αν διαθέτεις υγεία στο νου, η αγάπη, άλλωστε, θα είναι πάντα εκεί...