Η κλασική και διαχρονική ερώτηση για το ποια ποδοσφαιρική ομάδα υποστηρίζουμε, αντικαταστάθηκε τους τελευταίους δυο μήνες με το αν είμαστε οπαδοί της ομάδας των διασήμων ή των μαχητών!
Φαντάζομαι πως συμφωνείτε, ότι αυτό δεν έχει καμία δόση υπερβολής, γιατί όλοι ασχολούμαστε με το «τηλεοπτικό φαινόμενο». Δεν είναι μόνο τα πρωτόγνωρα νούμερα τηλεθέασης που σημειώνει το reality επιβίωσης, αλλά και ο φανατισμός που εκδηλώνεται μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Κατά τη διάρκεια της προβολής γίνεται ένας βομβαρδισμός σχολίων στο twitter, που αφορούν, τους παίκτες, τα λεγόμενά τους, τα αιωρούμενα φλερτ, τα έπαθλα, τα αγωνίσματα και τις επιδόσεις σε αυτά.
Βλέπω να χλευάζουν τους celebrities άνθρωποι "του χώρου" που λίγο καιρό πριν τους συναντούσαν και φωτογραφιζόταν μαζί τους για το… instagram. Άλλοι, που κάποια στιγμή είχαν γνωρίσει τον τριτοξάδερφο, του θείου του celebrity και το χρησιμοποιούσαν ως αφορμή για να του μιλήσουν... Και είμαι σίγουρος ότι οι ίδιοι άνθρωποι, το ίδιο ακριβώς θα κάνουν με την επιστροφή των παικτών στην Ελλάδα!
Όσον αφορά το αν είναι οι παίκτες διάσημοι ή όχι; Επειδή και αυτό αμφισβητείται από… δικαστές του διαδικτύου, αρκεί να γράψουμε το όνομα του κάθε παίκτη σε μηχανή αναζήτησης και θα μας λυθούν γρήγορα οι απορίες, από το βιογραφικό τους, τα εξώφυλλα που έχουν κάνει –όσοι έχουν κάνει- και από την απήχηση που είχαν σε followers, διαφημιστές, κανάλια και εκπομπές, πριν από την έναρξη του Survivor.
Το ζήτημα πλέον είναι «εθνικό».
Στο μετρό, σε καφέ, σε bar, σε super market, στο δρόμο, ακούς παρέες να αναφέρουν τα χαρακτηριστικά ονόματα, Ντάνος, Ευρυδίκη, Λάουρα, Μπο, Ελισάβετ, Τσανγκ, που προφανώς δεν είναι κάποιος φίλος τους, αλλά οι παίκτες του Survivor. Το κάνω εγώ με τους φίλους μου, το κάνουμε όλοι. Και τα σχόλια για την εμφάνιση του καθενός, το πριν και το μετά τους, να δίνουν και να παίρνουν.
Τα επικριτικά σχόλια μειώθηκαν σε μεγάλο βαθμό, μόνο την ημέρα προβολής του ατυχήματος. Τότε που συνειδητοποιήσαμε όλοι, μέσα από ένα λυπηρό γεγονός ότι πρόκειται για κανονικούς ανθρώπους με αισθήματα, ευαισθησίες, αδυναμίες, προβλήματα, αλλά και συγγενείς που διαβάζουν να γράφονται τα μύρια όσα για τους δικούς τους ανθρώπους. Τα επεισόδια όμως, όπως και η ζωή συνεχίζονται και εξακολουθούμε να γράφουμε το μακρύ μας και το κοντό μας για τους συμμετέχοντες, στήνοντάς τους στον τοίχο.
Όσον αφορά στις λεγόμενες «κλίκες»; Ας σκεφτούμε λογικά και ας φέρουμε στο μυαλό μας παραδείγματα, ο καθένας από τη δική του ζωή. Θα μπορούσαμε να συμβιώνουμε στον ίδιο χώρο, επί 24ωρου, με όλους τους συναδέλφους μας και τους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε; Δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους και σίγουρα θα υπήρχαν τριβές μεταξύ μας. Mε κάποιους θα είχαμε πιο στενές επαφές και με κάποιους όχι. Αν βρισκόμασταν κι εμείς στον Άγιο Δομίνικο, πεινούσαμε, διεκδικούσαμε την τροφή μας με κόπο και δεν είχαμε με τι άλλο να ασχοληθούμε, τότε στον μικρόκοσμό μας θα ήταν τα πάντα μεγεθυμένα και θα φάνταζαν υπερβολικά στο μυαλό μας. Έτσι δικαιολογούνται και κάποιες συμπεριφορές που μας κάνουν εντύπωση και σίγουρα έχουμε να δούμε πολλά ως το τέλος του παιχνιδιού.
Γιατί μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για παιχνίδι, που με το τελικό αποτέλεσμα, σίγουρα θα χαρούμε ή θα θυμώσουμε, αλλά δεν θα έχει κάποιο όφελος η δική μας ζωή ώστε να φανατιζόμαστε σε τέτοιο βαθμό και να καταριόμαστε ακόμα και τους παίκτες (γιατί το είδαμε και αυτό).
Facebook: Christos Koutras
Twitter: @christoskoutras
Instagram: christoskoutras
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)