Καλησπέρα σας και πάλι! Παρασκευή σήμερα και κάπως σα να χειμώνιασε με αυτόν τον αέρα... Επειδή όμως είμαστε στο Μάρτιο και σε δυο μήνες έχουμε εκλογές, και επειδή τον τελευταίο καιρό δεν έχω σταματήσει να βλέπω αναρτήσεις από γνωστούς και φίλους για την υποψηφιότητά τους, δε θα μπορούσα να αποφύγω να γράψω κάτι σχετικό. Θα σας μιλήσω καταρχάς για τη δική μου εμπειρία στην πολιτική, μιας και κάποτε ήμουν κι εγώ υποψήφια στο Δήμο Θεσσαλονίκης και μάλιστα με σχετική επιτυχία αφού τελικά με πίστεψαν και με ψήφισαν αρκετοί συμπολίτες μου για να καταφέρω να εκλεγώ δημοτική σύμβουλος.
Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν από τα θετικά... Με το χέρι στην καρδιά μπορώ να σας πω ότι η προεκλογική μου εκστρατεία, ήταν από τις πιο έντονες και ωραίες περιόδους την ζωής μου. Αν και εκλέχτηκα δημοτική σύμβουλος το 2010, αυτή την περίοδο την θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά. Δούλευα ασταμάτητα από το πρωί μέχρι το βράδυ, ήμουν συνέχεια με κόσμο και μόλις που προλάβαινα να κοιμηθώ ελάχιστες ώρες. Αλλά η επαφή με τον κόσμο σου έδινε τόση απίστευτη ενέργεια που ξεχνούσες και την κούραση και τη νύστα και τα πάντα. Καμία φορά όταν με ρωτάνε αν θα ασχοληθώ ξανά με την πολιτική, η απάντηση που μου έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό είναι ότι το μικρόβιο της πολιτικής το έχω σε καταστολή προς το παρόν. Και ο μόνος λόγος που πιστεύω ότι βάζω αυτό το "προς το παρόν" στο τέλος, είναι λόγω της συναναστροφής με τον κόσμο. Είναι τόσο ωραίο να μοιράζεσαι με άλλους ανθρώπους προβλήματα της καθημερινότητας και να βλέπεις στα μάτια τους ότι σε εμπιστεύονται για να βοηθήσεις να λυθούν.
Γιατί σε μια εποχή που η ενασχόληση με τα κοινά έχει δαιμονοποιηθεί τελείως, το μόνο που αξίζει τελικά είναι να μπορείς να προσφέρεις ένα λιθαράκι κι εσύ-άλλες φορές μικρότερο κι άλλες μεγαλύτερο-για να βελτιωθεί η ζωή στην πόλη σου. Γι’ αυτό πάντα μου άρεσε η τοπική αυτοδιοίκηση. Επειδή εκεί τα αποτελέσματα είναι απτά και μπορεί να έχουν και άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητα. Κατά τ’ άλλα δεν συμφωνώ καθόλου με τον τρόπο που λειτουργούν τα κόμματα και τις πολιτικές γραμμές που είσαι αναγκασμένος να ακολουθείς στην κεντρική πολιτική σκηνή, ακόμη κι αν δεν συμβαδίζουν με τα πιστεύω σου. Θα μου πείτε ότι ακούγεται λίγο ουτοπική αυτή η προσέγγιση και λίγο ροκ για τις μέρες μας, αλλά αυτός ήταν κι ένας από τους λόγους που τελικά παραιτήθηκα από τη θέση μου. Νομίζω ότι παραείμαι ρομαντική για την πολιτική.
Θέλω βέβαια να πιστεύω ότι κάπου ανάμεσα στους ανθρώπους που ασχολούνται με τα κοινά για την εκπλήρωση των προσωπικών τους φιλοδοξιών και τους δικούς τους ιδιοτελείς σκοπούς, υπάρχουν κι αυτοί που παρακινούνται από πιο αλτρουιστικά κίνητρα.
Σε μια πιο «ελαφριά» όμως προσέγγιση θα ήθελα να πω ότι ένας ακόμη λόγος που δεν αντέχω να βλέπω αλλά ποσταρίσματα υποψηφίων είναι... το dress code. Θέλω πραγματικά να καταγγείλω αυτή τη μάστιγα με το σακάκι. Τρελαίνομαι ειδικά όταν βλέπω νέες γυναίκες, ακόμη και μικρά κορίτσια υποψήφια να κοτσάρουν το «σακάκι-στολή» με την ψευδαίσθηση ότι αυτό προσδίδει κάποιου είδους σοβαρότητα. Εντάξει ο σeξισμός και το bullying στις γυναίκες και ειδικά σε τέτοιες θέσεις είναι κάτι που πάντα έχεις να αντιμετωπίσεις κρίνοντας και από τη δίκη μου εμπειρία. Πάντα θα βρεθούν οι άντρες που θα προσπαθούν εναγωνίως να βρουν μια αφορμή ακόμη και αναφορικά με το ντύσιμο μιας γυναίκας για να κάνουν το σeξιστικό τους σχόλιο ή να υποτιμήσουν την προσπάθεια της. Κορίτσια μου, όμως το politically correct ντύσιμο δεν είναι απαραίτητα η λύση για να αποφύγετε κάτι τέτοιο. Αυτοί οι άντρες να ξέρετε πάντα βρίσκουν αφορμές.
Η δική μου εμπειρία μου, μου έμαθε ότι δε χρειάζεται να προσπαθούμε να δείχνουμε πιο μεγάλοι από ότι πραγματικά είμαστε με το φόβο ότι κάποιοι θα μας αμφισβητήσουν. Κι εγώ δυστυχώς είχα την ίδια ανασφάλεια γιατί ήμουν η μικρότερη τότε δημοτική σύμβουλος μέσα στο δημοτικό συμβούλιο. Θεωρώ όμως ότι είναι ευτύχημα νέα παιδιά να ασχολούνται με τα κοινά. Παιδιά με φρέσκα μυαλά και φρέσκες ιδέες, απαλλαγμένα από βάρη που ο καθένας προσθέτει στις αποσκευές του καθώς μεγαλώνει. Και για μην παρεξηγηθώ, δεν υποτιμώ καθόλου τη συμβολή πιο έμπειρων ανθρώπων στην πολιτική. Αλλά ο συνδυασμός αυτών των δυο νομίζω ότι είναι πολύ πιο δημιουργικός και εν τελεί αποτελεσματικός. Αρκεί να έχεις διάθεση να προσφέρεις. Όσο χρόνων κι αν είσαι, από όποια θέση κι αν είσαι.
Instagram: Anthi__Salagoudi
Facebook: Anthi Salagoudi
Twitter: @ASalagoudi
