Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να σε θάβει πριν πεθάνεις

Ήρθε η Τριτούλα, η μέρα μου εδώ στο FTHIS, η μέρα του GAN’s blog που όπως έχουμε ξαναπεί θα σχολιάζουμε ένα θέμα επικαιρότητας τηλεοπτικής και μη. Αυτή την εβδομάδα δυσκολεύτηκα αρκετά ψάχνοντας ένα θέμα που να μου κάνει ένα κλικ, θετικό ή αρνητικό να μου ξυπνήσει κάτι ώστε να αρχίσω να πληκτρολογώ... ίδιοι τίτλοι, ίδια θέματα... κάτι καινούριες εγκυμοσύνες, κάτι καινούρια ζευγάρια κάτι χωρισμοί κάποια καινούρια επεισόδια στο Power of Love και κάπως έτσι η αδιάφορη τηλεοπτική ζωή συνεχίζεται.. Υπάρχει ένα θέμα όμως που τριγυρνάει στο μυαλό μου αρκετό καιρό... κυρίως όταν βλέπω τίτλους περί αυτού... και ήρθε η ώρα να το συζητήσουμε παιδιά. Η σαρωτική επιτυχία του Νίκου Μουτσινά. Και εξηγούμαι... Σε αυτό το σημείο θέλω να γίνει ένα rewind και να πάμε κάποια χρόνια πίσω... κάποιες φωνές στα πάνελ μου έρχονται να φωνάζουν «Ο Νίκος πολύ ταλαντούχος αλλά είναι καλό δεύτερο βιολί δεν κάνει για κεντρικός», «ότι έχει κάνει μόνος του κόπηκε», «έχει πολύ καλή ατάκα αλλά δεν αρκεί αυτό», «να κάνει θέατρο καλύτερα», «ήταν πολύ καλός στη Μενεγάκη που έλεγε μόνο αστεία» και φυσικά πολλά ακόμα που μπορώ να γράφω μια ώρα και να γεμίσω με όλους τους καλοθελητές πικρόχολων σχολίων. Και ξαφνικά φέτος σιωπή. Τίτλοι : «Σαρώνει ο Νίκος Μουτσινάς στο Open tv», «μέχρι και 52% έφτασε» «Τρελαμένος ο Σαββίδης με τον Μουτσινά», τα ίδια πάνελ.... «εντάξει παιδιά ο Νίκος δεν υπάρχει» και κάπως έτσι οι ίδιοι άνθρωποι που καταδίκαζαν την καριέρα του ως τελειωμένη με τριπλό φλικ φλοκ κωλοτούμπας αποδείχτηκαν πολλοί καλοί στις γυμναστικές επιδείξεις και ο Νίκος από δεύτερο βιολί διευθύνει ορχήστρα!

Και σε αυτό το σημείο θα σταθώ σε αυτό ακριβώς που δεν κάνουν μόνο οι άνθρωποι της τηλεόρασης αλλά είναι ένα φαινόμενο γενικότερο της ανθρώπινης φύσης... ανθρωποφαγία. Πως περιμένουμε την αδύναμη στιγμή του άλλου, για να πετάξουμε ότι χολή υπάρχει μέσα μας με βαρύγδουπες εκφράσεις «τελείωσε», «ξόφλησε», «καταστράφηκε» κλπ κλπ κλπ! Και ξαφνικά η όποια επιτυχία ή η όποια πορεία του καθενός μέχρι εκείνη τη στιγμή μηδενίζεται. Και όλοι μελλοντολόγοι της πορείας της ζωής του άλλου που προβλέπουν την καταστροφή και τη μιζέρια. 

Η επιτυχία και ειδικά στην τηλεόραση είναι συνισταμένη πολλών αλυσιδωτών πραγμάτων. Πρέπει να υπάρχει μια καλή ομάδα που να δένει με τον παρουσιαστή και να μιλάνε την ίδια γλώσσα,ένα κανάλι που να μπορεί να στηρίξει και όχι να σαμποτάρει το ίδιο του το προϊόν, μια καλή ώρα και φυσικά μια καλή στιγμή (κυρίως ψυχολογική) του παρουσιαστή-τριας. Με την αποτυχία είναι λίγο πιο εύκολα τα πράγματα, έρχεται αμέσως αρκεί να σπάσει ένας κρίκος της αλυσίδας. Γενικώς με αυτό το κείμενο φυσικά και δε θέλω να σταθούμε στο Νίκο ως πρόσωπο, μου δόθηκε η αφορμή από το Νίκο να θιχτεί ένα θέμα που παρατηρώ σε πολλές εκφάνσεις της ζωής και με λυπεί ιδιαιτέρως... η ζωή λοιπόν κάνει κύκλους.. μπορεί να έχεις πολλές στιγμές επιτυχίας μπορεί και καμία.. μπορεί και πολλές ατυχές στιγμές μπορεί και λίγες! That’s life! Δεν έχει κανένας όμως το δικαίωμα να σε θάβει πριν πεθάνεις.

Περιμένω τα σχόλια σας εδώ:

Instagram: @eirinigkaniatsou & @gan_by_e.gkaniatsou

Fb: Eirini gkaniatsou

Twitter: @eirinigkanian