Καθόμαστε και αναλωνόμαστε πολλές φορές στα γεγονότα του παρελθόντος. Γιατί; Τι μας βοηθά; Εγώ θεωρώ, ότι μόνο μας απροσανατολίζει. Ότι συνέβη, συνέβη. Το παρελθόν δεν επιστρέφει, αν σκέφτεσαι γιατί έπραξες όπως έπραξες και τώρα σε λυπεί ένα αποτέλεσμα, μένοντας άπραγος, ακίνητος, γιατί εγκλωβίστηκες, δεν μετακινείσαι ούτε μπρος ούτε πίσω και έχεις θολώσει, δεν καταφέρνεις τίποτα απολύτως, πέρα του να χάνεις πολύτιμο χρόνο. Μπορείς να αλλάξεις ΤΩΡΑ, το αποτέλεσμα σε ότι είναι αυτό που θες. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό από το τώρα. Η αναβλητικότητα δείχνει αδυναμία.
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ και αφού ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ αδύναμος μην το επιλέγεις, άλλαξε αντίληψη και άλλαξε τα αποτελέσματα. Έχεις δυο επιλογές, όπως το βλέπω εγώ. Να σκέφτεσαι και να αναλύεις τα πώς και τα γιατί. Και από την άλλη, να πράξεις όπως ακριβώς θα σου έλεγε η καρδιά σου που δεν φοβάται, όπως ο νους. Ο νους, σου φέρνει συνεχώς εμπόδια, γιατί αυτό του αρέσει να κάνει, να σε προβληματίζει, να σε χειρίζεται και εσύ να έχεις να διαλέξεις αν θα κρύβεσαι πίσω από φοβισμένες σκέψεις ή θα βγεις μπροστά. Σου δημιουργεί ενοχές, τύψεις, συναισθήματα που δεν τα χρειάζεσαι στη ζωή σου. Το χθες έφυγε. Το αύριο δεν έχει έρθει. Έχεις το τώρα να το πραγματώσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο που μπορείς, για να έχεις ένα λαμπερό μέλλον που θα το έχεις φωτίσει. Ο φόβος και η δειλία είναι κάκιστοι σύμβουλοι, όπως και η απομόνωση. Βγες στο ριγκ, διεκδίκησε και ας χάσεις. Αν και κατά βάθος, γνωρίζεις καλά ότι αν βγεις μπροστά με σιγουριά νικητή, το αποτέλεσμα το έχεις στο τσεπάκι προκαταβολικά. Άλλωστε όπως έχω γράψει σε πολλά πια άρθρα μου, εμείς καθορίζουμε το αποτέλεσμα πριν συμβεί.
Τα έχουμε κάνει αχταρμά μέσα στο κεφάλι μας, και αυτό εν τέλει που μας πραγματώνεται είναι ακριβώς αυτό, ένα ωραιότατο μπέρδεμα. Αν τελικά κατανοήσουμε πόσο πιο όμορφη και απλή θα ήταν η ζωή μας αν είμασταν πιο ανοιχτοί, θα λειτουργούσαμε αλλιώς. Αν δεν αποκλείαμε την πιθανότητα να ζήσουμε μια νέα αλήθεια που μπορεί να μας είναι άγνωστη, πιθανό ενδιαφέρουσα, σίγουρα διαφορετική. Αν δεν είμασταν τόσο βολεμένοι στις παλιές μας συνήθειες που μπορεί να μας βλάπτουν κατά συρροή. Αν και μόνο καταλαβαίναμε ότι με το να κρίνουμε τα σφάλματα κάποιου άλλου δεν τον βοηθάμε, ούτε και βοηθιόμαστε εμείς οι ίδιοι, καθώς ενδέχεται οι πράξεις που κρίνουμε να είναι οι δικές μας πράξεις του παρελθόντος, αυτές που έχουμε εμείς οι ίδιοι πράξει, αλλά που τώρα εμείς διορθώσαμε και κοιτάμε αφ' υψηλού. Αν κατανοούσαμε ότι η ζωή προχωράει με, ή χωρίς εμάς, θα ενεργοποιούμασταν τόσο πιο γρήγορα. Αν και μόνο ζούσαμε την ζωή περισσότερο, από όσο την συζητάμε. Αν και μόνο…
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)