Ό,τι αρνείσαι, το δηλώνεις και αφού το δηλώνεις το δημιουργείς

Όπως σου έχω ξαναπεί: “σε ότι αντιστέκεσαι, αυτό θα επιμένει. Σήμερα θα σου εξηγήσω πώς όταν συζητάς τα πράγματα στην ώρα τους και δεν τα αφήνεις να βολτάρουν μέσα στο μυαλό σου, να δημιουργούν ψευδαισθήσεις και σενάρια, που το πιο πιθανό, μάλιστα, είναι να απέχουν από την πραγματικότητα, ζεις πιο αυθεντικά. Έρχομαι, λοιπόν, να σου πω ό,τι, αυτό που κοιτάς κατάματα εξαφανίζεται.” Αυτό, γιατί ταΪζοντας την σκέψη, δημιουργείς, όπως προανέφερα, ψευδαισθήσεις, μεγεθυμένα πλασματικά σενάρια, που κατά συνέπεια γίνεται η πραγματικότητά σου, ενώ αντιμετωπίζοντάς τα, επιτρέπεις στα γεγονότα να υπάρχουν στις αληθινές τους διαστάσεις. Όσοι με ξέρουν καλά, γνωρίζουν ότι ένα πράγμα που με χαρακτηρίζει είναι η ευθύτητα.

Μιλώ πάντα με ευγένεια, γιατί την έχω επιλέξει στη ζωή μου, δεν έχω καμία πρόθεση να προσβάλω, ή να πικάρω κάποιον, ωστόσο, έχω αντιμετωπίσει κόσμο που την ευθύτητα και την ειλικρίνεια την διαβάζει αρνητικά. Αυτό συμβαίνει σε όσους ζούνε σε έναν κόσμο που δεν τους αρέσει, που έχουν όμως δημιουργήσει, λένε ψέματα πρωτίστως στους εαυτούς τους και φυσικά κατ’ επέκταση στους άλλους, σαν να επρόκειτο για δεύτερη φύση τους. Έχουν συνηθίσει να φοράνε μάσκες αναλόγως που βρίσκονται και με ποιον μιλάνε, να είναι ψεύτικα τρυφεροί, προσποιητά χαμογελαστοί, που όταν χρειαστεί να αντιμετωπίσουν μια αλήθεια κατάματα, γιατί κάποιος τους την σέρβιρε, δυσκολεύονται σε τέτοιο βαθμό που προτιμάνε είτε να κρυφτούν είτε να θυμώσουν. Αυτό το συναίσθημα που βγαίνει στον άλλον, δεν αφορά εσένα και την δική σου ειλικρίνεια, αλλά την δική του ανικανότητα να σε αντιμετωπίσει. Πρόκειται για έναν θυμωμένο άνθρωπο που ό,τι και να του πεις θα το εκλάβει αρνητικά. Αυτό του είναι γνώριμο, άρα έτσι και θα αντιδράσει. Για να αλλάξεις ένα γεγονός, οφείλεις να μην του αντιστέκεσαι και να μην το αρνείσαι. Αν το αρνείσαι, το δηλώνεις και αφού το δηλώνεις το δημιουργείς. Η αποδοχή, από την άλλη, σου δίνει τον έλεγχο.

Η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν αποδέχεται την αλήθειά του και έτσι ξεκινάει το ψέμα και κατά συνέπεια οι στενοχώριες, οι καταθλιψούλες, οι κλεισούρες στον εαυτό μας, τα αυτομαστίγια και οι αυτοτιμωρίες. Αν σου έλεγε κάποιος, ότι το γεγονός, ότι δεν παραδέχεσαι στον εαυτό σου τα αυτονόητα, σε καθίζει στην καρέκλα του νηπιαγωγείου, θα άλλαζες αντίληψη, για να σταματήσεις να γίνεσαι εμπόδιο στην ευτυχία σου; Αντί να επενδύεις σε αυτό που δεν είσαι, θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις να επενδύεις σε αυτό που θες να είσαι. Έτσι θα σταματήσεις να δουλεύεις εναντίον του εαυτού σου και θα ξεκινήσεις να τον εξελίσσεις και να τον οδεύεις στην γαλήνη που τόσο αναζητάς. Εν κατακλείδι, η ευτυχία, η εξέλιξή σου, ξεκινάει από την παραδοχή και την αποδοχή σε ότι είναι αυτό που αντιστέκεσαι…