Την περασμένη εβδομάδα αποφασίσαμε έτσι στα ξαφνικά να κάνουμε μια μίνι απόδραση στη βροχερή μεν, αλλά πάντα όμορφη Χαλκίδα. Πάντα μου άρεσε αυτή η πόλη. Από μικρό παιδί που πήγαινα με τους γονείς μου βόλτα έως και σήμερα. Θεωρώ ότι έχει ένα πολύ ιδιαίτερο vibe η πόλη αυτή.
Είναι τα «τρελά» νερά της, που αλλάζουν κατεύθυνση ανά έξι ώρες, είναι ο κόσμος της , είναι το γεγονός ότι βρίσκεται τόσο κοντά στην Αθήνα, αλλά ταυτόχρονα νιώθεις ότι έχεις φύγει μακριά...ο,τι και να είναι, αυτή την πόλη την αγαπώ. Και τη βρίσκω και πολύ ερωτική πόλη.
Από τη στιγμή ήδη που βρίσκομαι πάνω στην Υψηλή Γέφυρα, πάνω από τον πορθμό του Ευρίπου, αλλάζει αμέσως η διάθεσή μου. Έτσι έγινε και αυτή τη φορά...
Και μπορεί να μη βοήθησε ιδιαίτερα ο καιρός, για να κάνουμε ατελείωτες βόλτες στην πόλη και να ξεναγήσω τον Νικόλα μου, αλλά δεν πτοηθήκαμε καθόλου, γιατί και με ομπρέλα μπορείς να κάνεις υπέροχες βόλτες...ασε που είναι και πιο ρομαντικά έτσι.
Μέχρι και στην παιδική χαρά πήγαμε, παρ’όλο που είχε σκοτεινιάσει από νωρίς και ήταν και λίγο βρεγμένα όλα. Θέλω να πω, ότι ο μόνος τρόπος για να καταπολεμήσεις τη ρουτίνα, είναι να σηκωθείς από τον καναπέ και να αποφασίσεις να κάνεις κάτι διαφορετικό απ’αυτό που κάνεις συνήθως. Θα δεις ότι ακόμη και αν δεν έχεις διάθεση, θα τη βρεις στη πορεία.
Δυο μέρες εκεί ήταν αρκετές για να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, να βρεθούμε όλοι μαζί σαν οικογένεια και να περάσουμε καλά. Απολαύσαμε το φαγητό –άλλωστε η Χαλκίδα φημίζεται για το καλό φαγητό και κυρίως για τα θαλασσινά της- ήπιαμε ζεστή σοκολάτα κοιτάζοντας έξω τη βροχή, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και υποσχεθήκαμε-δεσμευτήκαμε ότι θα κάνουμε πιο συχνά τέτοιες μικρές αποδράσεις...ελπίζω μόνο να τα καταφέρουμε γιατί δεν είναι πάντα εύκολο.
Σας φιλώ,
Μην ξεχνάτε ότι μπορείτε πάντα να με βρίσκετε εδώ:
Instagram: fragakimaria
Facebook: Maria Fragaki B
Twitter: @FragakiMaria
