Πριν 3 χρόνια, μου μπήκε το μικρόβιο της ανακάλυψης της ουσίας.
Η πρώτη έννοια που χρειαζόμουν να κατανοήσω ήταν αυτή της ελευθερίας. Τι είναι η ελευθερία; Τι πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος για να μπορεί να βιώσει την ουσιαστική έννοια της ελευθερίας; Τρία χρόνια μετά, έχοντας κάνει μια ξεχωριστή διαδρομή, με τα όμορφα της, με τις δυσκολίες της, έχοντας αντιμετωπίσει τους φόβους μου, έχοντας παραδεχτεί τα λάθη μου, έχοντας ζητήσει συγγνώμες, έχοντας αποδεχτεί εμένα την ίδια, η απάντηση που μου δόθηκε ήταν η υπευθυνότητα.
Όταν φθάσεις στο σημείο να έχεις καταλάβει ότι την ευθύνη της ζωής σου την έχεις μόνον εσύ. Όταν δε ρίχνεις ευθύνες στους ώμους άλλων. Όταν έχεις καταλάβει ότι πρέπει εσύ να βρεις την αιτία που υποφέρεις, σε οποίο τομέα υποφέρεις και έχεις καταλάβει ότι η αιτία που υποφέρεις είσαι εσύ, αντί να παλεύεις να αλλάξεις τον κόσμο, καταλάβεις ότι χρειάζεται να αλλάξεις εσένα, τότε είσαι ελεύθερος. Αυτό το συναίσθημα μπορεί να το αισθανθεί ένας καθαρός, αθώος, χωρίς βάρος άνθρωπος που δεν επέλεξε να είναι τυφλός, αλλά που αφύπνισε τον εαυτό του κι η ικανοποίηση με τα όσα έχει είναι παρούσα. Μετά την επιλογή της ικανοποίησης που είναι στάση ζωής, να μη βλέπεις, δηλαδή, μέσα από τις επιθυμίες σου, αλλά να προσπαθείς να βλέπεις την κάθε περίπτωση, γιατί αν βλέπεις μέσα από την επιθυμία θα είσαι πάντα ανικανοποίητος, έρχεται η αυτοπειθαρχία.
Να μάθεις να ελέγχεις τον εαυτό σου και όχι να σε παρασύρουν ο εαυτός σου και τα πάθη σου. Κατά αυτό τον τρόπο εμφανίζεται η απλότητα. Η απλότητα δεν έχει καμία σχέση με τον πλούτο και με το τι έχεις. Αφορά την ποιότητα του νου. Όταν τα απλά τα κάνεις σύνθετα είσαι δυστυχισμένος. Αναλύεις αλλά δεν ζεις αυτό που θες, γιατί ο φόβος σε νικά και σε καθίζει σε απραγία. Μετά από αυτά τα βήματα μπορείς να μελετήσεις τον εαυτό σου. Εδώ πια οφείλεις να κατανοήσεις ότι εσύ κατασκευάζεις τα σκουπίδια που σε τρώνε, άρα μπορείς και να τα διώξεις. Το μυαλό συνέχεια θα γεννά σκουπίδια, το ζήτημα είναι που τα συσσωρεύεις και αν κολλάς πάνω τους. Η επιλογή είναι να μάθεις να τα πετάς. Σε χρειάζεσαι ελαφρύ για να κάνεις άλματα. Αν είσαι βαρύς ίσα που μπορείς να σηκωθείς.
Η ζωή είναι σαν το κολύμπι. Θα κολυμπήσεις, θα κάνεις λάθη, θα κινδυνεύσεις να πνιγείς, θα νιώσεις χαμένος. Αφού περάσεις από αυτά τα στάδια, θα συναντηθείς με τον σοφό εαυτό σου και θα έχεις κατανοήσει ότι μπορείς να γίνεις ευτυχισμένος και ότι είναι επιλογή σου. Μίλα στη λύπη σου, δες τη λύπη σου, αλλά μην μείνεις εκεί για πολύ καιρό, επίτρεψε στη λύπη σου να κινηθεί προς άλλη κατεύθυνση. Αν μάθεις να το κάνεις αυτό, να μετουσιώνεις τα αρνητικά σε θετικά θα κάνει την εμφάνιση του ο γιόγκι μέσα σου.
Θα τη νιώσεις τη μετάλλαξη και θα καταλάβεις ότι όλα όσα έζησες ήταν η προετοιμασία. Τώρα είσαι έτοιμος να παραδοθείς. Μόνο ο ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να παραδοθεί. Το ταξίδι αυτό είναι υπέροχο. Να θυμάσαι το πρώτο βήμα. Εσύ είσαι υπεύθυνος. Αυτό είναι και το νόημα της θεωρίας του Κάρμα. Όταν αντιληφθείς ότι εσύ είσαι υπεύθυνος για όσα έχεις υποφέρει ή απολαύσει, μπορείς να δημιουργείς τη ζωή σου όπως νιώθεις εσύ μέσα σου γαλήνη. Όταν φθάσεις στη γαλήνη, η ζωή σου έχει άλλη ποιότητα και εσύ έχεις άλλη λάμψη. Έχει φωτεινότητα.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)