Μήπως αδυνατείς να αντιμετωπίσεις καταστάσεις;
Ο σημερινός μου προβληματισμός είναι η αδυναμία. Γιατί κάποιοι άνθρωποι δείχνουν παθητικότητα όταν έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα; Γιατί δεν αντιδρούν; Γιατί παραμένουν ανίκανοι, όπως ένα σκαθάρι που έχει γυρίσει ανάποδα; Και γιατί από την άλλη, κάποιοι, απορρίπτουν την αδράνεια και αναλαμβάνουν δράση; Τι διαφορετικό έχουν αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί οι μεν πρώτη κατηγορία, καλύπτεται πίσω από τον φόβο, την ανασφάλεια, το κουκούλωμα των υποθέσεών του, ενώ η δεύτερη κατηγορία επιδιώκει την λύση;
Ερωτήματα, που υποθέτω όλοι έχουμε αναρωτηθεί για κάποιον στον περίγυρό μας. Σύμφωνα, με ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που διαβάζω αυτή την εποχή, οι άνθρωποι που έχουν γνωρίσει την αποτυχία αρκετές φορές, έχουν δημιουργήσει μια πεποίθηση, ότι δεν θα τα καταφέρουν, επομένως δεν μπαίνουν καν στην διαδικασία προσπάθειας. Νοιώθουν, αυτή την επίκτητη αίσθηση αδυναμίας τους, που τους διαλύει την αυτοπεποίθηση. Έτσι, έχουν προκαταβάλει το αρνητικό αποτέλεσμα, μη έχοντας καν προσπαθήσει. Μάλιστα, ακόμα χειρότερα, καταλήγουν να πιστεύουν ότι αφού δεν προσπαθούν, δεν υπάρχει πιθανότητα και να αποτύχουν.
Για ένα τέτοιο άτομο, η τύχη παίζει μεγάλο ρόλο. Αν για παράδειγμα, γνωρίσει έναν καλό άνθρωπο, θα τον εξιδανικεύσει τόσο πολύ που θα μοιάζει σαν τον έχει μυθοποιήσει. Στη συνέχεια, θα καταλήξει να πιστεύει ότι μόνο οι περιστάσεις του φέρνουν κάτι καλό, δηλαδή, ο εξωτερικός παράγοντας. Στην πραγματικότητα, θα ξαναπέσει στην κατήφειά του πολύ σύντομα, γιατί η πραγματικότητα θα κάνει την επίσκεψή της, με εκείνον να μην την αντέχει. Η αίσθηση αδυναμίας, ωστόσο, είναι επιλογή μας. Η παθητικότητα για να κλείσω, βολεύει, καθώς σε απαλλάσσει από κάθε είδους ευθύνης. Αντίθετα η δυναμική πλευρά μας, μας ωθεί να θέσουμε υγιής βάσεις για μια ευτυχισμένη ζωή.
