Τριαντάφυλλα, ροδοπέταλα, καρδούλες, κεριά, ρομάντζα. Η γιορτή των ερωτευμένων είναι μια μέρα που πολλοί περιμένουν πώς και πώς. Αφιερώνουμε όλο το εικοσιτετράωρο στο ταίρι μας, αποδεικνύουμε και επιβεβαιώνουμε την αγάπη μας προς τον άλλον, ή ακόμα «εκμεταλλευόμαστε» το mood της ημέρας για να μπαλώσουμε τα «λάθη» μας, ώστε να κερδίσουμε τον άνθρωπό μας πίσω και να ξαναζήσουμε ευτυχισμένοι μαζί, πετώντας στα σύννεφα.
Τι γίνεται, όμως, όταν κάποιος δεν θέλει να γιορτάσει τη μέρα αυτή;
Εγώ το ξεκαθαρίζω! Δεν θα τιμήσω τον άγιο των ερωτευμένων φέτος!
Δεν θα απαντήσω με το κλισέ «δεν χρειάζεσαι μια συγκεκριμένη μέρα για να αποδείξεις την αγάπη σου», όχι. Ούτε θα κλαφτώ που δεν έχω ταίρι. Αντιθέτως! Το απολαμβάνω απίστευτα που είμαι μόνη μου. Με ευχαριστεί όσο τίποτε άλλο να διακοσμώ το νέο μου σπίτι όπως θέλω, τρελαίνομαι που το μπάνιο μου είναι όλο ροζ (πιστέψτε με, όταν συζείς με τον σύντροφό σου δεν είναι και τόσο εύκολο). Μου αρέσει να με παίρνουν φίλοι μου τηλέφωνο, ακόμα και τις πιο απίστευτες ώρες. Όπως για παράδειγμα, να μου τηλεφωνούν στις 10 το βράδυ για να πιούμε ένα ποτό με θέα την Ακρόπολη (το πολύ ένα ποτήρι λευκό κρασί, μια που δεν μου αρέσει το αλκοόλ –είμαι η ξενέρωτη της παρέας, αλλά καθόλου δεν με νοιάζει). Μου αρέσει να συνομιλώ με όποιον θέλω, όποτε θέλω, να κάνω καινούργιες παρέες και ωραίες φιλίες, χωρίς να απολογούμαι γιατί και πώς. Μαγειρεύω όποτε θέλω και ό,τι θέλω. Βρίσκω τα πράγματά μου στη θέση που τα άφησα. Έχω χρόνο να ασχοληθώ με τον εαυτό μου, έχω τους στόχους και τα όνειρά μου, χωρίς να κάνω συμβιβασμούς και βήματα πίσω. Γενικώς, κάνω ό,τι πραγματικά επιθυμώ, χωρίς να δίνω λογαριασμό σε κανέναν.
Δεν είναι τυχαίο που δηλώνω παντού ότι θέλω να μείνω λίγο χρόνο αδέσμευτη. Το είχα τόσο πολύ ανάγκη έπειτα από τέσσερα χρόνια... Θα μου πεις, δεν μπορείς να αποφύγεις τον έρωτα και μάλιστα τον κεραυνοβόλο, αλλά είμαι απίστευτα αρνητική στο να ερωτευτώ αυτή την περίοδο! Άρα, θα δείξει...
Όλα αυτά και πολλά άλλα που ανέφερα προηγουμένως είναι χαρακτηριστικά της θετικής πλευράς του single life. Δεν ισχύει πάντα, λοιπόν, πως κάποιος που είναι ελεύθερος προσπαθεί ακατάπαυστα να βρει τον μεγάλο έρωτα. Όσοι από εσάς δεν είστε δεσμευμένοι και στενοχωριέστε μην το κάνετε στον εαυτό σας. Αγαπήστε την κατάσταση που βρίσκεστε και απολαύστε την. Άλλωστε, αν είναι να σας χτυπήσει ο έρωτας την πόρτα, θα το κάνει εκεί που δεν το περιμένετε. Σταματήστε να ψάχνετε και χαλαρώστε.
Ολοκληρώνοντας το post, νομίζω τελικά πως θα γιορτάσω τον Άγιο Βαλεντίνο, ως… ερωτευμένη με την εργένικη ζωή. Είτε με την παρέα μου στο σινεμά (μη ξεχνάμε, έχουμε και τις «50 Αποχρώσεις του Γκρι») είτε μόνη στο νέο μου σπίτι, που είναι διακοσμημένο με ό,τι αγαπώ (Laura loves). It’s Me, Myself and I!
Φιλάκια πολλά, αγάπες!
